เหนื่อยล้า

0 เยี่ยงไรหนอคิดย้อน .. แล้วร้อนรุ่ม กับเร้ารุมในจิตด้วยคิดถึง เหมือนแววตาวามนั้น .. ร่วมกันตรึง รอยหวานซึ้งลงทรวงแล้วหน่วงไว้ 0 จงรู้เถิด .. คะนึงหาบรรดามี มากกว่าที่รูปพรรณเคยฝันใฝ่ ทุกผูกพันทุกช่วง

กลับมาบ้าน ได้กลิ่น ดินดอกไม้ เบิกบานใจ สดชื่น รื่นนาสา สุนทรียะ ด้วยเสียง สกุณา ทอดสายตา รอบกาย ผ่อนคลายใจ อยู่โรงบาล มานาน สามสี่คืน หลับหลับตื่นตื่น พักฟื้นไข้ หายใจเหนื่อย หอบหนัก เสมหะไอ รอดมาได

O สุดรอคอย .. ค่อยเห็นว่าเป็นเจ้า กี่ภพกาลผ่านเล่าที่เฝ้าหา เหมือนพิมพ์ภาคฝากมั่นลงสัญญา ให้ตรึงตราแต่ในน้ำใจเดียว O เกิดแต่เมื่อ .. ออดอ้อนเจ้าอ่อนน้อย ที่เฝ้าคอยโต้ตอบให้ลอบเหลียว สายใย-อย่างแฝงเร้น