ไปเก็บตัวยุโรปครั้งแรกในประวัตศาสตร์เลยมั้ง แทนที่จะได้เอาตัวจริงไปเก็บตัวปรับแทคติคกัน ซึ่งโอกาศแบบนี้มันไม่ได้มีง่ายๆเลย แต่กลับเป็นแบบนี้ เหมือนพวกคนทำสโมสรไม่เข้าใจว่าทีมชาติสำคัญขนาดใหนกับความรู้สึกแฟนบอล 

แถมก่อนเจอจีนคงไม่มีแมทช์อุ่นเครื่องแล้ว คราวนี้คือต้องซ้อมกันเองก่อนจะเจอจีน ทั้งๆที่มีโปรแกรมเยือนยุโรปให้เห็นมาก่อนเป็นปีๆ แต่โคตรแปลกใจที่ไม่มีใครเข้าใจความสำคัญ

ทีมชาติดีผลงานดี เวลาสโมสรใหนมีนักเตะทีมชาติไปเตะคนก็อยากดู คนก็แห่เข้าสนามเยอะ อันนี้มันเป็นตรรกะง่ายๆเลยที่แปลกใจว่าทำไมพวกสโมสรไม่เข้าใจกัน 

ณ ถึงจุดนึง คนมันก็จะคิดได้ว่าจะสนับสนุนไปทำไมวะ เพราะไม่ได้เห็นผลงานที่จับต้องได้ เสียเวลา2-3ชั่วโมงในการเตรียมตัว การเดินทาง เสียเงินซื้อตั๋ว เสียเวลาชีวิต แต่พวกสโมสรทำงานกันแบบขอไปทีเรื่อยๆ

เรื่องการพัฒนานักเตะเยาวชนก็เรื่องใหญ่ ไม่มีใครใส่ใจกันเลย ไม่มีใครเพ่งมองเลยว่าเวลานักเตะเยาวชนไปเจอเพื่อนบ้านเนี่ย แทบมองไม่เห็นความต่าง เอาง่ายเจอเขมรเจอลาว ในซีเกมหรือทัวร์AFFต่ำกว่า23 นักเตะเพื่อนบ้านขยันเร็วกว่าเรากันหมด วิ่งแซงวิ่งทิ้งกันดื้อๆ มันไม่ใช่อ่ะ แล้วแต่ละคนเลือกมาก็มาจากสโมสรกันทั้งนั้น คือแบบว่าได้ฝึกซ้อมกันมั่งมั้ยวะ?

ใครคิดว่าทีมชาติกับสโมสร ความนิยมหรือแฟนบอลเข้าสนามไม่สัมพันธ์กัน ถ้าพลาดตกรอบมาก็รอดูได้เลยครับ ประเทศไทยไม่ใช่อังกฤษ ไม่ได้มีลีกมาเป็น100ปีแฟนบอลไทยไม่ได้ผูกพันธ์กับสโมสรขนาดนั้น ทุกอย่างขึ้นอยุ่กับกระแสกับความรู้สึกแฟนบอลหมด