หนูขึ้นรถรับส่งตอนแรกนั่งหน้าแต่มันนั่งไม่ได้แล้วเพราะหนูโตขึ้นคือหนูนั่งตรงที่เก็บของระหว่างคนขับเพราะที่มันเต็ม คนขับรับมาเรื่อยๆคนในรถด้านหน้าก็ด่าทุกวันเป็นนัยๆว่า ไม้รู้ใครทำให้รถอึดอัด ประมาณนี้พยายามไม่สนใจแล้วด้วยแต่มายุ่งตลอดเลย แล้วบวกกับหนูโตขึ้นมันนั่งไม่ได้มันเจ็บเลยย้ายไปด้านหลังซึ่งเต็มเหมือนกันเป็นรถสองแถว แล้วมีแต่ผู้ชายด้วยผู้หญิงก็ดูไม่ค่อยชอบหนู บางทีหนูก็ได้ยืนรุ่นพี่ก็ชอบหัวเราะแล้วบางทีก็ด่าต้องมาร้องไห้ที่บ้าน ไม้ใช่ว่าไม้พยายามทำอะไรนะคะคือบอกพ่อหลายครั้งมากๆแล้ว แกก็เมินเฉยบอกคนขับแล้วแกไม่สนใจแถมแย่ลงด้วย รถแถวนี้ก็ไม่มีแล้ว ให้พ่อไปส่งก็ไม่ได้เลย รร.ห่างจากบ้าน40โล หนูไม่ชอบแบบนี้เลย หนูพยายามหารถเองด้วย มันมีรถอีกคันที่ขับใกล้ๆกันแต่ต้องขับรถไปรออีกที่ประมาณ4โล บอกพ่อแล้วแกก็ไม่ยอมแกบอกขี้เกียจ เราเลยอยากฝึกขับรถจะได้ขับไปเองแต่พ่อก็ไม่ยอมฝึกให้ แล้วนี้จะเปิดเทอมอีกแล้วคือหนูเครียดค่ะจนทำให้ผลการเรียนลด บางคนอาจจะบอกว่าเรื่องแค่นี้ หนูอยากบอกว่าแค่นี้แต่มันใหญ่สำหรับหนู