ความรวยกับความเหงา หรือ ความมีเกียรติ คือสิ่งที่คนก็ยังต้องทำความเข้าใจ ในชีวิตกับโลกการเงินและการบริหารชีวิต

การทำชีวิตจากความยากจน ให้เป็นคนรวยได้ ก็ไม่ใช่คน
ที่ไม่มีความเก่ง แต่จากความจนให้เป็นคนรวย
โดยที่ขาดคุณธรรม ก็ไม่มีใครอยากจะให้เกียรติว่า
เป็นคนที่มีความดีที่สุดจริงๆ หากความรวยคือการงกงเงินมากเกิน
จะเอาแต่เงินจากคนอื่นมากๆ แต่ตัวเองก็ตระหนี่มากๆ
คนที่เป็นคนแบบนั้น ก็มีแต่คนไร้ญาติขาดมิตร
ถ้ามีแต่คนที่ตรึงเงินสดมาก แต่ขาดคนที่ให้ได้ด้วยความแฟร์ๆ
ก็ยากที่จะมีคนมีความสุขที่ได้รับความเป็นธรรมในเรื่องการเงิน
เศรษฐกิจ ก็จะเป็นแบบที่มีคนรวยเพราะความเห็นแก่ตัว โดดเด่น
แต่คนที่ได้เงินยาก ก็จะเป็นสังคมแบบคนจนเป็นส่วนใหญ่
แต่สังคมไทยกับเศรษฐกิจ ยังคงมีการทำงานพัฒนาอยู่ตลอด
เป็นสังคมและเศรฐกิจ ที่ยังไม่เฟอร์เฟคทุกยุคทุกสมัย
ถ้าประเทศมีนโยบายชัดเจนในเรื่องเศรษฐกิจ
ความเชื่อมั่นของนักลงทุน ก็มีความชัดเจนตามไปด้วย
แต่หากยังขาดความน่าลงทุน กับความลังเลในทิศทางที่ดีของผลตอบแทน
เศรษฐกิจ ก็ยังคงไม่สามารถสร้างงานทำ อาชีพ ให้คนไทยมีรายได้
และการพัฒนาประเทศจะเติบโตเจริญก้าวหน้ามากขึ้นได้ยาก
จะเอาแต่เงิน เป็นมาตรฐานว่าดี ขอแค่ให้เป็นเงินที่มีค่า แต่คนมีอาชีพได้เงินเสียเงิน
เพียงแค่การเล่นเงินล้วนๆ ยังเป็นมาตรฐานว่า เป็นคนดีจริงได้หรือ
แต่อาชีพที่มีประโยชน์ ทำไมไม่ให้ค่าขึ้นมาได้บ้าง คนบางอาชีพก็มีอำนาจมากกว่า
จะง้อเงินจากคนบางอาชีพได้ คนไทยควรมีสิทธิที่จะเลือกอาชีพ
คนในประเทศไทยเป็นคนดังด้วยการ ทำให้คนอื่นเกิดปัญญามากๆก็ได้
หรือดังได้ด้วยการทำให้คนอื่น มีความสุขบันเทิง
ไม่จำเป็นหรอกว่า คนที่รวยกว่าจะมีคนสนใจมากกว่าได้จริงทุกคน
คนมีเงินก็เป็นที่สนใจของคนหาเงิน ที่กำลังเดือดร้อน
แต่คนที่ใช้ชีวิตไป ด้วยความทุกข์ ก็หาคนที่ทำให้สมองมีไปไอคิวสดใส