เสียดายงานราชกาลมั้ยครับกับการที่ลาออก

ก่อนผมจะรับราชการ ผมได้ทำงานเป็นลูกจ้างปกติครับ ทำมาได้4-5ปีได้เรียนจบและสอบติดเป็นข้าราชกาละครับ ทีนี้ผมต้องย้ายออกจากบ้านมาอยู่บ้านพักระยะทางจากบ้านไปที่ทำงาน 400โล พอสอบติดต้องย้ายมาอยู่บ้านพักร่วมกันคนอื่น ตอนแรกก็ปกติดี ที่ทำงานเพื่อนร่วมงานก็โอเคดี มีบรรจุงานก็ได้มีหน้าที่มากขึ้นมีบทบาทมากขึ้น อยู่มาสักพักผมรู้สึกตัวว่าทำไมมันอึดอัด ทำไมมันรู้สึกเหนื่อย เหมือนอะไรๆก็ลงที่เรา อะไรผิดพลาดโยนมาที่เราหมด ทั้งที่เเราแทบไม่รู้ไม่อะไรทั้งนั้น พออยู่บ้านพีกตอนแรกต้อนรับซัพพอร์ตกันดีมาก หลังๆ เริ่มรู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบมาตลอด ช่วงแรกๆผมก็รู้สึกแบบนี้น ได้แต่บอกกับตัวเองว่าขั้งมันเถอะเล็กๆน้อยๆ พอสักพักนานๆเข้า ผมรู้สึกว่าเงินเดือนแต่ละเดือน จากที่เคยมีส่งไห้ที่บ้านกลับไม่มี ค่าใช้จ่ายทั้งเริ่มมากขึ้น  ในกรณีนี้ คือ บ้านพักอย่กัน5คนรวทั้งแฟนของคนที่บ้านพักด้วยกัน บ้านพักจะมีอยู่4ห้อง เวลาค่าไฟค่าน้ำรู้สึกว่าตัวเองจะจ่ายหนักคนเดียวตลอด เวลาค่าไฟแพง จะโทษมาที่เราว่าเราชอบเปิดไฟทิ้งไว้ ช่วงแรกๆก็คิดว่างานเราเยอะจนลืมหรือป่าวที่นี้ผมได้ลองไม่เปิดใช้ตัดสายไฟส่วนของผมทิ้ง เพราะปกติผมก็ชอบนอนมืดๆ มันหลับสนิท กลับยังโดนบอกว่าเปิดไฟทิ้งไว้ แล้วก็มีอีกเรื่องนึกครับผมได้ซื้อทีวีมาดูแรกๆดูทุกวันจากที่เคยโดนพูดว่าใช้ไฟเยอะทุกวันนี้ไม่กล้าดูเลยครับ ผมอายุ24 ปีนะครับ(เผื่อบางคนคิดว่าทำไมผมไม่กล้าพูดกับคนที่พักด้วยกัน) เรื่องอาหารการกินกินร่วมกันครับ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผมคนซื้อของ โดยใช้เงินส่วนตัวของตัวเอง ไม่มีส่วนรวม แต่ก็มีคนบ้านพักซื้อมาบ้างส่วนใหญ่ซื้อมาจะกินแต่ของตัวเอง ถ้าผมไม่ซื้อเขาก็จะชอบถามหา  แล้วด้วยความที่เป็นเด็กน้อยกว่าเขาอายุงานน้อยกว่าเลยไม่กล้าพูด พักหลังผมรู้สึกอยากจะลาออกอยากจะกลับไปอยู่บ้าน แต่ก็เสียดายกว่าจะได้งานนี้มาก็รอมานาน ผมควรทำไงดีครับ ทุกวันนี้ผมเคลียดกดดัน พูดอะไรไม่ได้เพราะเคยพูดแล้วมีปัญหา เรากลายเป็นเหมือนตัวประหลาดทั้งที่ตำแหน่งสูงกว่าคนในที่พักบางคนด้วยครับ