หนูวัย 15 ปี ทำยังไงดี
คือครอบครัวหนูมี 3 คนค่ะ พ่อ,แม่,ลูก คือพ่อของหนูเขาเป็นคนไม่ชอบเที่ยว(แบบนานๆทีถึงจะไป) ไม่ชอบเดินห้าง(ซื้อของตัวเสร็จก็กลับ) เอาง่ายๆคือไม่ชอบออกจากบ้านค่ะ หนูก็จะมีความคิดมาตลอดว่าเค้าเคยแคร์ความรู้สึกเราบ้างมั้ย เค้ารู้จักเราดีพอรึยัง เค้ารู้มั้ยว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่แม่ของหนูเขาต่างจากพ่อมากๆแต่ไม่เคยทะเลาะกัน แม่ของหนูเขาไม่ชอบอยู่บ้านวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ก็ไม่เคยอยู่บ้าน และตัวของหนูเองก็มีนิสัยเหมือนแม่
แม่เขาให้หนูทุกอย่าง,ของที่อยากได้,แต่เรื่องเรียนแม่จะเขี้ยวเป็นพิเศษแต่หนูก็ไม่ได้อะไรอันนี้หนูเข้าใจ ส่วนพ่อของหนูเขาจะเป็นคนชิวๆพ่อหนูมีหน้าที่จ่ายเงินค่าขนม,ให้หนูเวลาไปเที่ยวก็จะขอเพิ่มแต่พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร,เขาให้แต่เงินหนูเวลาอยากได้อะไรก็ไปซื้อเอาเองแต่หนูก็อยากมีฟิวส์เซอร์ไพรส์บ้าง หนูไม่เคยได้รับการเซอร์ไพรส์จากพ่อ หนูก็แอบน้อยใจนิดๆแต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรเยอะ หนูมีนิสัยที่ร้องไห้ง่าย,หงุดหงิดง่าย,ไม่ชอบรอคนอื่นแล้วก็ไม่ชอบให้คนอื่นรอ,หนูมีนิสัยตรงเวลา,สะอาด
จริงแล้วเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่หนูอยู่มัธยม แต่ตอนประธมหนูไม่เคยรู้สึกห่างเหินกับพ่อเลย ตอนอยู่มัธยมเหมือนความรู้สึกมันสะสมมาเรื่อยๆจนหนูอายุ 15 หนูได้ไปลองพูดกับพ่อว่า ทำไมต้องให้หนูรอทุกอย่าง(พ่อเคยสัญญาว่าจะพาหนูไปเที่ยวเป็นปีแล้ว) หนูอยากได้ความเป็นแฟมิลี่บ้าง แล้วป๊าก็ไม่ต้องมาน้อยใจทีหลังว่าทำไมหนูไม่คุยหรือสนใจป๊าเลย [(บ้างครั้งพ่อก็จะน้อยใจแล้วไปบ่นกับแม่ว่าทำไมลูกไม่คุยกับฉันเลย)ในความรู้สึกหนูนะคะหนูไม่รู้จะพูดคุยเรื่องอะไรกับพ่อ ]
คือหนูเข้าใจนะคะว่าพ่อตั้งใจหาเงินมาให้หนูใช้แต่บางทีหนูไม่อยากได้อะไรเลยหนูแค่อยากได้ความห่วงใยความรักจากพ่อ คือหนูไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้วค่ะหนูจะไปปรึกษาแม่ก็หนูไม่อยากให้แม่เป็นห่วงหนู หนูไม่อยากปรึกษาเพื่อนเพราะเรื่องมันซับซ้อนไปค่ะ
หนูควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ
ในวัย 15 ควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดียังไงดี??
คือครอบครัวหนูมี 3 คนค่ะ พ่อ,แม่,ลูก คือพ่อของหนูเขาเป็นคนไม่ชอบเที่ยว(แบบนานๆทีถึงจะไป) ไม่ชอบเดินห้าง(ซื้อของตัวเสร็จก็กลับ) เอาง่ายๆคือไม่ชอบออกจากบ้านค่ะ หนูก็จะมีความคิดมาตลอดว่าเค้าเคยแคร์ความรู้สึกเราบ้างมั้ย เค้ารู้จักเราดีพอรึยัง เค้ารู้มั้ยว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่แม่ของหนูเขาต่างจากพ่อมากๆแต่ไม่เคยทะเลาะกัน แม่ของหนูเขาไม่ชอบอยู่บ้านวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ก็ไม่เคยอยู่บ้าน และตัวของหนูเองก็มีนิสัยเหมือนแม่
แม่เขาให้หนูทุกอย่าง,ของที่อยากได้,แต่เรื่องเรียนแม่จะเขี้ยวเป็นพิเศษแต่หนูก็ไม่ได้อะไรอันนี้หนูเข้าใจ ส่วนพ่อของหนูเขาจะเป็นคนชิวๆพ่อหนูมีหน้าที่จ่ายเงินค่าขนม,ให้หนูเวลาไปเที่ยวก็จะขอเพิ่มแต่พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร,เขาให้แต่เงินหนูเวลาอยากได้อะไรก็ไปซื้อเอาเองแต่หนูก็อยากมีฟิวส์เซอร์ไพรส์บ้าง หนูไม่เคยได้รับการเซอร์ไพรส์จากพ่อ หนูก็แอบน้อยใจนิดๆแต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรเยอะ หนูมีนิสัยที่ร้องไห้ง่าย,หงุดหงิดง่าย,ไม่ชอบรอคนอื่นแล้วก็ไม่ชอบให้คนอื่นรอ,หนูมีนิสัยตรงเวลา,สะอาด
จริงแล้วเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่หนูอยู่มัธยม แต่ตอนประธมหนูไม่เคยรู้สึกห่างเหินกับพ่อเลย ตอนอยู่มัธยมเหมือนความรู้สึกมันสะสมมาเรื่อยๆจนหนูอายุ 15 หนูได้ไปลองพูดกับพ่อว่า ทำไมต้องให้หนูรอทุกอย่าง(พ่อเคยสัญญาว่าจะพาหนูไปเที่ยวเป็นปีแล้ว) หนูอยากได้ความเป็นแฟมิลี่บ้าง แล้วป๊าก็ไม่ต้องมาน้อยใจทีหลังว่าทำไมหนูไม่คุยหรือสนใจป๊าเลย [(บ้างครั้งพ่อก็จะน้อยใจแล้วไปบ่นกับแม่ว่าทำไมลูกไม่คุยกับฉันเลย)ในความรู้สึกหนูนะคะหนูไม่รู้จะพูดคุยเรื่องอะไรกับพ่อ ]
คือหนูเข้าใจนะคะว่าพ่อตั้งใจหาเงินมาให้หนูใช้แต่บางทีหนูไม่อยากได้อะไรเลยหนูแค่อยากได้ความห่วงใยความรักจากพ่อ คือหนูไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้วค่ะหนูจะไปปรึกษาแม่ก็หนูไม่อยากให้แม่เป็นห่วงหนู หนูไม่อยากปรึกษาเพื่อนเพราะเรื่องมันซับซ้อนไปค่ะ
หนูควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ