สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจเวลาอยู่คนเดียว ชอบร้องไห้เวลาอยู่คนเดียว รู้สึกว่าโลกนี้มันไม่ได้น่าอยู่มันเหนื่อยมันท้อกับทุกๆอย่างเลยในตอนนี้ มันเคว้งคว้างแบบบอกไม่ถูก ดิฉันมีแฟนค่ะ แต่ตอนนี้เราต้องห่างกัน เหตุผลเพราะไม่มีเงินจ่ายภาระต่างๆ เพราะเรา2คนพึ่งขึ้นมาจากกาญจนบุรี เพื่อมาหางานทำที่ กทม. แต่ด้วยที่ยังไม่ได้งานที่เป็นหลักเป็นแหล่ง เลยต้องค้างจ่ายค่ารถ ค่าโทรศัพท์ ค่าสินเชื่อต่างๆ เรา2คนเคลียดมากค่ะ พอเราได้งานโรงงานอยู่ตัวแล้ว แฟนยังไม่ได้งานเลยวิ่งแกร็บไปก่อนรองานพอได้ค่าข้าวในแต่ละวัน สิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็เกิด แฟนได้ขับรถไปชนกับรถเก๋ง ทำให้รถพัง ใช้งานไม่ได้ ตัวก็เจ็บ ทีนี้ไม่ได้วิ่งงานก็ไม่มีเงิน ทางบ้านแฟนเลยให้แฟนกลับบ้าน ไปหางานทำที่บ้าน ส่วนเราเองต้องอยู่ที่นี่คนเดียว เพราะต้องทำงาน แฟนก็เลือกไม่ได้ ที่จะไม่ไป เพราะพี่สาวกับแม่เขายื่นบ้อเสนอมาให้ว่าให้กลับไปสอบเข้าข้าราชการแล้วเรื่องภาระของเขาพี่สาวเขาจะช่วย แต่ไม่ได้มีใครนึกถึงเราเลยสักคน ว่าเรานะอยู่ยังไง เราต้องอยู่ที่นี่แบบไม่มีใคร ญาติสักคนก็ไม่มี จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ เรากับแฟนไม่เคยต้องห่างกัน ถึงจะทำงานคนละที่ แต่พอเลิกงานมาเราก็เจอกันอยู่ดี มันทำให้เวลาที่เราเหนื่อยมากๆกลับมาเจอกันได้ ชาจต์พลังไปในตัวมันมีความสุขมาก แต่พอมาวันนี้เขาไม่อยู่แล้ว เขาเลือกที่จะไปแล้วปล่อยเราอยู่คนเดียวแบบไม่มีใครเลย เราเคลียดตลอดเวลา ร้องไห้จนไม่มีแรงแล้ว😭 เราทำอะไรได้บ้าง เราไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่เงินจะกินข้าวก็ยังไม่มีเลย โชคชะตาเล่นตลกกับเรามาก ทำไมชีวิตเราต้องมาเจออะไรแบบนี้😭 อยากกอดใครสักคนจังเลย โดยที่เขาไม่ต้องถามว่าเราเป็นอะไร😭
สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้มันบ่งบอกถึงอะไร