อยากกลับประเทศไทย ไม่อยากอยู่อเมริกา

ตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ได้ 3-4 ปี รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยมีความสุขจริงๆ อยู่เมืองที่มีแต่ป่าไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นคนอื่น มาอยู่ที่นี้ได้ตอน13-14 ตอนนี้อายุ 18 ค่ะ ปู่ ย่า ก็ไม่ได้เลี้ยงดีขนาดนั้นค่ะ ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของตัวเอง อยู่ที่นี้เหมือนอยู่คุก อยู่แต่ในห้อง ไม่ได้สนุกเหมือนที่ไทย พออยากกลับไทย ก็ทะเลาะกับแม่ตลอดตอนคุยเรื่องพวกนี้ พอเจอผู้ชายสักคนเข้ามาในชีวิตที่ไม่ใช่ออนไลน์เหมือนที่เราคุยเล่นเหมือนเมื่อก่อนก็รู้ว่าที่เขาเอาเรามาอยู่ที่นี้เพราะเขาไม่ต้องการให้เรามาเจอใครแล้วก็โยนภาระให้ย่าให้เลี้ยงเรา แต่ทุกวันนี้ก็กินแต่มาม่า ย่าเขาไม่ได้เลี้ยงดีขนาดนั้น หนูรู้ว่าเรียนจบที่นี้เราจะทำงานที่ไหนก็ได้เขาก็รับ แต่หนูรู้สึกว่าหนูกลับไทยไปทํางานปกติ ใช้ชีวิตปกติไม่ต้องสวยหรูก็สบายใจ อยู่แบบนี้ละไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย ชีวิตแต่ละคนที่อยู่ต่างประเทศ มันไม่เหมือนกัน บางคนก็มีความสุข บางคนก็ไม่มีความสุข หนูคิดอะไรไม่ออกค่ะ เหมือนพ่อแม่พูดว่าเหมือนหนูทําอะไรไม่ได้สักอย่างโตไปก็ไม่มีอนาคต พอเราได้ยินอะไรแบบนี้จากใคร เราก็ไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง ไม่กล้าทําอะไรที่เราอยากจะทํา เบื่อค่ะ ไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนคนอื่น ไม่ได้ไปมีความสุขกับเพื่อน  อีกอย่างหนูก็ขาดความอบอุ่นเหมือนโดนทิ้งมาอยู่ที่นี้  หนูมาอยู่แบบไม่มีใบ หนูกลับไทยตอนนี้หนูก็จะไม่มีสิทมาที่นี้อีก ย่าก็จะขู่แม่ตลอดเวลาเขาอารมณ์ไม่ดี เขาจะขู่ตลอดว่าจะไม่ทําใบให้หนู แต่หนูก็ไม่ได้อยากได้ใบจากคนแก่แบบนี้ หนูใช้ชีวิตแบบต้องมารับอารมคนแก่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย   หนูอยากใช้ขีวิตอยู่ไทยกับพ่อแม่ครอบครัวไปโรงเรียนไปเที่ยวกับเพื่อนแบบปกติ  ไม่อยากอยู่แบบนี้ หนูรู้สึกเคว้งคว้าง