เรารู้สึกแย่กับหน้าตาตัวเองมาก ถ่ายรูปแต่ละครั้งไม่เคยกล้าลงรูปเลย เคยนั่งร้องไห้กับการเห็นรูปตัวเอง
ตอนเราถ่ายรูปกับเพื่อนเป็นกลุ่ม เพื่อนเราที่ถ่ายรูปออกมาขนาดเผลอยังสวย แต่ของเรานี่ไม่ได้เลย เคยไปถ่ายรูปกับเพื่อนเกือบร้อยรูป ไม่มีรูปไหนของเราที่เอามาใช้ได้เลย เราทำท่าไหนก็ไม่สวย
เราไม่กล้าเอารูปตัวเองลง facebook เพราะเราไม่สวย เพื่อนออนไลน์ที่คุยกับเราขอให้เราโชว์รูปแต่เราไม่กล้า เราไม่โชว์รูปเค้าก็เลิกคุย
เราเหงามาก เราต้องการเพื่อนออนไลน์คุยแต่เราไม่กล้าโชว์รูป ไม่มีใครอยากคุยกับเพื่อนออนไลน์ที่ไม่โชว์รูป เราเป็นคนคุยได้กับทุกคน จะคุยกับคนที่ไม่โชว์รูปก็ได้แต่ทำไมคนอื่นถึงไม่ยอมคุยกับคนที่ไม่โชว์รูป
ขอโทษที่มันอาจจะดูไร้สาระ เราพยายามคิดทุกทางเพื่อช่วยเหลือตัวเองแต่มันทำไม่ได้ ตอนนี้เราอยู่ ม.3 เราพยายามเรียนให้เก่งขึ้น แต่ก็ยังเรียนไม่เก่ง เราไม่มีอะไรดีเลย เรียนไม่เก่ง และหน้าตาแย่อีก เรายิ่งจิตตกลงไปอีก มีแต่คนที่ดูดีทั้งนั้น
เราคิดว่าตัวเองหน้าตาแย่ยังไม่พอ คนรอบข้างชอบบูลลี่หน้าตาเราบ่อยๆ เราได้ยินบ่อยๆ เราก็เฟล
เราไม่อยากอยู่แล้ว ที่เราเจอแต่ละวัน มันเหนื่อยมากๆ เราเฟล เราเหนื่อย ทำยังไงดี
รู้สึกแย่กับหน้าตาของตัวเองมาก จนคิดว่าเมื่อไหร่จะตายสักที
ตอนเราถ่ายรูปกับเพื่อนเป็นกลุ่ม เพื่อนเราที่ถ่ายรูปออกมาขนาดเผลอยังสวย แต่ของเรานี่ไม่ได้เลย เคยไปถ่ายรูปกับเพื่อนเกือบร้อยรูป ไม่มีรูปไหนของเราที่เอามาใช้ได้เลย เราทำท่าไหนก็ไม่สวย
เราไม่กล้าเอารูปตัวเองลง facebook เพราะเราไม่สวย เพื่อนออนไลน์ที่คุยกับเราขอให้เราโชว์รูปแต่เราไม่กล้า เราไม่โชว์รูปเค้าก็เลิกคุย
เราเหงามาก เราต้องการเพื่อนออนไลน์คุยแต่เราไม่กล้าโชว์รูป ไม่มีใครอยากคุยกับเพื่อนออนไลน์ที่ไม่โชว์รูป เราเป็นคนคุยได้กับทุกคน จะคุยกับคนที่ไม่โชว์รูปก็ได้แต่ทำไมคนอื่นถึงไม่ยอมคุยกับคนที่ไม่โชว์รูป
ขอโทษที่มันอาจจะดูไร้สาระ เราพยายามคิดทุกทางเพื่อช่วยเหลือตัวเองแต่มันทำไม่ได้ ตอนนี้เราอยู่ ม.3 เราพยายามเรียนให้เก่งขึ้น แต่ก็ยังเรียนไม่เก่ง เราไม่มีอะไรดีเลย เรียนไม่เก่ง และหน้าตาแย่อีก เรายิ่งจิตตกลงไปอีก มีแต่คนที่ดูดีทั้งนั้น
เราคิดว่าตัวเองหน้าตาแย่ยังไม่พอ คนรอบข้างชอบบูลลี่หน้าตาเราบ่อยๆ เราได้ยินบ่อยๆ เราก็เฟล
เราไม่อยากอยู่แล้ว ที่เราเจอแต่ละวัน มันเหนื่อยมากๆ เราเฟล เราเหนื่อย ทำยังไงดี