เรื่องมีอยู่ว่าเรามีเพื่อนสนิทคนนึงเขาชอบยืมเครื่องสำอางคนอื่นในกลุ่ม แล้วเราเป็นคนที่มีเครื่องสำอางเยอะที่สุดในกลุ่ม เขามักจะมาขอยืมใช้ของเราประจำ แต่ของเขามีนะแต่ไม่เอามาเลยสักอัน มายืมเพื่อนคนอื่น

อย่างที่ตั้งหัวข้อไปเลยค่ะ เหนื่อยมาก ไม่รู้เวรกรรมอะไร ต้องทนกับคนแบบนี้ ไม่มีความเป็นผู้นำไม่มีความรับผิดชอบหรือดิ้นรนอะไรเลย งานในบ้านก็นั่งเฉย ขยะที่เพ่นพ่านเช่นถุงขนม เดินผ่านไปผ่านมาก็อยู่แบบนั้

คือวันนั้นมีเพื่อนเราคนหนึ่งทักไลน์มาขอยืมเงิน นางอ้างเหตุว่าไม่มีตังค์กินข้าว และค้างค่าน้ำค่าไฟ ไม่มีตังค์จ่าย เราก็คิดนะว่าจะให้ยืมดีมั้ย แล้วนางก็บอกอีกว่าให้เพื่อนยืมเงินไปแต่เพื่อนนางยังไม่คืน น

วันที่ 6 ก.พ 68 เวลาช่วง 11:30กว่าๆได้ มีสายนึงจาก บริษัทเน็ตค่ายแดง โทรมาบอกเราว่า มีคนเอาข้อมูลเราไป ใช้ในทางที่ไม่ดี นำชื่อเราไปเปิด เบอร์ แล้ว ทำผิด พรบ.คอม บลาๆ ให้เราดำเนินเรื่อง เข้าบันทึกประจำ

ยายเรามีลูกสามคน คนแรก>แม่ คนกลาง>น้า คนสุดท้อง>น้า . . เราจะเรียกลูกคนกลางว่าน้า A ก็แล้วกัน และเรียกคนสุดท้องว่าน้า B (เข้าเรื่องเลยละกัน น้าA ชอบพูดให้กำลังใจบอกให้เราเป็นตัวของตัวเองให

สวัสดีค่ะทุกคน หนูคือเด็กอายุ14-15ที่รู้สึกว่ามีปัญหาบางอย่างไม่เข้าใจพี่ๆช่วยชี้แนะหนูหน่อยค่ะ หนูเป็นเด็กผญคนนึงที่โดนตั้งความหวังตั้งแต่เด็กหนูพยายายามเรียนให้ได้เกรดดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ไม่เคยเกเ

เริ่มแรกเราย้ายมาหมู่บ้านนี้เมื่อต้นปี67 มาเจอกับป้าเขมรดูท่าทางใจดีแกและลูกสาวอายุ7-8ขวบคนนึง เหตุการณ์ก็เริ่มตั้งแต่ย้ายเข้าวันแรกเลย เวลา5ทุ่มกว่าๆ ลูกน้องยายป้าเขมรปีนเข้ามาแอบดูเราเข้าห้องน้ำ ซึ่

คือเวลาเราไปโรงเรียนใช่มั้ยคะ เราชอบเล่นโทรศัพท์แบตจะหมดไวเราก็พกพาวเวอร์แพงค์ไป2อันอ่ะ เดี๋ยวไม่พอคนนู้นยืมคนนี้ยืม พอมีตอนกลางวันมีเพื่อนมาขอยืม แต่เพื่อนอีกห้องนะคะค่อนข้างสนิทอยู่ค่ะแต่ไม่ขนาดนั้น