เรา อะแต่งงานเข้าบ้านเข้าบ้านเค้า แล้วเรา ก็ทำ ทุกอย่าง เท่าที่เราช่วย เค้าได้ ในบ้าน จะมี พี่สาวแฟน
พ่อแฟน และแรกๆๆที่เราเข้ามาอยู่ในบ้านเค้า เราก็ทำทุกอย่างในบ้านเค้า ด้วยความเต็มใจที่จะทำให้ เพราะเราเห็นเค้าพี่เค้าทำงานทุกวัน เราก็ทำ ให้ แทบจะทุกอย่าง ยกเว้น ป้อนข้าวอะ พ่อเค้าก็แก่แล้วอยู่บ้านเราก็ หาข้าวเอายา อาบน้ำ เข้าห้องน้ำ เสื้อผ้าที่นอนก็เราทำ ( ทั้งบ้าน เราทำ ) แต่เราอะไม่เคยคิดอะไร เลยนะ เพราะด้วยความที่เรา ชอบทำอยู่ แต่มันนานเข้าเรามารู้สึกได้ว่าเราทำอยู่คนเดียว ทั้งบ้าน ทำจนเค้าไม่ทำอะไรเองกันสักอย่างรวมถึงวันหยุดทำงานของเค้าเค้าก็ไม่ทำอะไรเลยยยยย เราวันเมื่อไม่นานนี้ เราได้มีปากเสียกับพี่แฟน เราเลยเลือกที่จะไม่ทำอะไรแล้ว ตอนนี้ก็แค่ ขายของ ถึงเวลาก็ขึ้นบ้านนอน เพราะเหนื่อยจากขายของ และก็เหนื่อยจากเรื่อง มีปัญหาชีวิตคู่กับแฟนด้วย พอตอนนี้เราเลือกที่จะไม่ทุกอย่างที่เคยทำ เรากลายเป็นคนผิดในสายตา ของพี่สาว และ แฟน ว่าเรา ไม่ทำอะไรเลย ก็เริ่ม มีปัญหา โพสต์ว่า ขึ้นสถานะว่าบ้าง แต่เราเลือกที่จะเงียบ ที่เลือกจะเงียยเราไม่สามารถพูดกับใครได้ว่าเราไม่โอเคกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้จริงๆ( คนนอกต้องทำใจ )
แบบนี้เรียกว่าเราผิด ที่เรา หรือ ที่เค้า ??
พ่อแฟน และแรกๆๆที่เราเข้ามาอยู่ในบ้านเค้า เราก็ทำทุกอย่างในบ้านเค้า ด้วยความเต็มใจที่จะทำให้ เพราะเราเห็นเค้าพี่เค้าทำงานทุกวัน เราก็ทำ ให้ แทบจะทุกอย่าง ยกเว้น ป้อนข้าวอะ พ่อเค้าก็แก่แล้วอยู่บ้านเราก็ หาข้าวเอายา อาบน้ำ เข้าห้องน้ำ เสื้อผ้าที่นอนก็เราทำ ( ทั้งบ้าน เราทำ ) แต่เราอะไม่เคยคิดอะไร เลยนะ เพราะด้วยความที่เรา ชอบทำอยู่ แต่มันนานเข้าเรามารู้สึกได้ว่าเราทำอยู่คนเดียว ทั้งบ้าน ทำจนเค้าไม่ทำอะไรเองกันสักอย่างรวมถึงวันหยุดทำงานของเค้าเค้าก็ไม่ทำอะไรเลยยยยย เราวันเมื่อไม่นานนี้ เราได้มีปากเสียกับพี่แฟน เราเลยเลือกที่จะไม่ทำอะไรแล้ว ตอนนี้ก็แค่ ขายของ ถึงเวลาก็ขึ้นบ้านนอน เพราะเหนื่อยจากขายของ และก็เหนื่อยจากเรื่อง มีปัญหาชีวิตคู่กับแฟนด้วย พอตอนนี้เราเลือกที่จะไม่ทุกอย่างที่เคยทำ เรากลายเป็นคนผิดในสายตา ของพี่สาว และ แฟน ว่าเรา ไม่ทำอะไรเลย ก็เริ่ม มีปัญหา โพสต์ว่า ขึ้นสถานะว่าบ้าง แต่เราเลือกที่จะเงียบ ที่เลือกจะเงียยเราไม่สามารถพูดกับใครได้ว่าเราไม่โอเคกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้จริงๆ( คนนอกต้องทำใจ )