ครอบครัวลำเอียง

คือเรา เป็นลูกคนกลางค่ะ เราย้ายมาอยู่กับตายายตั้งแต่ป.4 มาแรกๆก็ไม่ได้อะไรนะคะ เราก็บอกแม่ว่าเราอยู่ได้ แต่พอแม่ไปทำงานไม่ถึง2เดือน ตาเราค่ะลำเอียงมาก อาหารเราก็ต้องได้กินน้อยกว่าค่ะตอนนั้นน้องอยู่ป.2เราอยู่ป.6 มีวันนึงเราขอไห้น้องชาวยล้างจาน เพราะวันนั้นเพลียมากกลับมาจากร.ร น้องเราก็ตกลงนะคะ แต่พอน้องจะช่วยตาเราก็ด่าไม่ไห้น้องไปช่วยเดี๋ยวรบกวนเรา เราก็บอกว่าไห้มันมาช่วยนั่นแหละ ตาเราก็เลยพูดว่าไม่ต้องน้องยังเล็กเดี๋ยวไห้โตก่อนค่อยทำ เรื่องการนั่งเหมือนกันค่ะตาเราจะไห้นั่งพับเพียบ วันนึงเราเผลอนั่งไม่เรียบร้อยตาเราก็เอามือตบหัวเราค่ะ เราน้ำตาไหลเลย แต่พอน้องนั่งไม่เรียบร้อยเราก็บอกตาไห้ด่าน้องบ้างตบหัวมันบ้างสิ ตาเราก็เลยบอกว่า ไห้มันโตก่อนเดี๋ยวกูจะสอนมัน วันต่อมาเราก็เลยนั่งไม่เรียบร้อยน้องเราก็เหมือนกันแต่ตาตบแค่เรานะคะ เราน้อยใจมากถึงจะไม่เจ็บแต่เราก็ร้องไห้ 2)แม่ ตอนนั้นแม่กลับมาเยี่ยมบ้านค่ะ แม่ถามหาแต่น้องแม่กอดแต่น้อง แม่หอมแต่น้อง ซึ่งเราก็น้อยใจนะคะแต่ไม่มาก จนตอนนี้เราอยู่ม.2น้องอยู่ป.4น้องเรายังทำอะไรไม่เป็นเลยค่ะ กวาดบ้านยังไม่ทำเลยค่ะ ตายายเราก็ไม่ด่าไม่ว่าน้องเราเลยนะคะแต่พอเราอยากพักบ้างก็บ่นว่าเราไม่ได้เรื่อง
ไปออกจากบ้านกูไป เราก็ทำได้แค่ทำตามที่เขาสั่งค่ะเพราะเรามาอาศัยบ้านเชาอยู่
แต่ขอไห้มีสักวันที่ตายายจะรักเราเท่าน้องแค่วันเดียวก็ได้