อ่านแล้วคล้ายเรื่องของเราเลยค่ะ คำพูดก็คล้ายๆแบบนี้ แต่เราพูดกับเพื่อนสนิทที่เราจะตัดเองเลย อีกฝ่ายก็แชทมาตื้อเหมือนกัน ขอให้มุมมองของฝ่ายที่อยากตัดนะ ความรู้สึกในช่วงเวลานั้นคือมันมีแต่ความอยากเลิกยุ่ง อยากเลิกคบ ไม่อยากข้องเกี่ยวกันอีก ความเชื่อใจที่เรามีให้เขามันหายไปหมดเลย ไม่ใช่แค่หาย แต่ติดลบด้วยซ้ำ ต่อให้คุยด้วยได้ แต่ใจตัวเองรู้เลยว่า เราไม่มีทางกลับไปสนิทกับเขาแบบเดิมได้อีก ถ้าเพื่อนจขกท มีความคิดเหมือนเรา จขกท จะรับได้มั้ย แบบทักไปเขาก็ตอบ แต่เขาไม่ให้ใจจขกทแล้ว นี่ว่าเจ็บกว่าแบบตัดขาดให้รู้แล้วรู้รอดอีกนะ

ถ้าเขาเจอสังคมใหม่แล้วเขาทิ้งจขกทไปได้ง่ายๆ แล้วเพิ่งมาทักเพราะเขาไม่มีเพื่อนให้ทักแล้ว ก็ลองไปคิดดูแล้วกัน เราเห็นเขาเป็นคนสำคัญ แม้จะห่างกันไป เรายังติดต่อหา แต่อีกฝ่ายกลับนึกถึงเราตอนที่เขาไม่เหลือใคร คิดว่าเราสำคัญกับเขาขนาดไหนกัน เขาถึงไปได้ง่ายๆ ของเราตัดเพื่อนสนิทที่คบมา 14 ปี เล่นด้วยกันตั้งแต่ประถม เรายังผ่านมันมาได้เลย เห็นเราเป็นฝ่ายตัดเองไม่ใช่ไม่เสียใจนะ แต่คิดมาหลายรอบแล้วกว่าจะตัดสินใจแบบนี้ มันมีเรื่องเล็กๆน้อยๆ สะสมในใจมานานหลายปี จนมันทนไม่ไหว บทอยากตัดก็ตัดเลย ไม่ย้อนกลับ เลิกคบมาหลายปีแล้วก็ยังไม่กลับไปคุย เรื่องจขกทเพิ่งเกิดไม่นาน จะยังเสียใจหนัก ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่สำหรับเรา เรื่องมันผ่านมาหลายปี จนมันชินกับการที่ไม่มีเพื่อนคนนี้ไปแล้ว คุยได้มั้ยก็คงได้ แต่ก็ไม่ได้อยากกลับไปเป็นเพื่อนกับเขา ยังรู้สึกเหมือนเดิมว่าไม่อยากคบเป็นเพื่อน แต่อารมณ์นิ่งขึ้นเยอะ ไม่ได้ฉุนแบบตอนนั้น

แล้วก็อย่าไปยึดติดกับตัวเขาในอดีตเลยค่ะ เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน ลองคิดเล่นๆว่า ถ้าจขกทเพิ่งรู้จักเพื่อน ตัวตนเขา ณ ปัจจุบันนี้ จะยังคบเขาเป็นเพื่อนอยู่มั้ย แบบโยนความดีตอนมอปลายของเขาทิ้งไปก่อน เอา ณ ปัจจุบันนี้ คิดยังไง ถ้าคิดว่าก็ยังจะคบเป็นเพื่อน ก็ขอเอาใจช่วยนะ เอาของไปฝากไว้อย่างน้อยก็ได้เสี่ยง อาจจะมีลุ้น แต่ระวังมันจะยิ่งทำให้เพื่อน รำคาญเรามากกว่าเดิม ถ้าขนาดบอกเลิกคบยังฝากคนอื่นมาบอก มีแววน่าจะรำคาญกว่าเดิมถ้าให้ของ ถ้าเขาไม่ใจอ่อน อย่าลืมว่า จขกท ยังมีเพื่อนคนอื่นๆที่เขาคอยเป็นห่วงอยู่ คนพวกนี้คือคนที่เราควรแคร์ ณ ปัจจุบันนี้