ครอบครัวไม่ไว้ใจ

สวัสดีครับพี่ๆ คือผมเป็นนร.ที่เพิ่งเข้าสายวิทย์ปีเเรก เด็กห้อง 1 อายุ 16 ความที่ไม่เคยอยู่กับคณิตกับวิทย์จริงๆจังๆเลย เพราะตั้งเเต่ป.1-ม.3 เป็นเด็กศิลป์ภาษา(EP) ยกเว้นป.2 เพราะย้ายรร.มาทั้งชีวิต พอผมก้าวเข้าเเผนวิทย์ มันเลยกลายเป็นว่า พื้นฐานผมไม่แน่นพอ เกรดออกมาไม่สวย พอผมกลับมาบ้านมาทำงาน อ่านหนังสือเอง เรียนพิเศษ(ออนไลน์)เอง แล้วความที่ผมนั่งๆเรียนอยู่ ย่ากับ ปู่ ผมเป็นครูกันมาก่อนทั้งคู่ แต่ผมจะสนิทกับย่ามากกว่า ผมไม่มีห้องส่วนตัว อยู่ห้องเดียวกับย่า แล้ววเขามักจะเรียกให้ผมเลื่อนโต๊ะอีกตัวนึงที่อยู่ในห้อง แล้ววให้หันมาหาเขา เพื่อให้เขานั่งดูว่า เออ ผมเรียนอะไร ทั้งที่ผมก็คิดว่า เราก็พยายามจะเรียนเอง ไม่อยากให้ใครต้องมาช่วย เพราะผมคิดว่า มันคืองาน การเรียนของเรา ก็จะพยายามเรียนเอง เพื่อไม่ให้เป็นภาระใคร แต่กลายเป็นว่า เขายิ่งอยากรู้ว่าเราเรียนอะไรไม่ได้ตรงไหน พอสุดท้ายผมก็ยอมให้เขาดู และเวลาที่ผมไม่เข้าใจ ผมก็ยินดีให้เขาอธิบายเรื่องเรียนให้ แต่มันก็บ่อย เพราะบางเนื้อหาผมไม่เข้าใจ เลยทำให้ผมรู้สึกว่าทุกเรื่องที่ไม่เข้าใจ ทำไมเราต้องผ่านการอธิบายของเขา และ ทำไม เราเรียนเอง ในหลายๆครั้งเราไม่เข้าใจบ้าง เข้าใจบ้าง ทั้งๆที่เราพยายามทำความเข้าใจกับมันเเล้ว ทุกวันนี้ ย่าก็พยายามให้ผมเลื่อนโต๊ะ และให้หันไปหาเขาเพื่อให้เขาดูตลอด และให้ผมสรุปไปให้เขาดู ทุกครั้ง มันอันนี้ก็แอบบน้อยใจเเหละที่ผมพยายามเรียน แต่มันกลายเป็นทำให้ต้องไปตกเป็นภาระของคนอื่นที่ต้องมาเรียนด้วย และะทำความเข้าใจ และมาอธิบายเรา ผมรู้นะว่า ย่าเป็นห่วง แต่ผมก็อยากสู้ด้วยตัวเองบ้าง แต่มันก็ออกมาได้ผลที่ไม่ดี อันนี้มันเป็นความกังวลของย่าผม หรือ มันเป็นความไม่พยายามของผมเองครับ?