คือเราเกิดคำถามเวลาที่มีการ "จัดงานศพ" ซึ่งเป็นงานครั้งสุดท้ายของชีวิต ....เราเข้าใจว่าก็คงต้องทำให้เต็มที่ แต่ถ้าการทำให้เต็มที่ แล้วเราต้องเดือดร้อน เป็นหนี้ เพื่อให้มีชาวบ้าน มีคนมาร่วมงานเยอะๆ จัดของกินให้เต็มที่ ตามธรรมเนียมของต่างจังหวัดบางพื้นที่ กับทำเท่าที่เราทำไหว ไม่ต้องเดือดร้อน ไม่ต้องเป็นหนี้ แม้ว่าจะไม่มีชาวบ้านมาช่วยงาน แบบไหนดีกว่ากัน

มีคนมาเล่าให้ฟังเรื่องของจัดงานศพในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ญาติของผู้เสียชีวิตก็ไม่ได้มีกำลังทรัพย์เพียงพอ ของทุกอย่าง ที่นำมาทำกับข้าวเลี้ยงแขกต้องติดหนี้ไว้ก่อนทุกอย่าง  ทีมแม่ครัวก็เป็นเพื่อนบ้าน แขกมางานไม่มี แต่กับข้าว ทำอยู่เรื่อยๆ วัตถุดิบก็หมดเรื่อยๆ แต่ถ้าพูดก็จะไม่มีคนมาช่วยงาน.....

ในมุมมองของเรา เราคิดว่า การจัดงานศพ หรือจัดอะไรก็แล้วแต่ แม้จะไม่มีชาวบ้านมาช่วย ไม่มีคนมางานเยอะๆ ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเราก็ไม่เดือดร้อน ไม่ต้องเป็นหนี้เยอะ ไม่ใช่เราไม่เอาใครนะ แต่เพียงเพราะถ้าเราเป็นหนี้จัดงานเพื่อให้คนอื่นพูดเล่าขานว่าของกินไม่ขาดปาก แต่หลังจบงานเราต้องมานั่งเครียด เพราะต้องหาเงินมาใช้หนี้ แบบนี้เราจะทำไปทำไม.....แต่เชื่อไหมว่าเราพูดแบบนี้ไปสิ่งที่เราโดนตอบกลับมา เค้าบอกว่าถ้าทำแบบเราคือเราจะโดดเดี่ยว อยู่คนเดียว ไม่มีใครช่วยเลย...เราจึงเกิดความสงสัยว่า ที่จริงแล้วแบบไหนถูกต้อง ควรทำแบบไหนจะดีกว่า....

ขนบธรรมเนียม ประเพณี สำหรับจัดงานศพ มันต้องถึงขั้นไหน ถ้าไม่ทำตามจะผิดหรือเปล่า
ทำแบบไม่เดือดร้อนคนอยู่ จะส่งผลต่อคนตายไหม 

หากกระทู้นี้มันขัดต่อความคิดเห็นของบางท่าน หรือหลักของธรรมเนียม ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้