เขียนจดหมายถึงตัวเองในตอนอายุ 30 ปี

โลกนี้มีแต่คนบ้า จึงต้องพึ่งธรรมะของพระพุทธเจ้า . …. “ ที่ว่า โลกนี้เต็มไปด้วยสิ่งที่จะทําให้ตายอยู่ตลอดเวลานี้ ก็ได้แก่สิ่งที่กล่าวแล้ว คือความประมาท คือความไม่รู้, คือกิเลส ตัณหา อุปา

คือเพื่อนเก่าผมครับมันอยู่กับแม่แค่2คนผมเข้าใจว่าเป็นลูกคนเดียวแล้วโดนกดดันเยอะแต่เพื่อนคนนี้มันชอบมาตัดท้อให้คนอื่นรู้แบบ "ไม่เคยโดนกดดันไม่รู้หรอกว่ากูท้อแค่ไหน" แบบนี้แล้วต่อมามันช่วนเพือ

การเดินทางออกจากสถานที่คุ้นตา ความทรงจำสมัยเด็ก มันดูราบรื่นและเรียบง่าย ทุกอย่างดูเหมือนจะไปได้สวยในตลอดการเดินทาง ปัญาหาจะมารูปแบบไหน พร้อมสู้ พร้อมบวก ...เรามันเก่ง แต่พอปัญหามันเริ่มมากขึ้น มากขึ้

จากประสบการณ์ทำงานมาตั้งเเต่เด็กจนตอนนี้32เเล้วผมจะให้ข้อคิดเล็กๆน้อยๆผิดถูกอย่าว่ากันครับความคิดคนไม่เหมือนกันเเค่อยากออกมาเเชร์ 1.ความอดทนทุกๆอย่างต้องใช้เวลารอ 2.รวยเร็วมีอยู่จริงเเต่ไม่มั่นคง 3.เน

มันแปลกมั๊ยล่ะ หลังจากที่ชั้นไม่คุยกะเค้า   นางคงดีใจมาก  ที่ทำสำเร็จหลังจากพยายามมานาน    ที่แสดงตัวต่างๆนาๆ  เพื่อการนี้  เพื่อการแย่งเพื่อนชั้นไป การกระทำที่

06. กาลานุรูปํว ธุรํ นิยุญฺเช พึงประกอบธุระ ให้เหมาะแก่กาล พึงประกอบธุระด้วย.........จิตเพียร สติคู่ปัญญาเรียน.............มั่นไว้ ให้เหมาะแก่กาลเวียน......เปลี่ยนอยู่ ทำถูกกาลแล้วไซร้..........ย่อ

มีเพื่อนอยู่ในกลุ่มที่ตัวเองคิดว่าสนิท 3-4 คน ช่วงหลังทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะตัวเราไม่ได้ประสบความสำเร็จในชีวิตเหมือนคนอื่น เวลาเขาไปไหนกันก็ไม่ค่อยอยากจะไปกับเขา เพราะ​ตัวเองก็ไม่ค่อย

ผมรู้สึกเครียดมากๆ แต่ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี หาสิ่งทั่วไปที่คนอื่นมักทำแก้เครียดเช่น การดูตต. หาของอร่อยๆกิน คุยกับเพื่อน ทำงานอดิเรกที่ชอบ ฟังเพลง ที่ทำให้ผ่อนคลาย แต่วิธีเหล่านี้ ทำได้แค่ชั่วครา

คือเรื่องเป้นงี้เว้ย ผมอ่ะชอบคนๆนึงมาประมาณ2ปีแล้ว ระหว่างนั้นผมก้โสดยาวๆ แต่เขาอ่ะมีแฟนใหม่อยู่เรื่อยๆ ก้ไม่บ่อยหรอกแต่เขาอ่ะ มีคนที่ชอบเนอะมากเว้ยย คือเธอคนนั้นโคตรฮอต ตอนนี้ผมก้ออกมาจากความสัมพันธ์