ตามหัวข้อเลยค่ะ เพิ่มเติมนิดหนึ่ง...
ตอนนี้เราปี5 กำลังเรียนอยู่ และจบช้ากว่าเพื่อนเพราะปัญหาส่วนตัว พอเจอหน้าญาติผู้ใหญ่สนิทด้วย(แต่ไม่มาก) มักชอบทักถามว่า 
"เราจะจบรึยัง แล้วเมื่อไหร่ ยังไม่จบอีกหรอ"
ทุกครั้งที่เจอหน้า เน้นว่า"ทุก-ครั้ง" มาตั้งแต่เราปี3 ไอ้เราก็ตอบแบบทีเล่นทีจริงมาตลอดว่าเดี๋ยวก็จบๆ ไม่ก็แค่ยิ้มเท่านั้น   จนมาวันนี้เจอหน้าก็ถามอีก เราอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้วด้วยดป็นทุนเดิม  พอเจอคำถามก็โพล่งตอบไปว่า

”ถ้าเจอหน้าแล้วไม่มีคำถามที่สร้างสรรค์กว่านี้ ก็ไม่ต้องถามก็ได้นะ จบไม่จบเดี๋ยวรู้เอง ไม่อยากตอบคำถามเดิมๆซ้ำๆมันรำคาญ”
เขากับลูกนิ่งไปเลยค่ะ ขอตัวกลับอย่างไว ปกติจะพูดคุยแซะแซวกับอีก10-20นาที แต่นี่โดนไปดอกหนึ่งไปจ่อยเลยค่ะ

แถมเราโดนคุณย่าว่าด้วยไม่น่าพูดแบบนั้น มันฟังดูหยิ่ง ไม่เอาใคร กับญาติพี่น้องพูดแบบนั้นไม่ได้ยอมได้ก็ยอม

ไอ้เราก็ตอบว่ามันหลายครั้งแล้ว เราขี้เกียดจะตอบเดิมๆซ้ำๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ส่งเราเรียน ตอนมีน่ะเห็นหัว ตอนไม่มีไม่เห็นหรอกา อาเราอีกคนก็อยู่ด้วยก็โดนว่าเหมือนกัน ว่าไม่น่าไปพูดแบบนั้น เราเป็นเด็กเป็นเล็ก จะพูดกับผู้ใหญ่แบบนั้นไม่ได้

สรุปเราผิดหรอคะ ที่จะตอบโต้แบบนั้น แล้วเราจะต้องทนให้เขาถาม ให้เขาแซะไปจนถึงเมื่อไหร่ ต้องทนฟังไปจนตายกันไปข้างเลยหรอ คนใกล้ชิด เคารพนับถือก็ไม่ใช่ เป็นเด็กแล้วตอบโต้อะไรไม่ได้เลยต้องก้มหัว มือกุมต่ำ นั่งยิ้มๆให้เขาแซะแซวสนุกปากหรอคะ?

เราพูดเลยนะว่าที่พูดออกไป "ไม่รู้สึกผิด และสะใจด้วยซ้ำ" แต่สงสัยว่าแค่เราปกป้องความรู้สึกตัวเองผิดมากหรอ ต้องคอยไว้หน้าเขา แต่ไม่เซฟความรู้สึกตัวเอง และอยากรู้ว่าผู้ใหญ่ไม่คิดจะถามคำถามอื่นบ้านหรอคะ นอกเหนือจากการศึกษา ปัญหารูปร่าง ทำไม่โสด ทำไมมีลูกมีผัว

ไอ้3ข้อหลังจะมาใหม่ค่ะ ตอนนี้ขอแค่อันนี้ก่อน ช่วยตอบทีค่ะ....

ติดแท็กผิดขอโทษด้วยค่ะ ไม่รู้ว่าต้องติดอันไหน...