คือแม่ราอะไม่ยอมปล่อยให้เราไปเที่ยวไปไหนกับเพื่อนเลย ครั้งนี้เค้าขอพ่อไม่บ้านเพื่อนไปเล่น ซึ่งพ่อเราก็รู้จักบ้านเพื่อนคนนั้นด้วย แต่แม่เราบอกว่าไม่รู้จักจึ้งไม่ให้ไป เลยกลายเป็ยว่าพอ่ก็ตามใจแม่บอกว่าไม่ให้เราไป เพียงเพราะแม่ไม่รู้บ้านเพื่อนคนนั้น
เราเสียใจมากเลยเผื่อปล่อยโฮออกมา(ร้องไห้) แบบไม่รู้ตัวเค้าก็พยายามอั้นมันไว้แล้วแต่มันไม่ไหวจริงๆล่ะตอนนั้นกินข้าวกันอยู่ ล่ะแม่ก็บอกเราว่า"ลูกเหมือนร้องไห้ทำไมเหมือนเด็กออเทสติกเลย" จังหวะนั้นเราเสียใจมากแค่เราร้องออกมาก็ว่าเราเป็นเด็กออเทสตอกทั้งๆที่เราก็เป็นลูกเท่าๆของเขา
สาเหตุที่เราร้องออกมาเพราะ เราอึดอักใจมามาก ถ้าบอกว่าเราเด็กจึงไม่อยากให้ไปอันนี้เราเข้าใจแต่อยู่ประถม ม.1 ม.2 ม.3 แต่นี้เราอายุ15จะ16และเราก็อยู่ม.4แล้ว เรารู้ว่าอะไรควรไม่ควร แล้วที่เจ็บกว่าคือว่าเราเป็นออเทสติก
คือเราต้องทำยังไงดีค่ะ เราไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วค่ะ
[ปรึกษา] ปม่ไม่ปล่อยให้ไปไหนๆ
เราเสียใจมากเลยเผื่อปล่อยโฮออกมา(ร้องไห้) แบบไม่รู้ตัวเค้าก็พยายามอั้นมันไว้แล้วแต่มันไม่ไหวจริงๆล่ะตอนนั้นกินข้าวกันอยู่ ล่ะแม่ก็บอกเราว่า"ลูกเหมือนร้องไห้ทำไมเหมือนเด็กออเทสติกเลย" จังหวะนั้นเราเสียใจมากแค่เราร้องออกมาก็ว่าเราเป็นเด็กออเทสตอกทั้งๆที่เราก็เป็นลูกเท่าๆของเขา
สาเหตุที่เราร้องออกมาเพราะ เราอึดอักใจมามาก ถ้าบอกว่าเราเด็กจึงไม่อยากให้ไปอันนี้เราเข้าใจแต่อยู่ประถม ม.1 ม.2 ม.3 แต่นี้เราอายุ15จะ16และเราก็อยู่ม.4แล้ว เรารู้ว่าอะไรควรไม่ควร แล้วที่เจ็บกว่าคือว่าเราเป็นออเทสติก
คือเราต้องทำยังไงดีค่ะ เราไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วค่ะ