เราอาจจะรู้ข้อมูลของศรีเทพและทวารวดีเพิ่มถ้าเราหาวัดของหลวงจีนเหวินเซียงเจอ

วันนี้ผมเข้าเวปไซค์ของศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) เพื่อไปดูว่าทุกวันนี้ในเขตประเทศไทยมีการค้นพบจารึกที่เก่ากว่าอักษรปัลลวะหรือไม่  เพราะมีการพบหลักฐานว่าดินแดนสุวรรณภูมิติดต่อกับเปอร์เซียร์ อินเดีย จีน ตั้งแต่เมื่อ 3,000 ปีหรืออาจก่อนนั้น  มีการพบหลักฐานทางโบราณคดีมากมายที่มีอายุเก่ากว่า 3,000 ปีแต่ไม่พบจารึกที่เป็นอักษรจีนสมัยฮั่นหรืออักษรพรามมีของอินเดีย  อ่านเวปไซค์ไปเรื่อยๆ ก็สะดุดเข้ากับการพบมีอักษรจีนยุคราชวงศ์ถังซึ่งจารึกอยู่หลังพระพิมพ์เนื้อดินเผาของเมืองศรีเทพ ตามรูป


บนหลังพระพิมพ์มีภาษาจีนผู้เชี่ยวชาญอ่านว่า "ภิษุเหวินเซียง" นี่คงเป็นเหตุที่ทำให้หลายคนสงสัยว่าเขาคลังนอกของเมืองศรีเทพเป็นมหาวิทยาลัยสงฆ์เหมือนกับนาลันทาของอินเดีย เพราะมีภิษุจากจีนเดินทางมาที่เมืองศรีเทพแต่ยังไม่รู้แน่ชัดว่ามาทำไม   พระภิษุจากจีนเดินทางไกลไปศึกษาพระธรรมในต่างแดนนั้นมีมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่นแล้ว ในยุคราชวงศ์ถังมีหลวงจีนที่คนไทยรู้จักดีคือพระถังซัมจั๋งก็เดินทางไปนาลันทาที่ชมพูทวีปทางบก ต่อมาอีกสิบกว่าปีหลวงจีนอี้จิงก็เดินทางไปนาลันทาทางน้ำกับกลุ่มพ่อค้าชาวเปอร์เซีย  เมื่อไปถึงนาลันทาก็พบว่าพุทธศาสนาที่ชมพูทวีปเริ่มเสื่อมท่านอาศัยอยู่ที่นั่น 8 ปีแล้วจึงได้กลับมาศึกษาพระธรรมและแปลพระไตรปิฎกที่เมือง "ซิลิโพชิ" (ไม่รู้ว่าเมืองใด) ของอาณาจักรศรีวิชัย  ท่านบอกว่าที่นี่(เมืองซิลิโพชิ)พุทธศาสนารุ่งเรืองเหมือนนาลันทา  ยุคต่อมาราชวงศ์ถังรู้ว่าพุทธศาสนาที่ชมพูทวีปเริ่มเสื่อม มหาวิทยาลัยนาลันทาก็ถูกศาสนาพราห์ม-ฮินดูยึดครองไปแล้วจึงเป็นไปได้สูงที่พระภิษุจากจีนรุ่นหลังๆ จะมาศึกษาพระธรรมที่อาณาจักรเกียโมลังเกีย(ไม่รู้ว่าที่ไหน) อาณาจักรทวารวดี หรือไม่ก็อาณาจักรศรีวิชัยที่พุทธศาสนารุ่งเรืองในตอนนั้น  หากเราแกะรอยตามหาสังกัดวัดของหลวงจีนเหวินเซียงเจอเราอาจจะได้ข้อมูลที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ของเมืองศรีเทพและอาณาจักรทวารวดีเพราะคนจีนเป็นชนชาติที่ชอบจดบันทึก  อีกทั้งวัดของจีนมีแต่วัดใหญ่ๆ วัดเก่าแก่มีการเก็บของเก่าเอาไว้ดีมาก และในสมัยราชวงศ์ถังไม่น่าจะมีวัดเยอะผมคิดว่าน่าจะพอค้นหาวัดนั้นได้  ผมจึงตั้งกระทู้นี้เพื่อชี้ช่องให้ผู้สนใจด้านนี้ค้นคว้าต่อไปครับ