หนูอายุ15เป็นเด็กธรรมดาคนนึงที่มีความสุขเล็กๆคือการได้คุยกับแฟนการได้นั่งระบายความเครียดจากการเรียนและมีเสียงหัวเราะเล็กๆไปด้วยกันแต่วันนึงแม่หนูเครียดเรื่องอะไรก็ไม่รู้อ๋อลืมบอกค่ะหนูจะเป็นคนที่คอยรับคำพูดแย่ๆจากครอบครัวหนูเสมอไม่ว่าใครจะเจออะไรมาลงกับหนูไม่ว่าจะเป็นอารมณหรือคำพูดและวันนี้ที่แม่หนูเครียดเรื่องอะไรก็ไม่รู้เขาได้มาพรากความสุขเล็กๆของหนูไปเขาบอกว่าหนูมีแฟนแล้วไม่ทำอะไรเลยทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่างให้เลือกมาเลยว่าจะเลือกแฟนหรือจะเลือกที่บ้านเพราะมองว่าที่หนูเป็นแบบนี้เพราะมีแฟนแต่ความจริงไม่ใช่เลยค่ะหนูทำทุกอย่างตามหน้าที่เขาแค่มาเห็นตอนหนูว่างแล้วและแน่นอนค่ะหนูก็ต้องเลิกกับแฟนหนูรู้นะคะว่าหนูยังต้องเจอคนอีกเยอะแต่นี่คือความสุขเล็กๆของหนูความสุขที่แม่ไม่เคยให้แม่ไม่เคยรับฟังอะไรเลยหนูไม่รู้ว่าแม่ทำไปเพื่ออะไรแม่บอกว่าทำแบบนี้เพราะรักหนูรักหนูด้วยกับความสุขเล็กของหนูไปหรอหนูหวังว่าโตไปซักวันนึงหนูจะเข้าใจเอง