นิทานก่อนนอน 161

ที่หน้าต่างอพาร์ทเม้นท์ของเด็กหญิงมีนฟิ่ว ได้ปรากฎภาพเด็กหญิงคนนึงที่เด็กหญิงมีนฟิ่วเห็นแล้วก็ตกใจ

มีนฟิ่ว "นะ... นั่นมัน แมวค่ำ"

เด็กหญิงมีนฟิ่วนึกไปยังสมัยเรียนอยู่โรงเรียนถ้ำก้ายูนิเวอร์ซิตี้ สมัยนั้นที่เธอได้แกล้งเด็กหญิงแมวค่ำเป็นประจำ

มีนฟิ่ว "เรานึกว่าตายเพราะการแกล้งของเราแล้วนะเนี่ย"

แล้วเด็กหญิงแมวค่ำก็เดินเข้าไปยังอพาร์ทเม้นท์ถัดไป

มีนฟิ่ว "เธอต้องย้ายมานี่เพื่อให้เราแกล้งอีกเป็นแน่ กระนั้นแล้ว"

ไม่รอช้า เด็กหญิงมีนฟิ่วไปเคาะประตูอพาร์ทเม้นต์เด็กหญิงแมวค่ำทันที

มีนฟิ่ว "อดใจรอแกล้งไม่ไหวเบย"

เด็กหญิงมีนฟิ่วจึงจุดไฟเผาประตูไหม้ไป

มีนฟิ่ว "มาเร็ว ๆ เราจะลงไปชักดิ้นตรงพื้นแล่ว"

เด็กหญิงแมวค่ำเดินมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แม้เห็นประตูไหม้ดำก็ไม่ตกใจไร

มีนฟิ่ว "นี่เป็นอพาร์ทเม้นท์คนอื่นนั่นเอง เราเสียท่าจนได้หนอย"

แมวค่ำ "ผิดน่ะ นี่เป็นอพาร์ทเม้นท์ของเราเอง"

มีนฟิ่ว "ดี การดักได้ผล เธอเข้ามาใกล้ ๆ เราจะได้จับหัวโขกกำแพงได้สะดวก"

แมวค่ำ "ได้ตามนั้น"

ไม่รอช้า เด็กหญิงมีนฟิ่วก็จับหัวโขกกำแพงไป และอพาร์ทเม้นท์ก็ถล่มลงมา

มีนฟิ่ว "โขกครั้งแรกก็ถล่มละ เพิ่งแค่ทดสอบโขกเอง"

ก็ทับเด็กหญิงแมวค่ำไป กว่าเจ้าหน้าที่จะช่วยเด็กหญิงแมวค่ำออกมาก็ผ่านไป 6 ปีแล้ว

แมวค่ำ "ตลอด 6 ปีเราทำงานเก็บเงินจนซื้อบ้านใหม่ได้แล้ว"

มีนฟิ่ว "ทำงานผ่านมือถือสินะ ทันสมัยดี"