เรามีเพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันตอนขึ้นมหาลัยค่ะ ตอนแรกเราเรียนออนไลน์เลยทำให้ยังไม่เคยเจอ เวลาเราแชทกันเขาก็ดูเป็นคนอารมณ์ดี โต้ตอบปกติ แต่พอมาเจอจริงๆ มาเรียนด้วยกันจริงๆ เขากลับเป็นคนที่บางครั้งอยากจะเงียบก็เงียบไปเลย อยากจะดีดก็ดีดสุดๆ ไปเลยจนบางครั้งเรารู้สึกว่าเราตามไม่ทัน ในบางครั้งเขาก็ตอบโต้เราด้วยความพูดที่มันห้วนเกินไป ตอนแรกเราก็มองว่าอาจจะเพราะว่ามาเจอกันตอนโตแล้วมันเลยไม่เหมือนความสัมพันธ์แบบตอนขึ้นมหาลัยจะให้ปรับจูนก็อาจจะไม่ง่าย แต่หลังๆ เริ่มที่จะมีการโต้เถียงเกิดขึ้น แต่ในทุกการเถียงกันเขาจะต้องหาเหตุผลมาทำให้ตัวเองชนะตลอด ต่อให้เหตุผลนั้นจะดูข้างๆ คูๆ แค่ไหนก็ตาม  และต้องย้ำว่าทุกครั้งที่เขาพูดเขาจะต้องเป็นคนถูก ถ้าเกิดจนมุมจริงๆ เขาก็จะเงียบไปเลย และไม่คุยกับเราเลย นี่เป็นมุมมองจากเราคนเดียว ไม่ต้องเชื่อเราทั้งหมดก็ได้ค่ะ แต่ความรู้สึกของเรา เราคิดว่าเราโดนแบบนั้นจริงๆ แล้วพอหลังๆ มาเราก็ได้รู้ว่าเขาเคยมีอาการซึมเศร้า และเขาไม่ทานยาต่อ เราเองก็เคยคุยกับเขา ในเรื่องนี้จึงไม่มีใครกล้าพูดถึง และทุกครั้งที่เขาได้ทำให้เรารู้สึกไม่ดีเราก็ไม่ค่อยที่จะกล้าตอบโต้เพราะเรากลัวว่าอาการของเขาจะกลับมา แต่เมื่อเวลามีเรื่องเถียงกันแล้วเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ เราจะยอมไปตลอดก็ไม่ได้ และในทุกครั้งเราจะเป็นฝ่ายยอม แต่ครั้งไหนที่เราไม่ยอมแล้วเราเถียงกลับก็กลายเป็นว่าเขาลงสตอรี่ว่าเศร้า ซึม เสียใจ มันเลยทำให้ครั้งต่อไปเราเริ่มสะกดจิตตัวเองว่า เขาป่วยเราเลยต้องยอม ต่อให้เขาจะทำตัวงี่เง่าหรือจะเอาแต่ชนะแค่ไหนเราก็ต้องโอเค แต่กลายเป็นว่าตัวเราที่จะกลายเป็นบ้าไปซะเอง เราเริ่มเครียด กลับมานั่งร้องไห้ กลับมาสงสัยว่าสิ่งที่เราทำมันทำร้ายจิตใจเขาขนาดนั้นเลยหรอ ทั้งๆ ที่สิ่งนั้นเขาเป็นคนทำกับเราก่อน แล้วพอเราทำกลับเขากลับดูเป็นฝ่ายถูกกระทำ อาจะมีคนสงสัยว่าเราจะทนทำไม ทำไมไม่เลิกคบ ก็เพราะว่าเราอยู่กันเป็นกลุ่มค่ะ มีหลายคนแต่เราโดนอยู่คนเดียว สังคมมหาลัยของเราไม่ได้มีกลุ่มเพื่อนให้เลือกมากเท่าไหร่นัก และพอเราเริ่มทนไม่ไหวเราเลยตัดสินใจเล่าให้เพื่อนที่สนิทกับเราที่สุดฟัง ในตอนแรกเขาก็ให้คำตอบมาว่าไม่ต้องไปสนใจ ปล่อยเขาไป ไม่ต้องใส่ใจเท่านั้นก็จบ แต่คนที่โดนเหมือนเราจะรู้ค่ะว่ามันไม่มีทางที่จะไม่สนใจหรือปล่อยผ่านได้ทุกครั้งหรอก เพราะเราเป็นฝ่ายปรับอยู่ฝ่ายเดียว เขาไม่ได้ปรับกับเรา เราก็เลยทำได้แค่เงียบและปล่อยมันเป็นแบบนั้นต่อไป จนต่อมาเพื่อนๆ ในกลุ่มเริ่มทยอยโดนกันที่ละครั้งสองครั้งจนหลายครั้งเข้า เลยได้เข้าใจกันแล้วว่าเพื่อนคนนี้มีพฤติกรรมแบบนี้จริงๆ และมีหลายครั้งที่ใช้คำพูดรุนแรงไม่ถนอมน้ำใจคนอื่น หลังๆ เวลามีการเถียงกันหรืออะไรก็จะไม่มีใครตอบเพื่อนคนนั้นเลย เพราะรู้แล้วว่าเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมา แต่เรื่องไม่จบเท่านั้น เพราะอยู่ๆ เพื่อนคนนั้นก็ชอบเพื่อนผู้ชายในกลุ่ม เขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบให้ใครมายุ่ง ไม่ชอบให้ใครมาใกล้เพื่อนคนนั้น แต่เขาไม่ได้โวยวายอะไรนะคะ เขาจะแค่ทำเหมือนว่าไม่อยากคุยกับเรา นอยๆ เงียบไปเลย จนเราและเพื่อนในกลุ่มไม่กล้าคุยกับเพื่อนผู้ชายคนนั้น เพราะไม่อยากทำให้เพื่อนคนนั้นนอยหรือเศร้า แต่เขากลับหนักข้อขึ้นโดยการแสดงออกว่าสนิทกับเพื่อนผู้ชายแค่คนเดียว รู้ทุกเรื่องของเพื่อนผู้ชายคนนี้ และจะต้องไปในทุกที่ที่เพื่อนคนนี้ไป ได้เจอเพื่อนนอกมหาลัยของเพื่อนคนนี้ ได้รู้จักมากกว่าเพื่อนในกลุ่ม เอาตามตรงตอนนี้เราตัดเขาออกไปได้มากแล้วค่ะ ไม่ค่อยเถียงกันแล้วเพราะทุกครั้งที่เขาเริ่มประเด็นจะไม่มีใครไปต่อเลยเพราะรู้อยู่ว่าจะจบยังไง เขาก็เลยเงียบไปเอง และตอนนี้เขาก็ยังมีพฤติกรรมทำนองนั้นอยู่ ฉันทำคนอื่นได้ แต่พอคนอื่นทำกลับฉันรับไม่ได้ เราเลยอยากถามเพื่อนๆ ทุกๆ คนว่าเคยเจอคนประเภทนี้ไหมคะ และมีวิธีจัดการยังไงบ้าง สำหรับเราจะให้ตัดออกจากชีวิตเลยก็คงทำได้ยากเพราะเราเองก็มีกรอบอีกหลายๆ ทาง ทางเลือกเราจึงมีไม่มาก จึงจำต้องเจอกันและคุยกันอยู่ แต่ตอนนี้เราโอเคขึ้นแล้วค่ะ บางวันก็ไม่คุยกับเขาเลย สบายใจกว่า