ธรรม เมตตา toshare

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๔ พระอภิธรรมปิฎกเล่มที่ ๑ ธรรมสังคณีปกรณ์ โลกุตตรกุศลจิต มรรคจิตดวงที่ ๑ “โยคาวจรบุคคล เจริญฌานเป็นโลกุตตระ อันเป็นเครื่องออกไปจากโลก นำไปสู่นิพพาน เพื่อละทิฏฐิ เพื่อบรรลุภู

....ทุกข์ ระกำใช่เทพแกล้ง...........ก่อกวน ทุกข์ ใช่ใครจุดชนวน.................เนื่องแค้น ทุกข์ แท้แน่เรรวน......................ละห่าง...ธรรมเฮย ทุกข์ กลับสู่สงบ แม้น................"หมดสิ้น&quo

๕) กระทู้ผสม คือ โคลงกระทู้ ที่ไม่กำหนดจำนวนคำในแต่ละบาท  # ใกล้เกลือกินด่าง ด้อย .... แลกรา- คาดี กว่าถั่วจะสุกงา .................. ก็ไหม้ น้ำเชี่ยวอย่าขวาง นา- ........ วาว่า เรือแล กลิ้งครกข

34. นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพพานเป็นบรมสุขอย่างยิ่ง ปรารถนาหลุดพ้น..........เกิด-ตาย จมอยู่กับทุกข์หลาย.......ชาติแท้ ปองพระนิพพานหมาย....บรมสุข จงหมั่นเจริญมรรคแล้.....เพื่อแก้อวิชชา ตัณหามลายหมดสิ

31. ททมาโน ปิโย โหติ ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก การให้ละโลภได้........ตระหนี่สูญ กิเลสบ่พอกพูน..........สร่างแท้ จิตเปี่ยมเมตตาจรูญ....คูณสิริ เป็นที่รักนักแล้...........แซ่ซ้องสรรเสริญ เพลินใจบริสุทธ

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต : ธัมมานุธัมมปฏิบัติ ถาม: พระผู้มีพระภาคทรงสั่งสอนสาวกในมหาสติปัฏฐานสูตร ให้รู้เรื่องในตัวคือกาย เวทนา จิตธรรม เช่นจิตที่เป็นอกุศลหรือกุศลก็ให้รู้ ตลอดกระทั่งขันธ์ อายตนะธาตุ เ