เวลาเเฟนมีปัญหาซึ่งปัญหานั้นๆลึกๆเราพอรู้นะว่าคืออะไร พอเดาออกเเต่ไม่เคยเล่าให้เราฟัง เเต่เวลามีปัญหาชอบไปเล่าให้น้องที่เป็นน้องสาวฟังซึ่งเขารู้จักกันมาเป็น10ปีเเล้ว ต่างจากเราที่พึ่งจะมารู้จักไม่ถึง2ปีเอง คือบางทีเราก็น้อยใจเหมือนกันนะ คิดไปสาระพัดเลยว่ากูมันไม่น่าไว้ใจให้คำปรึกษาไม่ได้ช่วยเเก้ปัญหาไม่ได้หรือกลัวกูเครียดไปด้วยหรือยังไง เห็นกูเป็นอะไรในชีวิต มันมีความลับอะไรนักหนา  เราสงสัยเเละอึดอัดมากเขาเป็นบ่อยมากๆ เราควรทำยังไง
(ปกติจะตอบไลน์ตลอดตอบทุกวัน เนี่ยล่าสุด ถึงเวลาไลน์ไปไม่ตอบโทรไม่รับเลยลองไปหาที่ห้องสงสัยว่าไปทำงานมั้ยเเต่ชุดทำงานอยู่รองเท้าอยู่รถไม่อยู่ เลยลองโทรหาน้องสาวเเกคนที่ว่าสรุปไม่รับ นี่ก็เลยลองขับรถไปที่บ้านน้องสาวเเกสรุปเห็นรถจอดอยู่พอเปิดเข้าไปดูเจออยู่ด้านในบ้าน ความรู้สึกตอนนั้นเฟลมากมีคำถามเยอะเเยะเข้ามาในหัวมันตีกันไม่หยุดมันโมโหทั้งสงสัยว่าเพราะอะไรมีปัญหาอะไรทำไมถึงโทรไปไม่รับทั้งๆที่ตัวเองนอนจับโทรศัพท์อยู่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ ที่สำคัญคือน้องสาวเเกก็ไม่รับซึ่งอยู่นั่นเหมือนกัน คือเขาต้องคุยอะไรกันบ้างต้องเล่าอะไรให้กันฟังอ่ะ เราพลาดอะไรไปตรงไหนทำไมถึงไม่คุยกันเลยอยู่ๆก็หายไปเลยเราทำอะไรผิดรึเปล่าซึ่งก่อนหน้านี้คือทุกอย่างคือปกติไม่ได้มีวี่เเววจะมีปัญหามีปากเสียงหรือทะเลาะกันเลยนะ เเล้วเห็นสภาพเขาที่ทำอยู่ตอนนี้คือเราต้องทำยังไงต่อหรอ เราต้องหยุดพอเเค่นี้หรือเราต้องรอฟังคำตอบจากเขาเเล้วค่อยตัดสินใจหรอ(5วันเเล้วที่เกิดเรื่องเราพึ่งมาตั้งกระทู้) เรายังควรไว้ใจเขาได้อีกมั้ย เพราะคำว่ารักคำเดียวเลย เเต่เราก็อยากหลุดจากตรงนี้เหมือนกัน ถ้าหลุดจากเขาคงมีความสุขมาก คงปลดล็อคอะไรหลายๆอย่างอีกด้วยเเต่ก็คงไม่โทษใครหรือเพราะสุดท้ายคือต้องโทษตัวเองมันคงเป็นเวรกรรมที่เราเคยมำเอาไว้กับคนก่อนภาพเเละคำพูดเดิมๆมันแว็บเข้ามาในหัวตลอดทุกครั้งที่มีปัญหา คงอยู่แบบคาราคาซังแบบนี้ไปอีก2ปีสินะถ้าตามกาลเวลา)
เเต่สุดท้าเราอยากขอความคิดเห็นจากคนที่เห็นกระทู้ของเรา