- คือตอนประถมประมาณป.5 เราเป็นที่ชอบช่วยครูแบบว่าช่วยงานช่วยทำความสะอาดห้องไม่ใช่เวรประจำวันนะ เราเป็นคนเรียบร้อยครูให้ทำอะไรก็ทำ เราจะแตกต่างจากเพื่อนในห้องส่วนใหญ่โดยลิบลับแล้วครูเขาก็บรรจุ ้ พอมาป.6เปลี่ยนครูแต่นิสัยเรายังเหมือนเดิมคือช่วยเหลือครู แต่จะทำเยอะกว่าตอนป.5 นิดนึงคือมีชงกาแฟกับเปลี่ยนชื่ออาหารประจำสัปดาห์ และหน้าที่ของรร.คือสภานร. กับผู้นำหน้าเสาธงตอนเช้า ทำแบบนี้จนจบป.6 แล้วตอนนี้เราอยู่ม.3 แต่มีไปเยี่ยมครูรร.ประถมตั้งแต่ตอนม.2 วันไหว้ครูก็ไปนะ พอเราขึ้นม.3 เราไปเยี่ยมแล้ว ครูเขาเริ่มไม่สนใจเราแล้ว แต่พอเข้าใจว่าเขาอาจจะคิดว่าเราโตแล้ว(จบจากรร.นี้ไปแล้ว)แต่ไม่คิดจะคุยกับเราบ้างเลยหรอ🥲เราอุตส่าห์มาหา(รู้ว่าไม่ได้ขอให้เรามาหา) ส่วนครูตอนอนุบาลก็น่ารักกับเราเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เขายังเห็นเราเป็นเด็กที่น่ารักเหมือนเดิม ต่างจากครูประถมลิบลับแต่ไม่ได้โกรธแต่น้อยใจนิดนึง แต่คิดอีกแบบว่าครูงานเยอะหรือเปล่า - สุดท้ายคือเราก็ไม่เคยลืมว่าเราผูกพันธ์กับรร.นี้ หรือรร.หลังแรก ไม่เคยลืมครูเลย เคยเรียนกับครูคนไหนไม่เคยลืม แต่บางทีครูก็จำไม่ได้คงเป็นเพราะเราเปลี่ยนไปมาก แต่เป็นข้อดีนะที่ครูจำเราไม่ได้เพราะเราก็ได้รู้ว่าตัวเราเองเปลี่ยนไปเยอะ ที่พิมพ์มาทั้งหมดนี้ คือ รักครูนะคะ❤️