ชีวิตที่ไม่มีอะไรเลย นอกจากปัญหาและภาระ

คือหนูย้ายจากโรงเรียนใหญ่มาโรงเรียนขนาดเล็ก เพราะป่วยเป็นซึมเศร้า แล้วก็ได้ไปพบจิตแพทย์เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่หนูย้ายมา หนูรู้สึกโอเคขึ้น เพราะ โรงเรียนไม่ค่อยเข้มงวดเท่าไหร่ แต่สังคมในโรงเรียนค่อนข้างท

ตอนนี้พี่ชายออกจากบ้านไปแล้วผมต้องรับผิดชอบคนเดียวเหนื่อยจังมีภาระเยอะจังผมพึ่ง18เองพ่อแม่น้องต้องผมผิดชอบทั้งหมดเหนื่อยกดดันแม่กะแจ้งความจับผมเรียบร้อยแล้วรอไปศาลเพราะผมทำร้ายเขาโดนที่ผมไม่ได้ตั้งใจท

สวัสดีครับ เราเรียนอยู่ปี3แล้ว จะได้ออกฝึกงานแล้ว เราอยู่บ้านมาตั้งแต่ปี1 เราอยู่กับแฟน มาตั้งแต่สมัยมัธยม ตอนปี1 เราอยากอยู่หอมาก แต่เราไม่กล้าบอกที่บ้าน เพราะกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย จนกระทั่ง คณะที่เร

ผมทำงานอยู่ที่รีสอร์ทที่หนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรีงานที่นี่ค่อนข้างเยอะและเหนื่อยผมต้องทำห้องในรีสอร์ทต้องปัดกวาดเช็ดถูต้องไปทำงานก่อสร้างของรีสอร์ทวันหยุดมีให้แค่4วันแต่ห้ามหยุดช่วงเทศกาลห้ามหยุดช่วงวัน

อย่างที่เราเคยตั้งกระทู้ไป เรามีอายุมา 27 ปี ปัญหามีมาแบบลูทีน เรลไทม์เลย ส่วนใหญ่จะเกิดจากที่บ้าน หรือครอบครัวเป็นหลัก พ่อแม่ น้อง พ่อก็เป้นคนยิ่งทนงในศักดิ์ ซื้อรถ 3คัน ผ่อนไม่ไหวแต่ก็อยากให้คนเห็นว

คือเรื่องมีอยู่ว่าแม่โทรมาบอกให้เลิกคบกับแฟนคนปัจจุบันเพราะว่าเขาไม่มีอนาคตสามารถทำให้เรามีลูกเป็นครอบครัวได้ซึ่งเราก็บอกแม่ไปว่าเรายังไม่พร้อมที่จะมีลูกในตอนนี้แล้วแม่ก็บอกว่าไม่มีตอนนี้จะมีตอนไหนอาย

อยากระบายครับ. คือผมผิดหวังมามากพอที่จะทนกับอะไรแทนที่ผมจะเข้มแข็งแต่กับอ่อนแอลงทุกวัน ไม่รู้จะทำไร. เรียนก็ไม่ได้เรียน คือผิดหวังในอะไรที่หลายอย่างเกิน. ท้อกับชีวิต ตกงานไปอีก ต้องรับภาระอีกหลายอย่าง

กระทู้นี้ขออนุญาตระบายนะคะ สวัสดีค่ะ เวลาเราเหนื่อย ท้อ ผิดหวัง เสียใจหรือเฟลอะไร เราจะเป็นคนที่ไม่พูด จะเงียบไปเลย เพราะกลัวจะไปรบกวน เกรงใจ และไม่อยากไปเพิ่มภาระให้กับคนรอบข้าง จนบางครั้งก็คิดฟุ้งซ่