คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมเพิ่งรู้จักกกับน้องคนนึง เมื่อเกือบสี่เดือนที่แล้ว ด้วยความบังเอิญ และผมก็ได้มีโอกาสได้มาเป็นรูมเมทอยู่ห้องเดียวกันและได้ใช้ชีวิตด้วยกันในต่างประเทศ
ตอนที่เราอยู่ด้วยกันแรกๆผมก็รู้สึกเฉยๆกับเขาคิดแค่ว่าเป็นรูมเมทคนนึง แต่ด้วยเวลาผ่านไป ผมได้ทำกิจกรรมต่างๆกับเขาในชีวิตประจำวัน และได้ผ่านเรื่องต่างๆที่เราได้คอยช่วยเหลือกันมาสักระยะหนึ่ง ประมาณสองเดือน ผมรู้สึกเริ่มประทับใจในตัวเขาในเรื่องนิสัย ทัศนคติต่างๆทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมประมาณนึงเลยครับ ช่วงเวลาที่เราหยุดจากงานเรามักจะไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมอะไรด้วยกันตลอด ยกเว้นวันไหนที่เรามีชิฟงานยาวก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยครับ เจอกันแค่ตอนนอน
ช่วงเวลาที่เรายังไม่มีงานทำเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างแย่กันทั้งคู่เรามักจะนั่งคุยกันปรับทุกข์กรือแชร์เรื่องราวต่างๆ ให้กำลังใจอยู่เสมอ
สามเดือนผ่านไป ผมและเขามีงานทำที่ค่อนข้างลงตัวกันทั้งคู่ ผมก็ไปทำงานตามปกติ แต่เขาต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย (ตรงส่วนนี้ผมก็รู้สึกชื่นชมในตัวเขามาก และเริ่มรู้สึกชอบ…) ตอนผมไปทำงานผมรู้สึกว่าอยากทำงานให้เสร็จเร็วๆและรีบกลับไปเจอเขา ไปคุยกับเขาอะครับ บางครั้งรู้สึกเหนื่อยงาน ผมก็คิดถึงเขาแล้วรู้สึกมีแรงผลักดันในการทำงาน ช่วงนี้ยิ่งเป็นหนักมากๆ คือบางช่วงของการทำงานผมจะเหม่อและคิดถึงตอนที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆกับเขา
อีกอย่างนึงคือเขาทำงานชิฟกลางคืนด้วยครับ พอผมกลับมาจากงานผมประมาณสี่ทุ่มครึ่ง เขาเริ่มงานห้าทุ่ม ผมก็จะมีเวลาคุยกับเขาแปปนึง ตอนผมนอนคนเดียวผมก็รู้สึกคิดถึงเขาครับ รู้สึกเป็นห่วงว่ากลับมาหรือยัง บางครั้งถ้าเขาไม่กลับตรงเวลาผมจะรู้สึกว้าวุ่นมาก…ไม่รู้ทำไมกัน(วะ) เห้อ…
ช่วงวันหยุดผมก็จะทำกับข้าวให้เขากิน เราก็จะกินข้าวด้วยกัน มันคือความสุขของผมอย่างนึง ถ้าวันไหนเขาไม่ว่างตรงกันกับผม มันรู้สึกโครตเหงา
ตอนที่เขาไปเรียน บางครั้งเขาจะชอบมาเล่าว่าเจอคนนั้น คนนี้เขาชอบน่ารักดี ผมจะรู้สึกหงุดหงิดหรือหวงบ้างอะครับ หรือบางครั้งหลังเลิกเรียนเขาจะไปกินอะไรกับเพื่อนในคลาส หรือไปไหนกับใคร ผมจะรู้สึกน้อยใจ ว่าทำไมวะ ชอบไปกับคนอื่นโดยไม่มีผมไปด้วย
ผมมารู้ตัวว่า ผมได้ตื่นนอนมาแล้วเจอเขาอยู่ข้างๆผมโครตรู้สึกดีเลยครับ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนกับใคร…
แต่ถ้าผมตกหลุมรักเขาจริงๆละก็ มันโครตยากเลย บางครั้งก็รู้สึกว่าทำไมโชคชะตาทำกับผมแบบนี้
ผมสังเกตุพฤติกรรมเขาช่วงนี้ บางครั้งผมรู้สึกว่าเขาจะเว้นระยะห่างกับผมบ้าง หรือกลัวคนอื่นมองว่าเป็นคู่เก… ใช่แล้วครับ ผมหลงรักผู้ชายด้วยกัน… บางครั้งมันรู้สึกว่าโชคชะตาแ*่งโครตใจร้ายกับผมเลย…
ปล. เขาเป็นผู้ชายแท้ๆเลยครับ เป็นนักฟุตบอล หุ่นดี ขาว นิสัยดีมาก นิสัยผู้ชายๆ อ่อนโยน
ปล.2 น้องเขามีแฟนเป็น ผญและเพิ่งเลิกกันตอนมาต่างประเทศ
คำถามคือผมอยากรู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหมครับ ที่เขาจะเปิดใจ อาจจะไม่ต้องเป็นแฟนกัน แต่แค่มีความรู้สึกดีๆให้กัน และซับพอร์ตกันในช่วงๆนึงของชีวิต
คำถามที่สอง รักแท้แพ้ใกล้ชิด หรือแพ้ความเอาใจใส่โดยที่ไม่ได้สนใจเรื่องอื่น(เพศ) มันมีจริงไหมครับ
ผมควรหยุดคิดเรื่องความสัมพันธ์ และคิดแค่ว่าแค่นี้ก็เป็นความสุขแล้ว หรือผมควรจีบเขาครับหรือทำให้มันดีขึ้น
อาการแบบนี้ เขาเรียกว่าตกหลุมรักหรือเปล่าครับ
ตอนที่เราอยู่ด้วยกันแรกๆผมก็รู้สึกเฉยๆกับเขาคิดแค่ว่าเป็นรูมเมทคนนึง แต่ด้วยเวลาผ่านไป ผมได้ทำกิจกรรมต่างๆกับเขาในชีวิตประจำวัน และได้ผ่านเรื่องต่างๆที่เราได้คอยช่วยเหลือกันมาสักระยะหนึ่ง ประมาณสองเดือน ผมรู้สึกเริ่มประทับใจในตัวเขาในเรื่องนิสัย ทัศนคติต่างๆทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมประมาณนึงเลยครับ ช่วงเวลาที่เราหยุดจากงานเรามักจะไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมอะไรด้วยกันตลอด ยกเว้นวันไหนที่เรามีชิฟงานยาวก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยครับ เจอกันแค่ตอนนอน
ช่วงเวลาที่เรายังไม่มีงานทำเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างแย่กันทั้งคู่เรามักจะนั่งคุยกันปรับทุกข์กรือแชร์เรื่องราวต่างๆ ให้กำลังใจอยู่เสมอ
สามเดือนผ่านไป ผมและเขามีงานทำที่ค่อนข้างลงตัวกันทั้งคู่ ผมก็ไปทำงานตามปกติ แต่เขาต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย (ตรงส่วนนี้ผมก็รู้สึกชื่นชมในตัวเขามาก และเริ่มรู้สึกชอบ…) ตอนผมไปทำงานผมรู้สึกว่าอยากทำงานให้เสร็จเร็วๆและรีบกลับไปเจอเขา ไปคุยกับเขาอะครับ บางครั้งรู้สึกเหนื่อยงาน ผมก็คิดถึงเขาแล้วรู้สึกมีแรงผลักดันในการทำงาน ช่วงนี้ยิ่งเป็นหนักมากๆ คือบางช่วงของการทำงานผมจะเหม่อและคิดถึงตอนที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆกับเขา
อีกอย่างนึงคือเขาทำงานชิฟกลางคืนด้วยครับ พอผมกลับมาจากงานผมประมาณสี่ทุ่มครึ่ง เขาเริ่มงานห้าทุ่ม ผมก็จะมีเวลาคุยกับเขาแปปนึง ตอนผมนอนคนเดียวผมก็รู้สึกคิดถึงเขาครับ รู้สึกเป็นห่วงว่ากลับมาหรือยัง บางครั้งถ้าเขาไม่กลับตรงเวลาผมจะรู้สึกว้าวุ่นมาก…ไม่รู้ทำไมกัน(วะ) เห้อ…
ช่วงวันหยุดผมก็จะทำกับข้าวให้เขากิน เราก็จะกินข้าวด้วยกัน มันคือความสุขของผมอย่างนึง ถ้าวันไหนเขาไม่ว่างตรงกันกับผม มันรู้สึกโครตเหงา
ตอนที่เขาไปเรียน บางครั้งเขาจะชอบมาเล่าว่าเจอคนนั้น คนนี้เขาชอบน่ารักดี ผมจะรู้สึกหงุดหงิดหรือหวงบ้างอะครับ หรือบางครั้งหลังเลิกเรียนเขาจะไปกินอะไรกับเพื่อนในคลาส หรือไปไหนกับใคร ผมจะรู้สึกน้อยใจ ว่าทำไมวะ ชอบไปกับคนอื่นโดยไม่มีผมไปด้วย
ผมมารู้ตัวว่า ผมได้ตื่นนอนมาแล้วเจอเขาอยู่ข้างๆผมโครตรู้สึกดีเลยครับ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนกับใคร…
แต่ถ้าผมตกหลุมรักเขาจริงๆละก็ มันโครตยากเลย บางครั้งก็รู้สึกว่าทำไมโชคชะตาทำกับผมแบบนี้
ผมสังเกตุพฤติกรรมเขาช่วงนี้ บางครั้งผมรู้สึกว่าเขาจะเว้นระยะห่างกับผมบ้าง หรือกลัวคนอื่นมองว่าเป็นคู่เก… ใช่แล้วครับ ผมหลงรักผู้ชายด้วยกัน… บางครั้งมันรู้สึกว่าโชคชะตาแ*่งโครตใจร้ายกับผมเลย…
ปล. เขาเป็นผู้ชายแท้ๆเลยครับ เป็นนักฟุตบอล หุ่นดี ขาว นิสัยดีมาก นิสัยผู้ชายๆ อ่อนโยน
ปล.2 น้องเขามีแฟนเป็น ผญและเพิ่งเลิกกันตอนมาต่างประเทศ
คำถามคือผมอยากรู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหมครับ ที่เขาจะเปิดใจ อาจจะไม่ต้องเป็นแฟนกัน แต่แค่มีความรู้สึกดีๆให้กัน และซับพอร์ตกันในช่วงๆนึงของชีวิต
คำถามที่สอง รักแท้แพ้ใกล้ชิด หรือแพ้ความเอาใจใส่โดยที่ไม่ได้สนใจเรื่องอื่น(เพศ) มันมีจริงไหมครับ
ผมควรหยุดคิดเรื่องความสัมพันธ์ และคิดแค่ว่าแค่นี้ก็เป็นความสุขแล้ว หรือผมควรจีบเขาครับหรือทำให้มันดีขึ้น