กังวลมากค่ะปัญหาเรื่องนี้เราเริ่มเป็นตั้งแต่เริ่มขึ้นม 1 เวลาเพื่อนถามอะไรเราจะคิดคำตอบไม่ออกถึงคิดคำตอบออกก็จะเผลอตอบมาด้วยเสียงเบาๆจนเพื่อนไม่ได้ยินแค่เพื่อนถามว่าทำอะไรเรายังตอบไม่ได้เลยค่ะเพราะเราไม่รู้ว่าเขาถามถึงอะไรทั้งที่เขาก็เห็นอยู่ว่าเราทำอะไรอยู่เขาถามแบบนี้เขาต้องการอะไรเวลาจะถามเพื่อนเราต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะต้องพูดว่าอะไรจนเป็นคนไม่มีเพื่อนพอเราเป็นแบบนี้เพื่อนก็เริ่มใช้ให้ทำนู่นทำนี่พอย้ายโรงเรียนมาก็ยังคุยกับเพื่อนไม่ได้อยู่ดีแต่เราก็ไม่อยากทำตัวเงียบเพราะมันจะถูกเพื่อนแกล้งง่ายแต่ก็เลือกทางผิดกลายเป็นเกเรแทนไม่ค่อยเข้าเรียนจนเพื่อนไม่พูดด้วยเราก็มีความสุขกับแบบนั้นนะคะแต่ผลที่ตามมาก็คือติด 0 ติดรม.สเต็มเลยค่ะแต่เราก็ไม่เข้าใจเพื่อนในห้องนะคะมีผู้ชายที่เกเรชอบโดดบ่อยแต่พวกนั้นกลับไม่ได้เกลียดแถมยังบอกลาให้อีกแต่พอเป็นเราที่เป็นผู้หญิงกลับโดนเกลียดและไม่เคยช่วยอะไรอีกต่างหากขนาดแค่เรากลับบ้านแล้วบอกครูประจำชั้นแล้วแต่เราแค่บอกลืมเพื่อนเรายังโดนบอกโดดเลยขอคำแนะนำหน่อยค่ะเราไม่อยากย้ายโรงเรียนบ่อยแบบนี้แล้ว