[ความเดิม] อดีตเจไดหญิง "อาโซก้า ทาโน่" พร้อมหุ่นดรอยด์ฮูแยง และ "ซาบีน เร็น" ชาวแมนดาลอร์
พยายาม หยุดยั้งการเดินทาง ข้ามกาแล๊คซี่ (ของมอร์แกน เอลส์เบธ) เพื่อพา "จอมพลธรอว์น" กลับมาเป็นผู้สืบทอดจักรวรรดิ
โดยเป้าหมายหลักของซาบีน คือทวงคืนสหายเก่า ผู้น่าจะอยู่ทางโน้นด้วยอย่าง "เอสร่า บริ๊ดเจอร์"
ต่างจากอาโซก้า, ซึ่งมองว่า การขัดขวางศัตรูนั้น สำคัญอันดับหนึ่ง

เมื่ออาโซก้าท้าดวล ทหารรับจ้างที่เป็น เจไดนอกคอก (เบย์ลัน สกอล) แล้วพ่ายแพ้หล่นหน้าผา
ซาบีนจึงเมินอุดมการณ์ เสียสละเพื่อส่วนรวม แบบของอาจารย์อาโซก้า
และยอมส่งมอบ แผนที่ดวงดาว คืนใส่มือของศัตรู อย่างเบย์ลัน
เนื่องจากหมอนั่น สัญญิงสัญญาว่า, ถ้าอ่อนข้อเสร็จ เดี๋ยวลุงพาไปเจอะเอสร่าให้น่า

เบย์ลันเก็งว่า ซาบีนที่ตอนนี้ สนเพียงประโยชน์ส่วนตน (เอสร่า) คงมีประโยชน์ทีหลัง
จึงยอมรักษาสัจจะ และหิ้วซาบีนขึ้นพาหนะ (ดวงตาแห่งไซออน) สู่กาแล๊กซี่อื่นโดยดี (แต่ฐานะคือนักโทษ ครับลูกพี่)
ส่วนอาโซก้า ที่รอดตาย เพราะเป็นเจ้าของชื่อซีรีส์
จำต้องใช้วิธี ไล่ตามเบย์ลัน, อันไม่แน่นอน ต้องพึ่งพิงศรัทธา
นั่นคือใช้ 'พลัง' สื่อสารกับสัตว์ (วาฬดวงดาว) ขอให้พวกมัน พาวาร์ปไปด้วยใน เส้นทางอพยพข้ามอวกาศ
-
-
-
[สปอยล์] หลังข้ามผ่าน ระยะทางมหาศาล ในหมู่ดาว อันไกลโพ้น
เนตรไซออนพา, มอร์แกน แอนด์เดอะแก๊ง ถึง "เพอริเดีย" 
โลกโบราณซึ่งเป็นที่พำนัก ของชาวดาเมีย บรรพชนแห่งแม่มด
มอร์แกนที่สงสัย อารมณ์ดี, โม้ต่อว่า บรรพบุรุษอิฉันคือพวกแรกๆ ที่ควบคุมวาฬได้
พอพวกพ้อง มองวิวข้างนอก ยานอวกาศ, ก็เห็นซากกระดูกเพอร์กิล (วาฬ) กระจายรอบดาว
เหตุเพราะเหล่าวาฬ มาที่นี่ เพื่อตาย
เพอริเดีย คือสุสานสัตว์, เป็นจุดสิ้นสุด การอพยพของพวกมัน

ก๊วนมอร์แกน นั่งยานกระสวย เข้าชั้นบรรยากาศ, โดยไม่ลืม พกซาบีนไปด้วย
เมื่อถึงจุดหมาย (ยอดหอคอยใหญ่) สตรีชุดแดง 3 ใบเถา ได้ออกมาต้อนรับขับสู้
พวกหล่อน = "มหาเทวี" อันท่าทางคือแม่มด และทรงอิทธิพลสุดแถวนี้
ซึ่งที่มหาเทวี มารอรับเนี่ย, เพราะเดิมทีพวกเธอ เป็นผู้ใช้เวทมนตร์ (พลัง) 
ส่งสัญญาณ เรียกมอร์แกน ผ่านความฝัน, เองนั่นแหละ
แล้วธรอว์นก็โดยสาร ยานพิฆาตดารา (สตาร์เดสทรอยเยอร์) มาสมทบ
พร้อมกองทัพลิ่วล้อ (สตอร์มทรูเปอร์) ซึ่งโดนเนรเทศ สู่เพอริเดียด้วยกัน (เพราะเอสร่า)
ไม่มีการเล่า ประวัติเยิ่นเย้อ ว่าพวกพี่เค้า ผ่านร้อนผ่านหนาวอะไรบ้าง
แต่เมื่อพิจารณาจาก ลักษณะเกราะ อันเปี่ยมคราบ, รอยขีดข่วน แลการปรับแต่ง
แสดงว่าพวกเขา เจอมาเยอะ เจ็บมาเยอะ, จนไม่ใช่สตอร์มทรูเปอร์บ้าน ๆ ที่ขึ้นชื่อด้านความกระจอกละ

ไม่แน่ใจว่า มีอะไรเกี่ยวกับ สุสานใต้ดิน, แต่ดูเหมือนมัน เป็นเหตุผล 
ที่ธรอว์นกะกองทัพ ยังเดินทางกลับ กาแล๊คซี่บ้านเกิด ไม่ได้ทันที, ต้องรอ 3 วันนะลูกพี่
ระหว่างนี้ธรอว์น ยอมมอบทั้งเสบียง, พาหนะ (หมายักษ์ฮาวเลอร์) 
และข้อมูลล่าสุด เกี่ยวกับที่อยู่ของเอสร่า, แก่ซาบีนโดยง่าย
ธรอว์นทำตัว ใจกว้างปานนี้ เพราะกะว่า, จะให้เจไดนอกคอก กะลูกศิษย์ (เบย์ลัน & ชิน) 
ตามสะกดรอยไปเก็บ ทั้งซาบีนกะเอสร่า, หลังทั้งสอง พบหน้ากันอีกครั้ง
แม้ธรอว์นชื่นชม เบย์ลันต่อหน้า, ว่าคุณทำดี ที่พกซาบีนมา
แต่ลับหลัง ธรอว์นกะจะ ปล่อยเบย์ลันกะชิน ทิ้งไว้นี่

ขณะซาบีน ขี่ฮาวเลอร์, เธอเจอกลุ่มเร่ร่อน หัวรุนแรง ของดินแดนแสนรกร้าง (เพอริเดีย)
ซาบีนต้องควักกระบี่แสง หวดใส่เพื่อฆ่า และเอาชีวิตรอด
ก่อนเดินทางต่อ, ปะชนพื้นเมือง ซึ่งรูปลักษณ์ คล้ายปูเสฉวน
พวกนี้เป็นมิตรกว่า และสุดท้ายก็นำทางเธอ ไปเจอ "เอสร่า"
เอสร่าในสภาพมอซอ หนวดเคราผมเผ้า รกรุงรัง
สนทนากับซาบีน อย่างยินดี, เพราะยังมิรู้สถานการณ์ เกี่ยวกับธรอว์น
ส่วนฟากตัวร้าย จู่ๆ แม่มด 3 ใบเถา เขาสัมผัสได้ว่ามีเจได (อาโซก้า) ซื้อตั๋วรถเที่ยววาฬดวงดาว, เลยรีบแจ้งข่าว
จอมพล ผู้เลื่องลือด้าน ทำความเข้าใจศัตรู และวางกลยุทธ์
จึงเร่งมอร์แกนให้ บอกข้อมูลอาโซก้า ทั้งมวลที่รู้, และเตรียมสังหารหมู่เพอร์กิล เมื่อมาถึงนี่
-
-
-
[วิจารณ์] หากใช้ตรรกะตัดสิน Ahsoka ตอน 6 จัดว่าดี, มีความเหตุสมผล
เนื่องจาก ความไม่เร่งรีบ ค่อยๆ ชี้ให้เห็นหลายสิ่ง ของมัน
ผู้ชมซึมซับ และย่อยสารต่างๆ (ซึ่งปริมาณ สูงกว่าที่คิด) ได้โดยง่าย
อาทิเช่น ก่อนหน้า เกิดอะไรขึ้น กับเอสร่า, ธรอว์น และกองทัพที่ถูกเนรเทศ ของเขา

การปล่อยให้เรา เข้าใจตัวละครแบบ เบย์ลัน กับชิน ฮาทียิ่งขึ้น, ผ่านบทสนทนาของทั้งสอง
หรือโชว์ความเถื่อน ของพวกเร่ร่อน ในดินแดนรกร้าง
ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ก็ยอมรับได้ว่า ไอ้พวกนี้ไม่เบา 
เพราะถ้าซาบีนเขา ไม่งัดไลท์เซเบอร์มาใช้ อาจเสร็จมะก้องด้องไปละ
และ ณ ปลายทางของ การเดินทางอันยุ่งยาก เสียเวลาเตรียมการ (ตั้งครึ่งนึงของซีรีส์) 
คือดินแดนอันเป็น ซากวัฒนธรรมมนตร์ดำ อันเกี่ยวข้องกับมอร์แกน (นารีราตรี) ตัวต้นเรื่อง
...ทว่าโดยอารมณ์ ส่วนตัวนั้น, อดไม่ได้ที่จะผิดหวัง กับสิ่งที่ประสบ

การเดินทางสู่กาแล๊คซี่อื่น ไม่เคยเกิดขึ้น ในจักรวาลสตาร์วอร์ส
ความคาดหวังก่อนหน้า จึงออกแนวว่า ณ ปลายทางดังกล่าว
ควรเป็นพรมแดนแห่งใหม่ กระตุ้นจินตนาการ เสริมความกว้างขวาง แก่เอกภพดาราสัประยุทธ์

โอเคละว่า มันไม่ควรเป็นถิ่นแดน อันเจริญก้าวหน้า (เพราะไม่งั้น การข้ามกาแล๊คซี่ คงทำกันเกร่อละ)
แต่อย่างน้อยน่าจะ แบบว่ามาฟีลแฟนตาซี เปิดหูเปิดตาหน่อย
ยกตัวอย่างเช่น ภาพลักษณ์ของถิ่น อันเป็นบ่อกำเนิด 'พลัง' ที่โยดาเคยไปในอนิเมชั่น The Clone Wars 
หรือบรรยากาศสไตล์ แพนดอร่าของหนัง Avatar ไรงี้
...แต่ก็เข้าใจละว่า สุดท้ายนี่คือ "ซีรีส์" คนแสดง, ขืนจินตนาการบรรเจิดเกิน รังแต่จะเปลืองงบเกินตาม
เอาเปลี่ยวๆ โล่งๆ มืดๆ ทึมๆ ยาวนี่แหละ ถึงจะเซฟสตางค์
-
-
[ปล.] เมื่อพิจารณาความจัดเต็ม กับการเสริม รายละเอียดเกราะ
ลงบนชุด กองทัพสตอร์มทรูเปอร์ ของท่านจอมพล
จนดูทรง คงกะใช้ซ้ำ หลายรอบ
รวมถึงเรื่องที่มี "ภาพยนตร์" ไคลแมกซ์ ของซีรีส์สตาร์วอร์สยุค The Mandalorian รออยู่

อาโซก้าก็ไม่น่า โชว์เทพ, ถึงขั้นปิดฉากธรอว์น และกองทัพเฮียเค้าทั้งหมด ณ ตอนจบของละคร
แค่ช่วยซาบีน เอสร่า, ปราบเบย์ลัน แล้วปิดประเด็นไปก่อน ไรทำนองนั้น
เพราะลงท้ายจอมพล คงกลับคืน กาแล๊กซี่เดิมได้, แล้วกลายเป็นบอสตัวร้าย 
รอให้พวกตัวเอก กลุ้มรุมเพื่อโค่นล้ม, ในหนังโน่นมั้ง ?