รู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจเราเลย

สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูกำลังเรียนอยู่ ม. ปลาย หนูเป็นคนที่ชอบทำให้คนอื่นมีความสุขค่ะ แต่หนูเป็นคนที่ไม่ชอบเล่าปัญหาให้ใครฟังค่ะ เพราะหนูเคยเล่าปัญหาให้คนนึงฟัง แต่เหมือนเขาจะเข้าใจแต่ก็ไม่เลยค่ะ หนูเลยเริ่มปิดกั้นความรู้สึกตัวเอง ไม่เล่าปัญหาให้ใครฟัง อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ตื้นตันในใจด้วย จนบางทีมันก็ส่งผลกระทบกับชีวิตประจำวันหนูค่ะ หนูเริ่มทำอะไรก็ไม่มีความสุข  หนูไม่รู้จะทำยังไง จะพูดก็ไม่รู้จะพูดยังไง เป็นความรู้สึกที่บอกเป็นคำพูดไม่ได้เลยค่ะ จนบางทีหนูก็กังวลว่าตัวเองเป็นซึมเศร้ารึป่าวก็ไม่รู้55555 ตอนนี้หนูพยายามที่สุดแล้วค่ะ แต่ไม่มีอะไรช่วยฮีลใจหนูได้เลย สิ่งที่หนูชอบก็เริ่มเบื่อ ไม่อยากทำอะไร แต่ถ้าถามว่ามีเป้าหมายในชีวิตไหม ก็มีค่ะ แต่ว่าหนูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่หนูชอบ อยากทำ จริงๆรึป่าว แต่หนูเป็นคนที่ยึดติดกับข้อผิดพลาดค่ะ เวลาหนูทำอะไรผิดพลาดขึ้นมา หนูจะเก็บมาย้ำตลอด อยากทำให้ดี อยากทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์เเบบ อยากทำให้คนรอบข้างภูมิใจในตัวเรา แต่จริงๆแล้วหนูไม่ได้อยากเป็นเเบบนี้เลยค่ะ มันรู้สึกไม่มีทางอื่น นอกจากจะทำไปเรื่อยๆ หนูอยากถามทุกคนค่ะว่าหนูควรทำยังไงต่อดีคะ ขอคำเเนะทำทีค่ะ😓
ปล.หนูพึ่งเขียนกระทู้ครั้งเเรกอาจจะพิมพ์ไม่รู้เรื่องหน่อยเพราะจะสื่ออารมณ์ออกมายังไงดี
[code][/code]