เราเป็นแม่หม้ายลูกติด ลูกบรรลุนิติภาวะแล้ว เรากับลูกสนิทกันมาก แต่ด้วยภาระหน้าที่ก็จะแยกกันอยู่ จะมีนัดเจอกันเดือนละครั้ง และโทรคุยกันสม่ำเสมอ
เรามาคบกับแฟนใหม่ได้ปีกว่า ซึ่งลูกชายเราดีใจมากๆ ที่เขาจะมีพ่อใหม่สักที เขาทั้งรักทั้งชื่นชมทั้งเคารพแฟนเรา เพราะแฟนเราดูแลเราดี และยังเผื่อแผ่ไปถึงพ่อแม่เรา ลูกเราด้วย เขาดีกับครอบครัวเรามากๆ จริงๆ พ่อแม่เราชอบแฟนเรา ลูกเราก็รักแฟนเรามากเหมือนกัน เพราะแฟนเราดูแลลูกเราดี คอยแก้ปัญหาให้ทุกอย่าง ลูกเราบอกว่าเราโชคดีที่มาเจอแฟนคนนี้
แฟนเราจะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง แต่ค่อนข้างติดเรา ไปไหนมาไหนต้องตัวติดกันตลอด เราเองก็ติดแฟนเหมือนกัน
ลูกเราชอบมาหามาอยู่ด้วย เพราะเขาไม่เคยใกล้ชิดพ่อมาก่อน เขาอยากมีพ่อ เขาอยากใกล้ชิดแฟนเรา แต่ก็ไม่ได้มาหาบ่อยนัก เฉลี่ยเดือนละ 1-2 ครั้ง ทุกครั้งที่เจอกันแฟนเราก็จะต้อนรับขับสู้อย่างดี วางแผนพากินพาเที่ยวตลอด เพียงแต่แฟนจะเป็นคนไม่ค่อยพูด เวลาอยู่ด้วยกันจึงมีเราที่เป็นตัวกลางในการสนทนา
ปัญหามันอยู่ที่ แฟนเราจะมีท่าทีไม่พอใจบ่อยครั้งที่รู้ว่าลูกเราจะมาหา ยิ่งถ้ามาแบบปุ๊บปั๊บไม่นัดล่วงหน้า มาบอกก่อนไม่กี่ชั่วโมง เขาจะไม่ชอบเลย เขาจะบ่นกับเราแทบทุกครั้ง ว่ามันไม่ส่วนตัว เขาไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย แต่ต่อหน้าลูกเราเขาจะต้อนรับดี
มีบางครั้งเราต้องปฏิเสธลูกว่าไม่สะดวกให้มาหา อ้างติดนั่นนี่ แต่ไม่เคยให้ลูกรู้ว่าแฟนเราเค้าไม่ชอบ เรารู้สึกแย่มากเวลาต้องปฏิเสธลูก แต่เราก็เกรงใจแฟน
เราเคยมีปากเสียงกับแฟน ถามแฟนตรงๆ ว่าไม่ชอบลูกเราใช่ไหม แฟนเราบอกว่าเปล่า แต่เขาแค่อยากส่วนตัว ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย อยากอยู่กับเราแค่ 2 คน แต่ก็ไม่ได้ติดอะไรถ้าลูกเราจะมาหาหรือจะนัดกันไปไหนมาไหนกับลูกเราบ้าง
หลังจากการพูดคุยก็ดูเค้าปรับตัว แสดงอาการน้อยลง มีเพียงคำพูดหยอกเราเล่นว่าลูกเรามาเป็น กขค. เราพยายามไม่คิดมากกับคำพูดพวกนั้น ตัวเค้าเคยเปิดโอกาสว่าถ้าลูกอยากมานอนบ้านก็ให้มาได้
แต่พอเราบอกว่าลูกจะมานอนจริงๆ ดูเขาก็ไม่โอเค บ่นถึงความไม่ส่วนตัว ความวุ่นวาย จนเราต้องหาเหตุไปยกเลิกกับลูกว่าวันที่ลูกจะมาเราติดธุระ เราไม่อยากให้ลูกเสียใจที่แฟนเราไม่เอาเขา
เราลำบากใจมากๆ สงสารลูก เขารักแฟนเราด้วยใจบริสุทธิ์จริงๆ มองแฟนเราเป็นคนในครอบครัว แต่แฟนเราก็ไม่ได้ผิดอะไร เขาปฏิบัติดีต่อลูกเรา แม้ว่าเขาจะอึดอัด แต่เราบังคับใจแฟนให้รักเอ็นดูลูกเราไม่ได้ และเราก็ทิ้งลูกไม่ได้เหมือนกัน
ทุกวันนี้เราจะกังวลเวลาที่ลูกจะมาหาหรือเวลาจะชวนแฟนไปหาลูก เครียดว่าจะพูดกับแฟนยังไง เครียดว่าแฟนจะแสดงท่าทีกลับมายังไง มันน้อยครั้งที่เขาจะปฏิเสธแต่มันก็เกือบทุกครั้งที่เขาจะต้องบ่น
เราควรอยู่กับสถานการณ์นี้ยังไงดี
จะทำยังไง เมื่อแฟนใหม่ไม่รักลูกเรา
เรามาคบกับแฟนใหม่ได้ปีกว่า ซึ่งลูกชายเราดีใจมากๆ ที่เขาจะมีพ่อใหม่สักที เขาทั้งรักทั้งชื่นชมทั้งเคารพแฟนเรา เพราะแฟนเราดูแลเราดี และยังเผื่อแผ่ไปถึงพ่อแม่เรา ลูกเราด้วย เขาดีกับครอบครัวเรามากๆ จริงๆ พ่อแม่เราชอบแฟนเรา ลูกเราก็รักแฟนเรามากเหมือนกัน เพราะแฟนเราดูแลลูกเราดี คอยแก้ปัญหาให้ทุกอย่าง ลูกเราบอกว่าเราโชคดีที่มาเจอแฟนคนนี้
แฟนเราจะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง แต่ค่อนข้างติดเรา ไปไหนมาไหนต้องตัวติดกันตลอด เราเองก็ติดแฟนเหมือนกัน
ลูกเราชอบมาหามาอยู่ด้วย เพราะเขาไม่เคยใกล้ชิดพ่อมาก่อน เขาอยากมีพ่อ เขาอยากใกล้ชิดแฟนเรา แต่ก็ไม่ได้มาหาบ่อยนัก เฉลี่ยเดือนละ 1-2 ครั้ง ทุกครั้งที่เจอกันแฟนเราก็จะต้อนรับขับสู้อย่างดี วางแผนพากินพาเที่ยวตลอด เพียงแต่แฟนจะเป็นคนไม่ค่อยพูด เวลาอยู่ด้วยกันจึงมีเราที่เป็นตัวกลางในการสนทนา
ปัญหามันอยู่ที่ แฟนเราจะมีท่าทีไม่พอใจบ่อยครั้งที่รู้ว่าลูกเราจะมาหา ยิ่งถ้ามาแบบปุ๊บปั๊บไม่นัดล่วงหน้า มาบอกก่อนไม่กี่ชั่วโมง เขาจะไม่ชอบเลย เขาจะบ่นกับเราแทบทุกครั้ง ว่ามันไม่ส่วนตัว เขาไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย แต่ต่อหน้าลูกเราเขาจะต้อนรับดี
มีบางครั้งเราต้องปฏิเสธลูกว่าไม่สะดวกให้มาหา อ้างติดนั่นนี่ แต่ไม่เคยให้ลูกรู้ว่าแฟนเราเค้าไม่ชอบ เรารู้สึกแย่มากเวลาต้องปฏิเสธลูก แต่เราก็เกรงใจแฟน
เราเคยมีปากเสียงกับแฟน ถามแฟนตรงๆ ว่าไม่ชอบลูกเราใช่ไหม แฟนเราบอกว่าเปล่า แต่เขาแค่อยากส่วนตัว ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย อยากอยู่กับเราแค่ 2 คน แต่ก็ไม่ได้ติดอะไรถ้าลูกเราจะมาหาหรือจะนัดกันไปไหนมาไหนกับลูกเราบ้าง
หลังจากการพูดคุยก็ดูเค้าปรับตัว แสดงอาการน้อยลง มีเพียงคำพูดหยอกเราเล่นว่าลูกเรามาเป็น กขค. เราพยายามไม่คิดมากกับคำพูดพวกนั้น ตัวเค้าเคยเปิดโอกาสว่าถ้าลูกอยากมานอนบ้านก็ให้มาได้
แต่พอเราบอกว่าลูกจะมานอนจริงๆ ดูเขาก็ไม่โอเค บ่นถึงความไม่ส่วนตัว ความวุ่นวาย จนเราต้องหาเหตุไปยกเลิกกับลูกว่าวันที่ลูกจะมาเราติดธุระ เราไม่อยากให้ลูกเสียใจที่แฟนเราไม่เอาเขา
เราลำบากใจมากๆ สงสารลูก เขารักแฟนเราด้วยใจบริสุทธิ์จริงๆ มองแฟนเราเป็นคนในครอบครัว แต่แฟนเราก็ไม่ได้ผิดอะไร เขาปฏิบัติดีต่อลูกเรา แม้ว่าเขาจะอึดอัด แต่เราบังคับใจแฟนให้รักเอ็นดูลูกเราไม่ได้ และเราก็ทิ้งลูกไม่ได้เหมือนกัน
ทุกวันนี้เราจะกังวลเวลาที่ลูกจะมาหาหรือเวลาจะชวนแฟนไปหาลูก เครียดว่าจะพูดกับแฟนยังไง เครียดว่าแฟนจะแสดงท่าทีกลับมายังไง มันน้อยครั้งที่เขาจะปฏิเสธแต่มันก็เกือบทุกครั้งที่เขาจะต้องบ่น
เราควรอยู่กับสถานการณ์นี้ยังไงดี