ผมเป็นบ้าไปรึยัง?

คือเวลาผมนอนแล้วตื่นขึ้นมา อารมณ์ในวันนั้นจะเปลี่ยนไปหมด แบบเมื่อวานทำอะไรก็มีความสุขคิดบวกสุดๆ วันต่อมากลับเศร้าสุดๆไม่อยากทำอะไรเบื่อคน หรือวันต่อมาอีกก็จะเชยๆนิ่งๆ รู้สึกเหมือนชีวิตไร้จุดมุ่งหมาย มันก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อย นอนตื่นมาเหมือนความคิดเปลี่ยนรู้สึกอยากช่วยเหลือคนอื่น เห็นคนทุกข์เศร้ามาก รู้สึกโลกไม่ยุติธรรม พอนอนตื่นวันต่อมาความคิดเปลี่ยนรู้สึกเฉยเมยมาก หรือไม่พอตื่นมาก็รู้สึกสิ้นหวังกับโลกมาก คิดแบบว่า ทุกคนต้องตาย ดิ้นรนไปก็ไร้ค่า พอวันต่อมาก็อารมณ์บวกมาเต็มพร้อมช่วยทุกคน แล้วมันก็วนเป็นแบบนี้ไปเรื่อย เหมือนตัวเองไม่ใช่ตัวเอง ทำตัวเหมือน ฮีโร่เหมือนปราชญ์ ซึ่งมันทำให้ผมไม่อยากนอนเพราะ ถ้าผมนอนในวันนี้ก็เหมือนผมในวันนี้ตายไปแล้ว ส่วนอีกวันเป็น ตัวผมในวันอื่น คือมีความทรงจำเดียวกัน แต่อารมณ์ความรู้สึกจิตใจ ไม่เหมือนกัน ซึ่งมันทำให้ผมสับสนกับตัวเองมาก เพราะผมเป็นคนที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิตด้วย อยู่ก็ได้ตายก็ดี ถึงแม้ว่าอยากจะตายมากกว่าก็เถอะ แต่ก็กลัวเจ็บก็เลยอย่าจะตายแบบสบายแล้วสงบแบบนอนหลับตายดีกว่า ยิ่งผมรู้เกี่ยวกับชีวิตมากก็ยิ่งยากตายมาก ชีวิตถูกกำหนดไว้แล้วแต่ต้นที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือเรื่องที่เราต้องตาย เรามีสิทธิ์เลือกโชคชะตาจริงเหรอ โชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้วแล้วมาให้เราเลือก เรียกว่าเลือกได้เหรอ (มันชอบเป็นแบบนี้ที่ผมมาพิมพ์ในนี้เพราะอยากระบายอยากรับฟังการตอบกลับ เพราะคนใกล้ตัวไม่สามารถให้คำตอบจริงๆได้ ผมรู้ว่าที่ผมพิมพ์มันดูคิดมากหรืออะไรก็ตาม แต่การที่ผมคิดได้แบบนี้มันจะต้องมีเหตุผลแน่ๆ ทุกสิ่งที่ผมเรียนรู้ ทุกประสบการณ์ที่ผมได้สะสมมา มันทำให้ผมคิดได้แบบนี้ เพราะงั้นตอนนี้ผมก็เหมือนตามหาความหมายชีวิต ตามหาว่าทำไมผมถึงต้องเป็นคนรู้สิ่งนี้หรือคิดสิ่งนี้) เห่อไม่รู้พวกคุณจะอ่านเข้าใจไหม แล้วดูเหมือนมันจะหลุดออกจากหัวข้อไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรผมพิมพ์ตามความรู้สึก การที่ผมได้มาทำอย่างนี้เป็นเพราะโชคชะตา การที่คุณเลือกจะมาอ่านก็เป็นโชคชะตาเช่นกัน