วันนี้มีเรื่องในใจอยากจะมาเล่าให้ทุกคนได้ลองอ่านดูครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเข้าไปในความสัมพันธ์นึงที่ตัวผมเองกลายเป็นมือที่สาม
ก่อนอื่นเลยเรากับผู้หญิงเคยคุยกันมาก่อนที่เขาจะมีแฟน คือเราคุยกันได้ประมาณ3-4เดือนตอนนั้นฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายพยายามเข้าหาเรามาตลอด แต่ช่วงเวลานั้นเรายังลืมคนเก่าไม่ได้100% เราเลยยังไม่อยากให้สถานะเขา ก็คือให้สถานะเขาไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน เราก็คุยกันไปเรื่อยๆจนเข้า5เดือนได้แล้วหล่ะ ฝ่ายหญิงที่พยายามเอาชนะใจเรามาก็เหมือนใกล้จะทำได้สำเร็จ เราเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กับเขาขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะความใส่ใจเสมอต้นเสมอปลายของเขาเลยทำให้เราใจอ่อน แต่ระหว่างนั้นฝ่ายหญิงก็มีคนคนนึงเข้ามาคุยด้วยเหมือนกัน(คนที่เขาคบกันอยู่ในปัจจุบัน) เพราะเราก็เริ่มสังเกตุจากการตอบแชทเขามาสักพักนึงแล้วว่ามันแปลกๆไปจากแต่ก่อน แล้วเราก็มารู้ทีหลังว่าเค้ามีใจให้กัน ตอนนั้นเราก็รู้สึกงงและจุกๆอยู่เหมือนกันที่ทำไมถึงเป็นแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรเลย เป็นเพราะเราด้วยแหล่ะที่ไม่สามารถให้สถานะกับเขาได้ เราจึงเลิกคุยกัน ตอนนั้นเรารู้สึกดีกับเขามากๆแล้วหล่ะ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลยอันฟอลเขาหมดทุกช่องทาง ช่วงนั้นเราเคว้งไปอยู่พักนึง เราดันทำเขาหลุดมือเราไปทั้งๆที่มันควรจะดีกว่านี้ แต่ก็ผ่านมันไปได้ จนระยะเวลาผ่านไปครบประมาณ1ปีกว่าๆได้ เราไม่ได้ติดต่อไรกันและรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยเพราะเราอันฟอลเขา และจู่ๆเขาก็ทักเรามาในไลน์ เราก็แอบดีใจเหมือนกันนะเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเรายังคิดถึงและนึกถึงเขาอยู่ตลอด แต่เราลองไปส่องเฟสเขาดู แต่เขายังคบกับแฟนคนนั้นอยู่ เราก็เลยไม่ค่อยได้คุยอะไรด้วยมาก แต่ว่าเขากลับเป็นฝ่ายอยากคุยกับเรา มากกว่า เราเลยถามว่าแฟนไปไหนไม่ว่าหรอ เขาตอบกลับมาว่า มีก็เหมือนไม่มีและก็เริ่มห่างกันมาได้สักระยะนึงแล้ว เราก็ไม่อะไรก็แค่ถามมาตอบไป หลังจากวันนั้นมาเราก็คุยกันทุกวัน เราเริ่มรู้ตัวว่าเรายังรู้สึกกับเค้าเหมือนเดิม และเราก็คิดอยู่ตลอดว่าการคุยกันอยู่แบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับมือที่สามเลย แต่เราก็ยังที่จะทำ เราเริ่มรู้สึกกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ เราคุยกันตลอด เกือบทุกวัน เหมือนว่าเราเป็นแฟนกัน เรารู้ว่าเรากลายเป็นมือที่สามไปแล้วแต่เราเลือกที่จะสานความสัมพันธ์นี้ต่อ จนกระทั่งวันนึงเราได้มาเจอกันแล้วเราได้อยู่ด้วยกันสองคน เวลานั้นมันมีความสุขปนกับความกังวลในใจมากๆเลยนะ เราทำทุกอย่างเหมือนคนรักกันเลยอย่างนั้นแหล่ะ เราเกือบที่จะมีอะไรกัน แต่เรายังห้ามใจที่จะไม่ทำเพราะเราทำไม่ลงจริงๆ เรารู้สึกว่ามันมากเกินไปสำหรับที่เป็นอยู่ในตอนนี้ พอหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ให้หลัง1วัน เค้าก็เหมือนจะคิดได้ว่าเขานั้นทำตัวไม่ดีเลย เขาอยากจะหยุดไม่อยากให้มันถหลัมลึกไปมากกว่านี้แล้ว ตอนนั้นเราก็รู้เลยว่าเราจะเสียเขาไปแล้วจริงๆ ตอนนั้นความรู้สึกของเรามันพังไปหมดเลยจริงๆ รู้ทั้งรู้นะว่ามันผิดตั้งแต่แรกแต่เราเองก็ดันไปรู้สึก กับเขามากกว่าเดิม เราโคตรเสียใจและจุกอยู่ในอกมาก เราเสียใจกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายผิดมาตั้งแต่ตอนที่รู้ตัวว่าลงใจไปคุยกับเค้าแล้ว จนในตอนนี้เราก็ยังคงเสียใจอยู่เหมือนกัน เราอุตส่าห์ได้เจอกันแล้วแท้ๆ แต่เราดันกลับมาเจอกันในวันที่เขายังมีอีกคน มันถูกที่แต่ผิดเวลาจริงๆ ทุกวันนี้เรายังไปไหนไม่ได้เลยจริงๆยังคิดถึงเค้าอยู่ตลอดเวลาๆ ทำอะไรไม่ได้หมดแพรสชั่นไปหมดเลย เรายังจะต้องจมอยู่กับความรู้สึกนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน เราอยากหลุดพ้นจากตรงนี้แล้ว
ทุกคนเคยเข้าไปเป็นมือที่สามกันบ้างมั้ยครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเข้าไปในความสัมพันธ์นึงที่ตัวผมเองกลายเป็นมือที่สาม
ก่อนอื่นเลยเรากับผู้หญิงเคยคุยกันมาก่อนที่เขาจะมีแฟน คือเราคุยกันได้ประมาณ3-4เดือนตอนนั้นฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายพยายามเข้าหาเรามาตลอด แต่ช่วงเวลานั้นเรายังลืมคนเก่าไม่ได้100% เราเลยยังไม่อยากให้สถานะเขา ก็คือให้สถานะเขาไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน เราก็คุยกันไปเรื่อยๆจนเข้า5เดือนได้แล้วหล่ะ ฝ่ายหญิงที่พยายามเอาชนะใจเรามาก็เหมือนใกล้จะทำได้สำเร็จ เราเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กับเขาขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะความใส่ใจเสมอต้นเสมอปลายของเขาเลยทำให้เราใจอ่อน แต่ระหว่างนั้นฝ่ายหญิงก็มีคนคนนึงเข้ามาคุยด้วยเหมือนกัน(คนที่เขาคบกันอยู่ในปัจจุบัน) เพราะเราก็เริ่มสังเกตุจากการตอบแชทเขามาสักพักนึงแล้วว่ามันแปลกๆไปจากแต่ก่อน แล้วเราก็มารู้ทีหลังว่าเค้ามีใจให้กัน ตอนนั้นเราก็รู้สึกงงและจุกๆอยู่เหมือนกันที่ทำไมถึงเป็นแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรเลย เป็นเพราะเราด้วยแหล่ะที่ไม่สามารถให้สถานะกับเขาได้ เราจึงเลิกคุยกัน ตอนนั้นเรารู้สึกดีกับเขามากๆแล้วหล่ะ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลยอันฟอลเขาหมดทุกช่องทาง ช่วงนั้นเราเคว้งไปอยู่พักนึง เราดันทำเขาหลุดมือเราไปทั้งๆที่มันควรจะดีกว่านี้ แต่ก็ผ่านมันไปได้ จนระยะเวลาผ่านไปครบประมาณ1ปีกว่าๆได้ เราไม่ได้ติดต่อไรกันและรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยเพราะเราอันฟอลเขา และจู่ๆเขาก็ทักเรามาในไลน์ เราก็แอบดีใจเหมือนกันนะเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเรายังคิดถึงและนึกถึงเขาอยู่ตลอด แต่เราลองไปส่องเฟสเขาดู แต่เขายังคบกับแฟนคนนั้นอยู่ เราก็เลยไม่ค่อยได้คุยอะไรด้วยมาก แต่ว่าเขากลับเป็นฝ่ายอยากคุยกับเรา มากกว่า เราเลยถามว่าแฟนไปไหนไม่ว่าหรอ เขาตอบกลับมาว่า มีก็เหมือนไม่มีและก็เริ่มห่างกันมาได้สักระยะนึงแล้ว เราก็ไม่อะไรก็แค่ถามมาตอบไป หลังจากวันนั้นมาเราก็คุยกันทุกวัน เราเริ่มรู้ตัวว่าเรายังรู้สึกกับเค้าเหมือนเดิม และเราก็คิดอยู่ตลอดว่าการคุยกันอยู่แบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับมือที่สามเลย แต่เราก็ยังที่จะทำ เราเริ่มรู้สึกกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ เราคุยกันตลอด เกือบทุกวัน เหมือนว่าเราเป็นแฟนกัน เรารู้ว่าเรากลายเป็นมือที่สามไปแล้วแต่เราเลือกที่จะสานความสัมพันธ์นี้ต่อ จนกระทั่งวันนึงเราได้มาเจอกันแล้วเราได้อยู่ด้วยกันสองคน เวลานั้นมันมีความสุขปนกับความกังวลในใจมากๆเลยนะ เราทำทุกอย่างเหมือนคนรักกันเลยอย่างนั้นแหล่ะ เราเกือบที่จะมีอะไรกัน แต่เรายังห้ามใจที่จะไม่ทำเพราะเราทำไม่ลงจริงๆ เรารู้สึกว่ามันมากเกินไปสำหรับที่เป็นอยู่ในตอนนี้ พอหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ให้หลัง1วัน เค้าก็เหมือนจะคิดได้ว่าเขานั้นทำตัวไม่ดีเลย เขาอยากจะหยุดไม่อยากให้มันถหลัมลึกไปมากกว่านี้แล้ว ตอนนั้นเราก็รู้เลยว่าเราจะเสียเขาไปแล้วจริงๆ ตอนนั้นความรู้สึกของเรามันพังไปหมดเลยจริงๆ รู้ทั้งรู้นะว่ามันผิดตั้งแต่แรกแต่เราเองก็ดันไปรู้สึก กับเขามากกว่าเดิม เราโคตรเสียใจและจุกอยู่ในอกมาก เราเสียใจกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายผิดมาตั้งแต่ตอนที่รู้ตัวว่าลงใจไปคุยกับเค้าแล้ว จนในตอนนี้เราก็ยังคงเสียใจอยู่เหมือนกัน เราอุตส่าห์ได้เจอกันแล้วแท้ๆ แต่เราดันกลับมาเจอกันในวันที่เขายังมีอีกคน มันถูกที่แต่ผิดเวลาจริงๆ ทุกวันนี้เรายังไปไหนไม่ได้เลยจริงๆยังคิดถึงเค้าอยู่ตลอดเวลาๆ ทำอะไรไม่ได้หมดแพรสชั่นไปหมดเลย เรายังจะต้องจมอยู่กับความรู้สึกนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน เราอยากหลุดพ้นจากตรงนี้แล้ว