หอบฟ้ามาฝากดาว บทที่ 22

Hymne à l'amour - Edith Piaf O ดูเลือดฝาดปาดแต้ม .. ทั้งแก้มหน้า เหมือนรอให้สายตาลองฝ่า .. หัก ดูเถิด .. แววตาพร้อมละม่อมพักตร์ เหมือนล้อมกักให้ละห้อย .. แต่คอยรอ O ปั่นป่วนด้วยลมตื่น .. โลมพ

.. แม่ม่ายข้างบ้าน .. ๏ ยามได้พบสบตากานดาเจ้า เห็นความเหงาหงอยนั้นชวนหวั่นไหว ยิ่งยามเธอเผลอยิ้มมาทิ่มใจ ยิ่งทำให้หายพร่าสายตาเอียง ยิ้มให้กันวันละสี่ห้าครั้ง วันนี้มั้งมีโชคเข้าโขกเปรี้ยง‼ สามทุ

“เราไม่ได้มารวมตัวกันแบบนี้นานแล้วนะ ฉันดีใจจริงๆ ที่ได้มีโอกาสมาเจอพวกเธออีก” ราตรีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม พลางมองหน้าเพื่อนสาวที่กำลังนั่งล้อมวงทานอาหารกันในห้องอาหารของโรงแรมหรู บรรยากาศรอบโต๊ะ

โรงพยาบาลกษิราพ “อ้าว! หมอยังไม่กลับอีกเหรอครับ?” ลุงป้อง รปภ. ประจำโรงพยาบาลเอ่ยทักขึ้นด้วยน้ำเสียงคุ้นเคย เมื่อเห็นหมอผาตะวันเดินนำหญิงสาวคนหนึ่งออกมายังลานจอดรถ ผาตะวันยิ้มบาง พลางหัน

รุ่งอรุณแห่งความตาย หมอกควันสีขาวลอยปกคลุมไปทั่วภาคใต้ของเมืองมิแอร์ เมืองท่าสำคัญของประเทศไซทารัส เมืองที่เพิ่งโดนระเบิดนิวเคลีร์ยถล่มจากชาติศัตรูอย่างประเทศซาเซีย ท่าเรือหลายร้อยแห่งพังทลายย่อยยับ

...กลิ่นหอมของดอกไม้ยามเช้า ท้องฟ้าสีครามสดใส ผีเสื้อหลากหลายสีบินไปบินมา "อาเนีย" นั่งมองอยู่อย่างนั้นจนได้ยินเสียงคุณแม่เรียกให้กินข้าวเช้า อาเนียหันไปมองคุณแม่ผ่านหน้าต่างในห้องครัว กลิ่น