ขอคำปรึกษาค่ะ ยาวค่ะ ปลีกย่อยจริงๆเยอะกว่านี้พยายามเขียนให้เข้าใจง่าย
พ่อแม่ไม่ชอบแฟนค่ะ ตรงๆเลยก็ที่บ้านเขาฐานะไม่ดีเท่าบ้านเราค่ะ ในมุมมองพ่อแม่นะคือ บ้านเราเป็นตระกูลเชื้อสายจีนมีธุรกิจการค้าและการบริการญาติทุกคนมีธุรกิจหมด พ่อแม่มีหน้ามีตาในจังหวัดคนรู้จักเยอะ จังหวัดที่อยู่ไม่ใหญ่ค่ะ ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว
ส่วนบ้านแฟนเมื่อก่อนเคยร่ำรวยพ่อเป็นข้าราชการใหญ่แต่เกษียณแล้วแถมป่วยหนัก เคยมีกิจการเหมือนกันแต่ปิดไปแล้วบ้านเขาเป็นบ้านใหญ่เหมือนกันแต่ญาติคนอื่นๆก็ไปทำงานต่างประเทศหมด เหลือแต่คนแก่อยู่บ้าน ทำให้ไม่มีกิจการอะไรเลย
พ่อแม่เราก็เลยเป็นห่วงมากว่ากลัวเราลำบาก กลัวเราต้องไปแบกภาระ มองว่าเขาหวังเกาะเรา เขามองว่าเรายังมีโอกาศเจอคนที่ดีกว่านี้ เลยอยากให้เราเลิกกับเขา แฟนก็พยายามเข้าหาค่ะ เวลาจะพาเราไปกินข้าวก็มารับทุกครั้งลงมาไหว้สวัสดีช่วงแรกพ่อแม่ก็รับไหว้ แต่ช่วงหลังนี้ไม่รับค่ะ มีบอกด้วยว่าเห็นแล้วไม่ต้องเข้ามา จนแฟนถามว่าเขาทำอะไรผิดรึเปล่า สงสารแฟนมาก
เรื่องงานแฟนเราก็พยายามเริ่มต้นกิจการตัวเองใหม่โดยที่ไม่ค่อยได้รับการสนับสนุนจากที่บ้านเลยค่ะ เพราะกลัวเจ๊งมาแล้วอาย คือบ้านเขาหน้าสูงหน้าบางกันค่ะเพราะเคยรวยสุดมาก่อน ส่วนบ้านเราก็มองว่ามาเริ่มต้นธุรกิจในยุคนี้จะไปรอดเหรอ ยุคนี้ค้าขายยากมากจังหวัดที่อยู่ก็ไม่ใช่จังหวัดใหญ่ประชาการที่อยู่ก็ไม่เยอะ แฟนเราขายขนมโฮมเมดค่ะ มีแพลนอยากทำครัวในบ้านเป็นโรงงานขนาดย่อมแล้วส่งขายทั่วประเทศ เป็นความฝันเดียวกับเราเลยเพราะเราก็ชอบทำขนม และอยากมีร้าน ที่บ้านให้ทำเเต่ไม่สนับสนุนค่ะเพราะอยากให้เราต่อกิจการของที่บ้านมากกว่า
บ้านเราค่อนข้างหัวโบราณเลย ดังนั้นเลยไม่เข้าใจธุรกิจที่เเฟนกำลังเริ่มทำเพราะมันเป็นรูปแบบธุรกิจคนล่ะเจนกับยุคเขาอ่ะนะ ไม่เข้าใจทำไมแฟนเราไม่เปิดเป็นร้านไปเลยมาทำอะไรแบบนี้เหมือนไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แฟนหมกตัวแต่อยู่ในบ้านในครัวเลยมองว่าเป็นคนไม่มีการมีงานทำอีก
จังหวัดที่อยู่เป็นจังหวัดเล็กพ่อแม่มีหน้ามีตา บางทีเราไปกินข้าวกับแฟนแล้วเจอผู้ใหญ่คนรู้จักข้างนอก เขาก็จะมาถามพ่อเราลับหลังอีกว่า เราเป็นเมียเขาแล้วเหรอ? อ้าว เฮียลูกสาวแต่งงานแล้วเหรอ? เข้าใจไหมค่ะ สังคมต่างจังหวัดอ่ะยังมีหลายคนนิสัยชาวบ้านมาก ทำให้เราทะเลาะกับพ่ออีก แล้วก็พยายามบอกให้เราเลิก บอกไม่มีคนดีกว่านี้แล้วเหรอ ถ่อยไม่เป็นหรือไง
เราเข้ากับพ่อแม่ไม่ติดมาปีกว่าแล้วค่ะตั้งแต่พ่อแม่เริ่มกีดกันเนี่ยแหละ พวกเขามองว่าเรานิสัยเปลี่ยนไปตั้งแต่มีแฟนไม่ค่อยพูดไม่คุยด้วยไม่ยอมมานั่งเล่นด้วยกันเลย เหมือนต่อต้าน แต่จริงๆเราแค่อึดอัดที่จะเข้าหาค่ะ เหมือนพ่อแม่ไม่ใช่พวกเดียวกันอ่ะ ไม่เข้าใจเรา จะพูดอะไรด้วยที่ก็รู้สึกอึดอัดไปหมด ทำให้ทำตัวไม่ถูกค่ะ เราไม่แคร์สายตาคนอื่นเลยนะว่าเขามองหรือพูดยังไง แต่พ่อแม่เราแคร์ไง
พ่อแม่เคยแนะนำผู้ชายมาให้คนหนึ่งอายุเยอะมีงานทำเยอะ และให้เราลองคุยเป็นคนต่างจังหวัดเลยไม่ได้รู้เรื่องด้วยเขามองว่าเรายังไม่แต่งงานต่อให้มีแฟนเเล้วก็ยังมีสิทธิ์คุยยังมีสิทธิ์เลือก เราปรึกษากับแฟน แฟนเข้าใจพ่อแม่ค่ะก็ให้เราคุยได้ ลองคุยตามความสบายใจพ่อแม่แต่กลายเป็นเราที่อึดอัดเหมือนเรากำลังนอกใจเลย เราไม่ชอบคนเจ้าชู้เคยบอกแฟนว่าสิ่งที่รับไม่ได้สุดคือการนอกใจครั้งเดียวก็ไม่เอา แล้วนี่เรากำลังทำอะไรอยู่? คิดวนอยู่นาน จะไปบอกเขาตรงๆ ว่ามีแฟนก็กลัวทำพ่อเเม่เสียหน้าอีกว่ามาหลอกเขาเพราะเขาเป็นหลานชายของหุ้นส่วนการค้า สุดท้ายคุยได้แปปนึงเราก็เริ่มดองแชท โทรมาก็ทำเป็นไม่รับไม่เห็น ให้เขาล่าถ่อยไปเอง
เรากับแฟนคบกันเข้าปีที่ 3 แล้วค่ะเเต่ยังเหมือนหลบๆซ่อนๆอยู่เลยเพราะเกรงใจพ่อแม่จะนัดเจอกันที่ก็ต้องดูอารมณ์และสถานการณ์ เราบอกพ่อแม่ทุกครั้งค่ะทั้งๆที่อายุเราก็ไม่ใช่น้อยแล้ว พ่อแม่อนุญาตแต่ก็หน้าบึ้งทุกครั้งเหมือนกันเรื่องความสัมพันธ์เรากับแฟนยังดีอยู่ค่ะ ทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้อยๆตามประสาแฟน ง้องอนก็ไม่เคยเกินหนึ่งวันโชคดีที่เราเป็นคนเถรตรงมาก งอนก็บอกงอนเรื่องอะไร มือถือไม่เคยปิดหนี เลยเคลียร์ใจกันง่าย ไม่ได้เจอแต่ก็โทรคุยทุกวันเข้าปีที่ 3 แล้วยังคุยกันเป็นชั่วโมงอยู่เลย
เขาไม่เคยนอกใจเลย มีแต่เราเนี่ยแหละ ที่เวลางอนชอบไปเปิดแอพปัดทินเดอร์ส่องเล่น แต่ไม่ได้ทักใครไปนะ5555 หายงอนวันเดียวก็ลบแอพ แต่เขาเป็นคนที่ค่อนข้างเฉื่อยเลยค่ะ ทำอะไรดูช้า แต่ก็นิสัยดี พูดจาดี พูดเบา สำรวมบนโต๊ะอาหารไม่พูดคำหยาบสไตล์ผู้ดีเก่า แต่บ้านเราค่อนข้างโพ้งพ่างพูดเสียงดังมีคำหยาบปนบ้างสไตล์คนจีน เลยเข้ากับบ้านเรายากไปอีกแต่เขาก็พยายามเข้าหา แต่บ้านเรานับวันยิ่งถอยห้างแล้วมากดดันให้เราเลิกสักที
เราพยายามช่วยคุยกับพ่อแม่เรื่องแฟน แต่กลายเป็นเขามองว่าเราต่อต้านและหลงผู้ชาย ทั้งๆที่แฟนเราไม่ใช่คนหวานเลย ไม่มีเรื่องเซอร์ไพรส์หรือโรแมนติก วันสำคัญก็แค่พาไปเลี้ยงข้าวกับซื้อเกมส์ให้เพราะรู้ว่าเราชอบเล่นเกมส์ แล้วก็ทำขนมมาให้ชิมบ้าง ไม่ได้มีอะไรเปย์มากมายเลยค่ะ แต่เวลาเราเสียใจก็รับฟังตลอด เรื่องที่บ้านเราก็ฟังตลอด เราร้องไห้คามือถือไม่มีคำปลอบเพราะพูดไม่เป็นแต่ก็เปิดฟังตลอดไม่เคยบ่นรำคาญหรือวางสายใส่เลยจนกว่าเราจะหยุดร้องไปเองค่อยวาง นัดก็มาตลอด เวลาเรามีกิจกรรมงานสังคมก็ค่อยไปรับส่งตลอด ไปเดทกันก็ตักนู้นนี่ให้ตลอด คือเขาใช้ช้อนกลางค่ะแต่เราไม่ใช่555 รู้ว่าที่บ้านไม่ชอบเพราะอะไรเขาก็ไม่เคยทิ้งเราไป
เราบ่นกับแฟนหลายรอบมากเรื่องที่บ้าน รู้แหละว่ามันท๊อคสิคเเต่เขามีสิทธิ์รับรู้ เรามองว่าเขามีสิทธิ์เลือกเหมือนกัน จะเลือกไปคบคนอื่นก็ได้มันอาจทำให้เราเจ็บหนักแต่จบแต่เขาก็ไม่ไปค่ะ ยังเลือกจะอยู่กับเราและพยายามแก้ไข
เราไม่เคยลงรูปกับแฟนบนโซเชียลหรือตั้งสถานะใดๆเลยค่ะ ถ้าเป็นยุคนี้ก็คือไม่ให้เกียรติกัน แต่พ่อแม่เราไม่ชอบมองว่าทำแบบนี้มันปิดโอกาศตัวเองจะไปป่าวประกาศบอกไปทั่วทำไม แฟนก็เข้าใจไม่ได้ว่าอะไรเอาที่เราสบายใจเลยเราอิจฉาเพื่อนและคนอื่นมาก ที่เห็นเขาสามารถใช้ชีวิตกับแฟนได้อิสระ จะไปเที่ยวต่างจังหวัด โพสต์เช็คอินร้านนู้นนี้นั้นด้วยกัน ลองใช้ชีวิตด้วยกันทั้งๆที่ยังไม่แต่งงาน ได้ง่ายๆ ชีวิตเป็นอิสระมากต่างจากเราที่เพียบพร้อมทุกอย่างแต่เหมือนถูกตีกรอบ
แค่กลับบ้านเกินสามทุ่มบ้านเราก็หน้าหงึกแล้วค่ะ
บ้านเราหัวโบราณ ห้ามอยู่ด้วยกัน ห้ามมีอะไรกัน กอดจูบก็ไม่ได้ก่อนแต่ง แต่เรากับแฟนค่อนข้างหัวสมัยใหม่แฟนกันรักกันบางทีอยู่ด้วยกันและคบมาพักใหญ่แล้วก็มีอารมณ์ ป้องกันทุกครั้ง แต่บางทีช่วงที่กำลังนัวเนีย ถึงเราจะหัวใหม่แต่พอนึกถึงหน้าพ่อแม่ เราก็จะเผลอพลักเขาออกค่ะ แล้วก็ล่มหลายครั้งเลย แฟนดูหงุดหงิดค่ะเเต่ก็ไม่ว่าอะไร
ปรึกษาเพื่อนบอกปล่อยท้องไปเลยกับคนหัวโบราณอ่ะ บ้านแฟนซัพพอร์ตได้อยู่หรอก แต่คือเรายังไม่ได้อยากมีลูกอ่ะและมันก็ไม่ควรโยนปัญหาให้เด็กไหม? ทำไมไม่หนีไปกันเลย อยากหนีค่ะ แต่พ่อเรามีโรคประจำตัวตัวเคยผ่าตัดสมอง หมอบอกอย่าทำให้เครียดมาก แค่นี้เขาก็เครียดกับเราเยอะมากเเล้วค่ะ เรารักแฟนแต่เรก็รักพ่อแม่เหมือนกันเราคบกับแฟนเราแฮปปี้ อยากอยู่ด้วย อยากให้เวลาหยุดแค่ตรงนี้ แต่ในใจลึกๆก็กังวลตลอดว่าเราทำแบบนี้ถูกแล้วเหรอ? อกตัญญูเกินไปหรือเปล่า? อึดอัดมากเลยค่ะ ใครว่าความรักเจอคนที่ใช่ไม่ต้องพยายามไง ใช่ค่ะเรากับแฟนชอบกันคั้งแต่เเรกเราเข้าหากันง่ายมากช่วงแรกที่จีบคือแฮปปี้มาก พอเวลาผ่านไปผูกพันกันมากขึ้นกลายเป็นต้องมาพยายามกับความกดดันจากที่บ้านแทน นับวันยิ่งแรง ใครก็บอกมันคือพ่อแม่รังแกฉัน ความรักความเป็นห่วงที่มากเกินไป ทำให้บรรยากาศยิ่งมาคุ แฟนยิ่งเครียดกว่าเราคูณสองเลย เอาจริงเราคิดว่าต่อให้ไม่ใช่คนนี้ ถ้าที่บ้านเรายังเป็นแบบนี้สถาพก็ไม่ต่างจากเดิมอ่ะ ทำให้ดีค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ยุคนี้ มีใครที่บ้านกีดกันความรักบ้างค่ะ?
พ่อแม่ไม่ชอบแฟนค่ะ ตรงๆเลยก็ที่บ้านเขาฐานะไม่ดีเท่าบ้านเราค่ะ ในมุมมองพ่อแม่นะคือ บ้านเราเป็นตระกูลเชื้อสายจีนมีธุรกิจการค้าและการบริการญาติทุกคนมีธุรกิจหมด พ่อแม่มีหน้ามีตาในจังหวัดคนรู้จักเยอะ จังหวัดที่อยู่ไม่ใหญ่ค่ะ ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว
ส่วนบ้านแฟนเมื่อก่อนเคยร่ำรวยพ่อเป็นข้าราชการใหญ่แต่เกษียณแล้วแถมป่วยหนัก เคยมีกิจการเหมือนกันแต่ปิดไปแล้วบ้านเขาเป็นบ้านใหญ่เหมือนกันแต่ญาติคนอื่นๆก็ไปทำงานต่างประเทศหมด เหลือแต่คนแก่อยู่บ้าน ทำให้ไม่มีกิจการอะไรเลย
พ่อแม่เราก็เลยเป็นห่วงมากว่ากลัวเราลำบาก กลัวเราต้องไปแบกภาระ มองว่าเขาหวังเกาะเรา เขามองว่าเรายังมีโอกาศเจอคนที่ดีกว่านี้ เลยอยากให้เราเลิกกับเขา แฟนก็พยายามเข้าหาค่ะ เวลาจะพาเราไปกินข้าวก็มารับทุกครั้งลงมาไหว้สวัสดีช่วงแรกพ่อแม่ก็รับไหว้ แต่ช่วงหลังนี้ไม่รับค่ะ มีบอกด้วยว่าเห็นแล้วไม่ต้องเข้ามา จนแฟนถามว่าเขาทำอะไรผิดรึเปล่า สงสารแฟนมาก
เรื่องงานแฟนเราก็พยายามเริ่มต้นกิจการตัวเองใหม่โดยที่ไม่ค่อยได้รับการสนับสนุนจากที่บ้านเลยค่ะ เพราะกลัวเจ๊งมาแล้วอาย คือบ้านเขาหน้าสูงหน้าบางกันค่ะเพราะเคยรวยสุดมาก่อน ส่วนบ้านเราก็มองว่ามาเริ่มต้นธุรกิจในยุคนี้จะไปรอดเหรอ ยุคนี้ค้าขายยากมากจังหวัดที่อยู่ก็ไม่ใช่จังหวัดใหญ่ประชาการที่อยู่ก็ไม่เยอะ แฟนเราขายขนมโฮมเมดค่ะ มีแพลนอยากทำครัวในบ้านเป็นโรงงานขนาดย่อมแล้วส่งขายทั่วประเทศ เป็นความฝันเดียวกับเราเลยเพราะเราก็ชอบทำขนม และอยากมีร้าน ที่บ้านให้ทำเเต่ไม่สนับสนุนค่ะเพราะอยากให้เราต่อกิจการของที่บ้านมากกว่า
บ้านเราค่อนข้างหัวโบราณเลย ดังนั้นเลยไม่เข้าใจธุรกิจที่เเฟนกำลังเริ่มทำเพราะมันเป็นรูปแบบธุรกิจคนล่ะเจนกับยุคเขาอ่ะนะ ไม่เข้าใจทำไมแฟนเราไม่เปิดเป็นร้านไปเลยมาทำอะไรแบบนี้เหมือนไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แฟนหมกตัวแต่อยู่ในบ้านในครัวเลยมองว่าเป็นคนไม่มีการมีงานทำอีก
จังหวัดที่อยู่เป็นจังหวัดเล็กพ่อแม่มีหน้ามีตา บางทีเราไปกินข้าวกับแฟนแล้วเจอผู้ใหญ่คนรู้จักข้างนอก เขาก็จะมาถามพ่อเราลับหลังอีกว่า เราเป็นเมียเขาแล้วเหรอ? อ้าว เฮียลูกสาวแต่งงานแล้วเหรอ? เข้าใจไหมค่ะ สังคมต่างจังหวัดอ่ะยังมีหลายคนนิสัยชาวบ้านมาก ทำให้เราทะเลาะกับพ่ออีก แล้วก็พยายามบอกให้เราเลิก บอกไม่มีคนดีกว่านี้แล้วเหรอ ถ่อยไม่เป็นหรือไง
เราเข้ากับพ่อแม่ไม่ติดมาปีกว่าแล้วค่ะตั้งแต่พ่อแม่เริ่มกีดกันเนี่ยแหละ พวกเขามองว่าเรานิสัยเปลี่ยนไปตั้งแต่มีแฟนไม่ค่อยพูดไม่คุยด้วยไม่ยอมมานั่งเล่นด้วยกันเลย เหมือนต่อต้าน แต่จริงๆเราแค่อึดอัดที่จะเข้าหาค่ะ เหมือนพ่อแม่ไม่ใช่พวกเดียวกันอ่ะ ไม่เข้าใจเรา จะพูดอะไรด้วยที่ก็รู้สึกอึดอัดไปหมด ทำให้ทำตัวไม่ถูกค่ะ เราไม่แคร์สายตาคนอื่นเลยนะว่าเขามองหรือพูดยังไง แต่พ่อแม่เราแคร์ไง
พ่อแม่เคยแนะนำผู้ชายมาให้คนหนึ่งอายุเยอะมีงานทำเยอะ และให้เราลองคุยเป็นคนต่างจังหวัดเลยไม่ได้รู้เรื่องด้วยเขามองว่าเรายังไม่แต่งงานต่อให้มีแฟนเเล้วก็ยังมีสิทธิ์คุยยังมีสิทธิ์เลือก เราปรึกษากับแฟน แฟนเข้าใจพ่อแม่ค่ะก็ให้เราคุยได้ ลองคุยตามความสบายใจพ่อแม่แต่กลายเป็นเราที่อึดอัดเหมือนเรากำลังนอกใจเลย เราไม่ชอบคนเจ้าชู้เคยบอกแฟนว่าสิ่งที่รับไม่ได้สุดคือการนอกใจครั้งเดียวก็ไม่เอา แล้วนี่เรากำลังทำอะไรอยู่? คิดวนอยู่นาน จะไปบอกเขาตรงๆ ว่ามีแฟนก็กลัวทำพ่อเเม่เสียหน้าอีกว่ามาหลอกเขาเพราะเขาเป็นหลานชายของหุ้นส่วนการค้า สุดท้ายคุยได้แปปนึงเราก็เริ่มดองแชท โทรมาก็ทำเป็นไม่รับไม่เห็น ให้เขาล่าถ่อยไปเอง
เรากับแฟนคบกันเข้าปีที่ 3 แล้วค่ะเเต่ยังเหมือนหลบๆซ่อนๆอยู่เลยเพราะเกรงใจพ่อแม่จะนัดเจอกันที่ก็ต้องดูอารมณ์และสถานการณ์ เราบอกพ่อแม่ทุกครั้งค่ะทั้งๆที่อายุเราก็ไม่ใช่น้อยแล้ว พ่อแม่อนุญาตแต่ก็หน้าบึ้งทุกครั้งเหมือนกันเรื่องความสัมพันธ์เรากับแฟนยังดีอยู่ค่ะ ทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้อยๆตามประสาแฟน ง้องอนก็ไม่เคยเกินหนึ่งวันโชคดีที่เราเป็นคนเถรตรงมาก งอนก็บอกงอนเรื่องอะไร มือถือไม่เคยปิดหนี เลยเคลียร์ใจกันง่าย ไม่ได้เจอแต่ก็โทรคุยทุกวันเข้าปีที่ 3 แล้วยังคุยกันเป็นชั่วโมงอยู่เลย
เขาไม่เคยนอกใจเลย มีแต่เราเนี่ยแหละ ที่เวลางอนชอบไปเปิดแอพปัดทินเดอร์ส่องเล่น แต่ไม่ได้ทักใครไปนะ5555 หายงอนวันเดียวก็ลบแอพ แต่เขาเป็นคนที่ค่อนข้างเฉื่อยเลยค่ะ ทำอะไรดูช้า แต่ก็นิสัยดี พูดจาดี พูดเบา สำรวมบนโต๊ะอาหารไม่พูดคำหยาบสไตล์ผู้ดีเก่า แต่บ้านเราค่อนข้างโพ้งพ่างพูดเสียงดังมีคำหยาบปนบ้างสไตล์คนจีน เลยเข้ากับบ้านเรายากไปอีกแต่เขาก็พยายามเข้าหา แต่บ้านเรานับวันยิ่งถอยห้างแล้วมากดดันให้เราเลิกสักที
เราพยายามช่วยคุยกับพ่อแม่เรื่องแฟน แต่กลายเป็นเขามองว่าเราต่อต้านและหลงผู้ชาย ทั้งๆที่แฟนเราไม่ใช่คนหวานเลย ไม่มีเรื่องเซอร์ไพรส์หรือโรแมนติก วันสำคัญก็แค่พาไปเลี้ยงข้าวกับซื้อเกมส์ให้เพราะรู้ว่าเราชอบเล่นเกมส์ แล้วก็ทำขนมมาให้ชิมบ้าง ไม่ได้มีอะไรเปย์มากมายเลยค่ะ แต่เวลาเราเสียใจก็รับฟังตลอด เรื่องที่บ้านเราก็ฟังตลอด เราร้องไห้คามือถือไม่มีคำปลอบเพราะพูดไม่เป็นแต่ก็เปิดฟังตลอดไม่เคยบ่นรำคาญหรือวางสายใส่เลยจนกว่าเราจะหยุดร้องไปเองค่อยวาง นัดก็มาตลอด เวลาเรามีกิจกรรมงานสังคมก็ค่อยไปรับส่งตลอด ไปเดทกันก็ตักนู้นนี่ให้ตลอด คือเขาใช้ช้อนกลางค่ะแต่เราไม่ใช่555 รู้ว่าที่บ้านไม่ชอบเพราะอะไรเขาก็ไม่เคยทิ้งเราไป
เราบ่นกับแฟนหลายรอบมากเรื่องที่บ้าน รู้แหละว่ามันท๊อคสิคเเต่เขามีสิทธิ์รับรู้ เรามองว่าเขามีสิทธิ์เลือกเหมือนกัน จะเลือกไปคบคนอื่นก็ได้มันอาจทำให้เราเจ็บหนักแต่จบแต่เขาก็ไม่ไปค่ะ ยังเลือกจะอยู่กับเราและพยายามแก้ไข
เราไม่เคยลงรูปกับแฟนบนโซเชียลหรือตั้งสถานะใดๆเลยค่ะ ถ้าเป็นยุคนี้ก็คือไม่ให้เกียรติกัน แต่พ่อแม่เราไม่ชอบมองว่าทำแบบนี้มันปิดโอกาศตัวเองจะไปป่าวประกาศบอกไปทั่วทำไม แฟนก็เข้าใจไม่ได้ว่าอะไรเอาที่เราสบายใจเลยเราอิจฉาเพื่อนและคนอื่นมาก ที่เห็นเขาสามารถใช้ชีวิตกับแฟนได้อิสระ จะไปเที่ยวต่างจังหวัด โพสต์เช็คอินร้านนู้นนี้นั้นด้วยกัน ลองใช้ชีวิตด้วยกันทั้งๆที่ยังไม่แต่งงาน ได้ง่ายๆ ชีวิตเป็นอิสระมากต่างจากเราที่เพียบพร้อมทุกอย่างแต่เหมือนถูกตีกรอบ
แค่กลับบ้านเกินสามทุ่มบ้านเราก็หน้าหงึกแล้วค่ะ
บ้านเราหัวโบราณ ห้ามอยู่ด้วยกัน ห้ามมีอะไรกัน กอดจูบก็ไม่ได้ก่อนแต่ง แต่เรากับแฟนค่อนข้างหัวสมัยใหม่แฟนกันรักกันบางทีอยู่ด้วยกันและคบมาพักใหญ่แล้วก็มีอารมณ์ ป้องกันทุกครั้ง แต่บางทีช่วงที่กำลังนัวเนีย ถึงเราจะหัวใหม่แต่พอนึกถึงหน้าพ่อแม่ เราก็จะเผลอพลักเขาออกค่ะ แล้วก็ล่มหลายครั้งเลย แฟนดูหงุดหงิดค่ะเเต่ก็ไม่ว่าอะไร
ปรึกษาเพื่อนบอกปล่อยท้องไปเลยกับคนหัวโบราณอ่ะ บ้านแฟนซัพพอร์ตได้อยู่หรอก แต่คือเรายังไม่ได้อยากมีลูกอ่ะและมันก็ไม่ควรโยนปัญหาให้เด็กไหม? ทำไมไม่หนีไปกันเลย อยากหนีค่ะ แต่พ่อเรามีโรคประจำตัวตัวเคยผ่าตัดสมอง หมอบอกอย่าทำให้เครียดมาก แค่นี้เขาก็เครียดกับเราเยอะมากเเล้วค่ะ เรารักแฟนแต่เรก็รักพ่อแม่เหมือนกันเราคบกับแฟนเราแฮปปี้ อยากอยู่ด้วย อยากให้เวลาหยุดแค่ตรงนี้ แต่ในใจลึกๆก็กังวลตลอดว่าเราทำแบบนี้ถูกแล้วเหรอ? อกตัญญูเกินไปหรือเปล่า? อึดอัดมากเลยค่ะ ใครว่าความรักเจอคนที่ใช่ไม่ต้องพยายามไง ใช่ค่ะเรากับแฟนชอบกันคั้งแต่เเรกเราเข้าหากันง่ายมากช่วงแรกที่จีบคือแฮปปี้มาก พอเวลาผ่านไปผูกพันกันมากขึ้นกลายเป็นต้องมาพยายามกับความกดดันจากที่บ้านแทน นับวันยิ่งแรง ใครก็บอกมันคือพ่อแม่รังแกฉัน ความรักความเป็นห่วงที่มากเกินไป ทำให้บรรยากาศยิ่งมาคุ แฟนยิ่งเครียดกว่าเราคูณสองเลย เอาจริงเราคิดว่าต่อให้ไม่ใช่คนนี้ ถ้าที่บ้านเรายังเป็นแบบนี้สถาพก็ไม่ต่างจากเดิมอ่ะ ทำให้ดีค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ