เขาเป็นคนที่เดินไม่มีชีวิตชีวา มาเรียนเพื่อให้หมดไปวันๆนึง
บุคลิกเขาท่าเดินมันตาขัดใจเรามาก มันไม่สง่าดูแย่ไปอีกไม่ส่งเสริมเขาเลย ชอบทำหน้าแยะๆ คนอื่นมาเล่นด้วยก็ทำหน้าแยะๆแบบไม่ต้อนรับอย่างยิ่ง ชีวิตเขาเหมือนมีแค่เรา ทำอะไรก็ช้าต้องรอ บางทีก็มึนๆอึนๆ ทำงานกูไม่พูดต้องถามตลอดหรือต้องออกความคิดเห็นก่อน รู้สึกยังไงก็ไม่พูด ความเงียบความนิ่ง ไร้วิญญานของเขามันทำให้เราหงุดหงิด ไม่เอาสังคมเลย เราเหนื่อยอะ เราเป็นคนชอบเข้าสังคมด้วยไงแต่เขา "ใช้ชีวิตให้พ้นวัน" อยากคบกันต่อ แต่ควรจะยังไงต่อไปดีคะ
อยู่กับเพื่อนที่โลกส่วนตัวสูงยังไงให้มีความสุข
บุคลิกเขาท่าเดินมันตาขัดใจเรามาก มันไม่สง่าดูแย่ไปอีกไม่ส่งเสริมเขาเลย ชอบทำหน้าแยะๆ คนอื่นมาเล่นด้วยก็ทำหน้าแยะๆแบบไม่ต้อนรับอย่างยิ่ง ชีวิตเขาเหมือนมีแค่เรา ทำอะไรก็ช้าต้องรอ บางทีก็มึนๆอึนๆ ทำงานกูไม่พูดต้องถามตลอดหรือต้องออกความคิดเห็นก่อน รู้สึกยังไงก็ไม่พูด ความเงียบความนิ่ง ไร้วิญญานของเขามันทำให้เราหงุดหงิด ไม่เอาสังคมเลย เราเหนื่อยอะ เราเป็นคนชอบเข้าสังคมด้วยไงแต่เขา "ใช้ชีวิตให้พ้นวัน" อยากคบกันต่อ แต่ควรจะยังไงต่อไปดีคะ