ตั้งแต่เด็กจนโตผมเป็นคนไม่เอาถ่าน ทำตัวเสเพลไปวันๆ เรียนไม่เก่ง ขี้เกียจก็ขี้เกียจ ทำทุกอย่างครึ่ง ๆ กลาง ๆ เคยคิดเปลี่ยนแปลงตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้ ไม่เคยเก่งอะไรสักอย่างเลย ตอนเด็กผมตัดต่อคลิปและรูปเป็นแต่ก็ไม่เคยพัตนาเลย และทำช่องยูทุปตั้งแต่เด็กแต่ตอนนี้ผ่านมาจะ9ปีแล้วผตต.มีแค่100คน ผมท้อนานแล้วและหยุดทำไปละ ส่วนตอนนี้ก็แร็พเป็นนิดหน่อยแต่งเพลงไว้หลายเพลงละแต่ที่เป็นชิ้นเป็นอันเลยก็ไม่ได้อัดไม่ได้ลงให้ใครฟังเพราะไม่มีอุปกรณ์อะไรเลยมีแค่มือถือเครื่องเดียว ผมทำได้หลายอย่างนะแต่พอมองคนที่เขาเก่งในด้านที่เราถนัดก็รู้สึกว่า ทำไมเรา...กากจังวะ555 
สำหรับใครที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ขอบคุณครับที่ยังอุตส่ามาอ่านที่ผมระบาย ผมแค่อายที่แม่มีลูกชายแบบนี้ ไม่ได้เรื่องแถมโคตรไร้สาระเลย อายุ18ละ อนาคตยังไม่รู้จะทำอะไรกิน จบไปก็คงไลน์แมนธรรมดาคนนึง...
ตอนนี้ผมท้อ ระบายทั้งน้ำตา ผมพอแล้ว อยากพักแล้ว ไม่อยากทำอะไรแล้ว ผมอยากนอนแล้วไม่ตื่นอีกเลย ผมมันไม่ได้เรื่อง ผมอยากตายถอดใจกับการมีชีวิตแล้ว อยากตายเร็วๆให้ทุกอย่างมันจบไปเสียที...