มันเริ่มต้นจากวันที้เราจบม.6ค่ะ เราเป็นคนไม่มีใครรู้จักเพราะว่าย้าบมาเรียนตอนม.5 แล้ววันนึงเราได้เจอกับน้องคนนี้เพราะทำกิจกรรมร่วมกัน พอวันจบน้องก็มาขอถ่ายรูปด้วยเราก็รู้สึกดีที่ยังมีคนรู้จักเรา เราเลยทักไปขอบคุณ หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆแบบพี่สาวน้องสาว นางจะชอบมาป่วนเราหรือไม่ก็อ้อนให้พาไปกินขนม ซึ่งเราอ่ะอยากมีน้องสาวมานานแล้ว เราก็คุยกันมาเรื่อยๆนะ ถึงอยู่คนละมหาลัยก็ยังคุย บางวันถ้าว่างตรงกันก็วีดีโอคอล แต่ส่งข้อความเกือบทุกวัน จนเราเข้าปีที่1เกือบปีที่2ที่รู้จักกันเราเริ่มรู้ตัวว่าเราอ่ะคิดเกินเลยกับน้อง เราเลยตัดสินใจที่จะมีแฟนไปเลยแต่...คนแรกสองเดือนเลิก อีกคน5เดือนเลิก แต่เชื่อไหมน้องมันอยู่ข้างเราตลอด แม้แต่ตอนมันเมาพอเราส่งข้อความว่าเราร้องไห้นางก็ฝืนสภาพตัวเองโทรมาหาเรา จนตอนนี้เราโสดมา6เดือนแล้ว ก็ยังคุยแชทกับนางนี่แหละ นางขอบตัดพ้อเราว่าเรามีแฟนแล้วเราก็ทิ้งนางหรือไม่ก็ลองมาเป็นแฟนกันวันนึงไหมแล้วเลิกกันนางจะได้สำคัญเท่าแฟนเก่าเรา ดูมันทำเถ้อะ ตอนนี้รู้จักกันเข้าปีที่3แล้ว นางก็ยังเป็นน้องคนเดิมที่ชอบอ้อนอยากกินขนม เวลานางโทรมาพี่ชายเราก็ชอบแซวว่านางเป็นแฟนเรานางก็ยิ้มไม่แก้ต่าง ส่วนเรานี้โวยวาย เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี กลัวน้องจะรู้ไม่อยากเสียน้องไป