เมื่อไหร่เราจะมีความสักที

สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ 19 เราไม่เคยมีความสุขเลยตั้งจำความได้เราโดนครอบครัวสังคมเพื่อนๆหรือคนในหมู่บ้านทำให้ไม่มีความสุขเลยเราใช้ชีวิตแบบโดนเปรียบเทียบดุด่าพูดทำร้ายจิตใจอยู่เสมอแม้แต่ตอนเราอยู่แค่ป.3เราอยากฆ่าตัวตายปตั้งแต่ตอนนั้นเราทำได้แค่ร้องไห้และเขียนระบายในสมุด เราเป็นคนอ้วนตั้งแต่เด็กโดนว่าโดนล้อโดนเปรียบเทียบกับน้องสาวน้องชายครอบครัวไม่เคยชมเราเลยไม่ว่าเราจะพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดไหนไม่เคยหได้กำลังใจดีคำพูดดีๆที่ทำเราดีใจเพื่อนแม่ๆก็ไม่เคยสนใจถามหาแต่น้องเอาไปเปรียบเทียบตลอดเวลาแม่เราก็ไม่คิดว่าเราจะรู้สึกยังไงแม่เราก็เอาแต่น้องคอยออกไปให้สังคมเชยชมเสมอไม่มีใครว่าเราดีสักคน อยู่โรงเรียนก็โดนเพื่อนล้อปฏิบัติดับเราไม่เหมือนกับคนที่สวยกว่า ไม่ว่าที่ไหนเราก็ไม่ความสุขเลยมันทำให้เราคิดตลอดว่าเราจะเกิดมาทำไมตายๆไปซะเรียนเก่งไปทำไม ลดน้ำหนักไปทำไม  อยากจะดูดีขึ้นเพื่อตัวเองแต่ก็อยากได้กำลังใจดีๆจากคนที่รักบ้างโดนลำเอียงตลอดเวลาหมดประโยชน์ก็ไม่มีใครสนใจ ไม่เคยรู้สึกเลยว่าคนที่เรารักเค้ารักเรากับบ้าง ด่าเราเหมือนเราไม่มีความรู้สึก ครอบครัวมีอะไรก็ใช้แต่เรามีแต่เราที่ทำทุกอย่างส่วนน้องไม่ต้องทำอะไรเลยอยู่เฉยๆผลาญไปวันก็ไม่มีใครว่าเราโดนฝึกให้ทำงานบ้านทุกอย่างให้เป็นตั้งแต่ป.2ล้างจานช้าก็โดนตะโดนด่าต่อหน้าเพื่อนๆด่าเราจนร้องไห้ทุกวันส่วนตอนนี้น้องเราไม่ทำอะไรใช้ไม่ได้สักอย่างกับไม่เคยโดนบ่นโดนด่าแม่เราทำเองหมดแล้วมาบ่นกับเราตลอดทั้งๆที่ไม่สอนน้องเหมือนที่กดด่าเรามาตลอดคิดว่าเพราะน้องยังเด็กซึ่งตอนนี้ม.5และม.2กันแล้วแต่ช่วยงานอะไรไม่ได้เลยตามใจทุกอย่างแต่กับเราบอกให้เราหาเองอยากได้อะไรซื้อเองเราพึ่งพาตัวเองตลอดอดทนคิดว่าทนไปเดี๋ยวก็ตายพ่อเราก็ไปมีแฟนใหม่ไม้เคยสนใจเราแฟนใหม่ด่าเราพ่อเราก็ไม่ปกป้องเราเลยผลักเราให้ออกไป  เราไม่มีความสุขเลยเบื่อทุกอย่างใช้ชีวิตไปวันๆไม่มีจุดมุ่งหมายใช้ชีวิตที่ร้องไห้คนเดียวเกือบทุกวันคิดทุดวันเมื่อไหร่จะตาย ความสุขตอนเด็กๆก็หายไปหมดเห็นคนอื่นเพื่อนสนิทไปเที่ยวก็อยากจะมีแบบนั้นบ้างแต่ตอนเราอยู่ปวส.2คิดว่าอดทนไปเมื่อเราทำงานมีเงินก็อยากจะออกมาใช้ชีวิตคนเดียวกับหมาแมวที่รักไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไงไม่ไปยุ่งกับคนอื่นไม่ทำอะไรเดือดร้อนคนอื่นและเราพยายามหาว่าความสุขของเราคือการทำอะไรและทำสิ่งนั้น ขอบคุณพันทิปที่ให้พื้นที่ระบายนะคะถึงแม้ตอนนี้เราจะไม่มีความสุขแต่สักวันจะต้องมีค่ะ แต่ก็ตายไปเลยดีกว่าค่ะเพราะไม่รู้ว่าวันไหนจะมาถึงสักทีเราเบื่อที่ต้องอดทนมานานขนาดนี้แล้ว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่