สวัสดีค่ะวันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์ชีวิตของเรากับเพื่อนที่คบกันมา4ปีค่ะ สวัสดีค่ะเราใช้ชื่อนามสมมุตเราและเพื่อนนะคะเราชื่อบี เพื่อนเราเอ เรากับเพื่อนช่วงม.ต้นเรียนด้วยกันสนิทกันถึงขั้นอาบน้ำด้วยกันระยะเวลาที่เราคบกันมา3ปีกับเพื่อนคนนี้เราเป็นคนที่ชอบเหวี่ยงใส่เพื่อนคนนี้แต่เราก็ไม่ได้เหวี่ยงทุกๆเวลานะคะ เรารักเพื่อนคนนี่มากช่วงวันเกิดของเอ เราได้ซื้อเค้กไปเซอร์ไพร์เราทำเซอร์ไพรส์กันแค่2คน เพราะคนอื่นๆมาไม่ได้ เรารักกันมากรักกันจนเราไม่คิดว่าเรากับเอจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันอีกเลยช่วงม.ปลายเราได้เรียนที่เดียวกันแต่คนละสาขา ซึ่งเรามีผญ คนนึงที่เราไม่ถูกด้วยช่วงม.ต้นเรียนสาขาเดียวกับเอด้วยแต่ปัญหาของเราและผญคนนั่นก็ผ่านมานานแล้วเราได้เห็นสตรไอจีเขามาเรียนที่เดียวกับเราแต่สาขาเดียวกับเอเราเลยมาสาบอกเอว่าเอามันไปอยู่กับดิเขาก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกันช่วงมปลาย กลุ่มของเอมี6คนรวมเราซึ่งช่วงนั้นเรามีความสุขกับเพื่อนๆมากแต่เราไม่รู้เลยว่าเขาคิดยังไงกับเรา ช่วงวันเกิดของผญคนนั้น เอและเพื่อนของเอได้สร้างกลุ่มที่ไม่มีเราเตรียมกันจัดงานวันเกิดให้ผญคนนั้นซึ่งเราเห็นแต่ช่วงแรกๆไม่ได้พูดอะไรไป เราและเพื่อนของเอได้เซอร์ไพร์วันเกิดผญ คนนั้นก็จบไปจนวันนั้นเป็นวันเกิดของเราแต่ไม่มีแม้แต่คำอวยพรหรือเค้กใดๆจากเอเราเสียใจแบบพูดไม่ออก เราได้แต่เก็บไว้ในใจทั้งๆที่เราคบกันมา4ปี เขามีเค้กและคำอสยพรให้ผญคนนั้นแต่เราไม่มีเลยแม้แต่คำอวยพรหลังจากวันนั้นทุกครั้งที่เราเดินเข้านั่งด้วย(ทุกวันทุกๆเช้าเราไปนั่งด้วยกันตลอด) แต่เข้าวันนั้นทุกคนเงียบใส่กันทุกครั้งที่เราเดินเข้าไป เราเลยตัดสินใจออกจากรร แล้วมาอยู่บ้านช่วยแท่ขายของแล้วเรียนกสน ล่าสุดที่เราดูเอลบเพื่อนเราไปแล้วเราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด ทุกวันนี้เราได้แต่ถามตัวเองว่าเพราะนิสัยเรารึป่าวทำไมถึงอยากดันเราออกจากกลุ่มๆทั้งๆที่เรารักทุกคนมาก เราโทษตัวเองหนักมากแล้วยังน้อยใจเอสุดๆที่ไม่อวยพรเราเลย เราผิดมั้ยคะที่ขี้น้อยใจขนาดนี้