สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องมาปรึกษาทุก ๆ คนที่เข้ามาอ่าน
ปัญหาของเราอาจจะไม่ได้หนักหนาสำหรับทุกคน แต่เป็นเรื่อง แม่กับลูกอย่างเรา เรื่องนี้ทำให้เราเครียด กดดัน ทั้ง ๆที่อยู่ที่บ้าน
เรื่องก็คือ เราเป็นบัณฑิตครูจบใหม่ เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ เมื่อต้นปีนี้ เมื่อได้เอกสารทางการศึกษา เราได้ตัดสินใจสมัครเป็นครูเอกชน โรงเรียนหนึ่ง ซึ่งให้เงินเดือน 18K พร้อมที่พัก ซึ่งเรื่องนี้ได้บอกล่วงหน้าแม่ไปแล้ว 1 อาทิตย์ แม่เราก็โอเค เราจึงเดินทางไปสัมภาษณ์ และตกลงงานซึ่งเริ่มงานอาทิตย์หน้า เราเดินทางกลับมาบอกแม่ที่ต่างจังหวัดแม่เราก็ได้พูดขึ้นมาว่าจะไม่ให้ไปทำงานที่เราได้ แม่บอกเหตุผลว่า ให้รอสมัครสอบราชการก่อน (ซึ่งเราไม่อยากอยู่บ้าน อยากไปทำงานมาก ๆ ) เราเศร้าเป็นอาทิตย์เลย แต่ก็ติดสินใจยอมไม่ไปทำงาน เพราะโดนทวงเรื่องบุญคุณ แต่มีข้อแม้ว่า ถ้าสอบไม่ติดจะอยู่บ้าน ไม่หางานนะ (ตรงนี้เราพูดแค่อยากให้แม่เปลี่ยนใจ ใจจริงเราก็อยากทำงาน จะได้มีอิสระทางการเงินบ้าง)
———————————————————————-
เหตุผลที่เราไม่อยากอ่านหนังสืออยู่บ้าน เพราะรู้สึกทำอะไรก็โดนตำหนิตลอด เพราะวัน ๆ นึง เราต้องตื่นมาทำงานบ้าน และช่วยธุรกิจส่วนตัวของแม่ ก็กินเวลาไปถึง 4 โมงเย็นแล้ว พอจะนั่งอ่านหนังสือ ก็โดนจับผิดตลอด เพราะเราอ่านไป พักไป สลับกัน (เรียนจนจบมหาลัย คือรู้ว่าสมาธิจดจ่อได้แค่ไหน และช่วงไหนเป็นเวลาที่เรามีสมาธิมากที่สุด) เราเลยหนีไปอ่านเงียบๆ คนเดียวช่วงตี 2 แต่แม่เราก็ยังมานอนเฝ้าตลอด เป็นแบบนี้จนสอบเสร็จ แม่เราก็พูดประมาณว่า ติดที่ดี ๆ แน่นอนคาดหวังกดดันเราตลอด เราเคยพูดกับแม่ว่า เราเข้าใจว่าแม่คิดว่าเราเก่ง แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า มันต้องมีคนเก่งกว่าเราแน่นอน เราก็โดนแม่ตำหนิว่า ไม่เคยมั่นใจตัวเองเลย เราบอกว่าเรามั่นใจนะ แต่คะแนนมันจะติดๆ กัน
———————————————————————-
พอประกาศผลสอบ เราได้อันดับที่ 40/180 แม่ก็ยังคาดหวังว่าเขาจะเรียกถึงแน่นอน เราก็ได้แต่พูดว่า เอาจริง ๆ มันไม่ถึงหรอก แม่ลองดูคะแนน 400/500 ยังได้ที่ 40 เลย พอผลเป็นแบบนี้ แม่จึงอยากให้ไปหางานเอกชนทำ ซึ่ง เราพยายามหาแล้ว 3 ที่ ส่งเอกสารไปไม่ผ่านทุกที่ จนมีวลีที่แม่หลุดออกมา ว่า คนอื่นเขาหางานกัน ส่วนเราขี้เกียจอยู่บ้าน เราเลยย้อนไป ว่าตอนมีก็โอกาส ก็ปล่อยให้มันหลุดมือไป แล้วตอนนี้จะมานึกถึงทำไม จนแม่พูดขึ้นมาว่า พูดนิดหน่อยไม่ได้เลยไง แนะนำ แสดงความคิดเห็นไม่ได้เลยหรอ แล้วก็พูดว่า ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ทำ ตัดกันไปเลย ตอนส่งเรียนไม่เคยเห็นค่า ไม่ต้องมาพูดด้วยเลย
จนผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว แม่ก็ยังไม่พูดอะไรกับเราเลย แต่ที่สังเกตเห็นคือ แม่พูดจาดีกับพ่อมากขึ้น ใจเย็นกับพ่อมากขึ้น ปกติ บ่นพ่อ จนเราและพี่ไม่อยากฟัง (เข้าใจว่าเป็นวัยทอง ฮอโมนสวิง แต่ก็ไม่ไหว)
———————————————————————-
ตอนนี้เราออกมาหางานทำเอง ไม่อยากอยู่บ้านให้ปวดหัว อยู่บ้านทำไมความรู้สึกมันตึงอยู่ตลอด ตื่นมาก็ไม่รู้ว่าจะโดนบ่นอะไรบ้างวันนี้ หนีเข้าห้องตัวเองก็โดนตามมาบ่นอยู่ดี (พ่อรู้ว่าไปไหนอยู่กับใคร)
_______________________________________
**เลยอยากขอความคิดเห็นว่า จะง้อแม่อย่างไงดี ***
เราก็ตั้งใจจะสอบใหม่ให้นางอยู่แล้ว แต่ขออ่านหนังสือแบบไม่มีแม่นะ ในความคิดแม่เรา ข้าราชการดีที่สุดในโลก ไม่รวยไม่เป็นไร แต่มั่นคง งานหนักไม่เป็นไร เอกสารเยอะไม่เป็นไร (เพราะแม่ไม่ได้ทำเอง)
ทะเลาะกับแม่ ง้อ อย่างไรดี ?
ปัญหาของเราอาจจะไม่ได้หนักหนาสำหรับทุกคน แต่เป็นเรื่อง แม่กับลูกอย่างเรา เรื่องนี้ทำให้เราเครียด กดดัน ทั้ง ๆที่อยู่ที่บ้าน
เรื่องก็คือ เราเป็นบัณฑิตครูจบใหม่ เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ เมื่อต้นปีนี้ เมื่อได้เอกสารทางการศึกษา เราได้ตัดสินใจสมัครเป็นครูเอกชน โรงเรียนหนึ่ง ซึ่งให้เงินเดือน 18K พร้อมที่พัก ซึ่งเรื่องนี้ได้บอกล่วงหน้าแม่ไปแล้ว 1 อาทิตย์ แม่เราก็โอเค เราจึงเดินทางไปสัมภาษณ์ และตกลงงานซึ่งเริ่มงานอาทิตย์หน้า เราเดินทางกลับมาบอกแม่ที่ต่างจังหวัดแม่เราก็ได้พูดขึ้นมาว่าจะไม่ให้ไปทำงานที่เราได้ แม่บอกเหตุผลว่า ให้รอสมัครสอบราชการก่อน (ซึ่งเราไม่อยากอยู่บ้าน อยากไปทำงานมาก ๆ ) เราเศร้าเป็นอาทิตย์เลย แต่ก็ติดสินใจยอมไม่ไปทำงาน เพราะโดนทวงเรื่องบุญคุณ แต่มีข้อแม้ว่า ถ้าสอบไม่ติดจะอยู่บ้าน ไม่หางานนะ (ตรงนี้เราพูดแค่อยากให้แม่เปลี่ยนใจ ใจจริงเราก็อยากทำงาน จะได้มีอิสระทางการเงินบ้าง)
———————————————————————-
เหตุผลที่เราไม่อยากอ่านหนังสืออยู่บ้าน เพราะรู้สึกทำอะไรก็โดนตำหนิตลอด เพราะวัน ๆ นึง เราต้องตื่นมาทำงานบ้าน และช่วยธุรกิจส่วนตัวของแม่ ก็กินเวลาไปถึง 4 โมงเย็นแล้ว พอจะนั่งอ่านหนังสือ ก็โดนจับผิดตลอด เพราะเราอ่านไป พักไป สลับกัน (เรียนจนจบมหาลัย คือรู้ว่าสมาธิจดจ่อได้แค่ไหน และช่วงไหนเป็นเวลาที่เรามีสมาธิมากที่สุด) เราเลยหนีไปอ่านเงียบๆ คนเดียวช่วงตี 2 แต่แม่เราก็ยังมานอนเฝ้าตลอด เป็นแบบนี้จนสอบเสร็จ แม่เราก็พูดประมาณว่า ติดที่ดี ๆ แน่นอนคาดหวังกดดันเราตลอด เราเคยพูดกับแม่ว่า เราเข้าใจว่าแม่คิดว่าเราเก่ง แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า มันต้องมีคนเก่งกว่าเราแน่นอน เราก็โดนแม่ตำหนิว่า ไม่เคยมั่นใจตัวเองเลย เราบอกว่าเรามั่นใจนะ แต่คะแนนมันจะติดๆ กัน
———————————————————————-
พอประกาศผลสอบ เราได้อันดับที่ 40/180 แม่ก็ยังคาดหวังว่าเขาจะเรียกถึงแน่นอน เราก็ได้แต่พูดว่า เอาจริง ๆ มันไม่ถึงหรอก แม่ลองดูคะแนน 400/500 ยังได้ที่ 40 เลย พอผลเป็นแบบนี้ แม่จึงอยากให้ไปหางานเอกชนทำ ซึ่ง เราพยายามหาแล้ว 3 ที่ ส่งเอกสารไปไม่ผ่านทุกที่ จนมีวลีที่แม่หลุดออกมา ว่า คนอื่นเขาหางานกัน ส่วนเราขี้เกียจอยู่บ้าน เราเลยย้อนไป ว่าตอนมีก็โอกาส ก็ปล่อยให้มันหลุดมือไป แล้วตอนนี้จะมานึกถึงทำไม จนแม่พูดขึ้นมาว่า พูดนิดหน่อยไม่ได้เลยไง แนะนำ แสดงความคิดเห็นไม่ได้เลยหรอ แล้วก็พูดว่า ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ทำ ตัดกันไปเลย ตอนส่งเรียนไม่เคยเห็นค่า ไม่ต้องมาพูดด้วยเลย
จนผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว แม่ก็ยังไม่พูดอะไรกับเราเลย แต่ที่สังเกตเห็นคือ แม่พูดจาดีกับพ่อมากขึ้น ใจเย็นกับพ่อมากขึ้น ปกติ บ่นพ่อ จนเราและพี่ไม่อยากฟัง (เข้าใจว่าเป็นวัยทอง ฮอโมนสวิง แต่ก็ไม่ไหว)
———————————————————————-
ตอนนี้เราออกมาหางานทำเอง ไม่อยากอยู่บ้านให้ปวดหัว อยู่บ้านทำไมความรู้สึกมันตึงอยู่ตลอด ตื่นมาก็ไม่รู้ว่าจะโดนบ่นอะไรบ้างวันนี้ หนีเข้าห้องตัวเองก็โดนตามมาบ่นอยู่ดี (พ่อรู้ว่าไปไหนอยู่กับใคร)
_______________________________________
**เลยอยากขอความคิดเห็นว่า จะง้อแม่อย่างไงดี ***
เราก็ตั้งใจจะสอบใหม่ให้นางอยู่แล้ว แต่ขออ่านหนังสือแบบไม่มีแม่นะ ในความคิดแม่เรา ข้าราชการดีที่สุดในโลก ไม่รวยไม่เป็นไร แต่มั่นคง งานหนักไม่เป็นไร เอกสารเยอะไม่เป็นไร (เพราะแม่ไม่ได้ทำเอง)