สวัสดีค่ะ เราอยู่ม.5 นะคะ
เรื่องที่เราจะมาเล่า เรารู้สึกอึดอัดมาก และคิดว่าคงปรึกษากับเพื่อนที่อยู่ใกล้ไม่ได้ หวังว่าอย่างน้อยเราก็ได้ระบายความในใจให้กับคนที่มาอ่านกระทู้นี้นะคะ ขอบคุณค่ะ
เราเริ่มรู้ตัวว่าชอบผู้หญิงตอนม.3 แต่เราเพิ่งมาเปิดเผยจริงๆตอนขึ้นม.4 ช่วงม.4 เราก็มีคุยกับผู้หญิงในโรงเรียนบ้าง2-3คน แต่ก็คุยกันได้ไม่นาน ไม่ถึงขึ้นคบกัน ส่วนหนึ่งที่ไปกันไม่รอดคงเพราะ พวกเธอๆเป็นทอม, สาวหล่อ ซึ่งไม่ใช่สเปคเราเลย ภายนอกเราออกแนวผู้หญิงทั่วๆไป ผมยาวติดโบว์ของโรงเรียน ออกจะเจ้าสำอางด้วยซ้ำ
เรามาอยู่โรงเรียนใหม่ตอนขึ้นม.4 ในสายการเรียนหนึ่ง ซึ่งโรงเรียนใหม่ที่เรามาอยู่เป็นโรงเรียนในภาคใต้ที่มีทั้งนักเรียนพุทธ และนักเรียนอิสลาม ที่เราต้องบอกเพราะนี่เป็นส่วนหนึ่งในเรื่องของเราค่ะT-T
เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนในกลุ่มเป็นอิสลามกันหมดเลย มีแค่เราคนเดียวที่เป็นพุทธ ส่วนในกลุ่มที่เราอยู่ด้วยมี8คน รวมเรา ผู้หญิง7 คน ผู้ชายที่เป็นกะเทย1คน เพื่อนๆน่ารักกันมาก
ในกลุ่มเราเวลาเดินด้วยกัน หรือเวลาที่ครูให้ทำงานคู่ก็จะอยู่กับคู่ประจำของตัวเอง แบบเพื่อนทั่วๆไปเลยค่ะ เพื่อนที่เราบอกว่ารู้สึกแปลกๆด้วยไม่ใช่คนที่เราอยู่คู่กับเขานะคะ แต่เป็นอีกคน
คือว่าปกติเราก็ชอบเดินจับมือ ซบไหล่ อยู่ใกล้ๆเพื่อนๆคนอื่นในกลุ่ม ฟีลเพื่อนผู้หญิงทั่วไปเลยค่ะ แต่มีอยู่คนนึงที่เราไม่กล้าทำทั้งหมดที่พิมพ์มากับเขา
บุคลิกภายนอกเขาเป็นคนนิ่งๆ พูดน้อย ดูไม่ล่กในขณะที่เราอยู่ล่กๆตลอดเวลา เราคุยกับเขาน้อยมาก เวลาอยู่รวมกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม เราจะพูดมากกับคนอื่นๆยกเว้นเพื่อนคนนี้ เขาก็เช่นกัน มันเหมือนมีเส้นอะไรบางๆกั้นอยู่ เดิมทีเราก็ไม่ค่อยกล้าเข้าหาคนอื่นอยู่แล้ว เขายิ่งดูเงียบๆด้วย เราเลยไม่กล้า มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.4 จนมาถึงม.5 ซึ่งเราก็เพิ่งเลิกคุยกับคนล่าสุดไปด้วยเหตุผลเดิมๆ แต่พอมาตอนม.5 เรากับเพื่อนคนนี้ก็พัฒนาขึ้นบ้าง คือเรากับเขาเดินออกจากโรงเรียนไปยืนรอแม่หน้าโรงเรียนด้วยกัน ที่จริงมันก็มีเพื่อนคนอื่นด้วยนั่นแหละค่ะ มีเพื่อนคนอื่นด้วยก็ดีไป แต่พอวันที่เราต้องเดินออกกับเขาแค่2คน มันจะน่าอึดอัดทันที เพราะทุกอย่างจะตกอยู่ในความเงียบ และพอถึงหน้าโรงเรียนเราจะพูดกันแค่ว่า "กลับบ้านดีๆ" ไม่เขาก็เราจะเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน หรือไม่ก็เขาจะถามเราขึ้นมาก่อนว่า "แม่มาแล้วยัง" แค่นี้จริงๆค่ะ ส่วนในแชทไม่ต้องพูดถึง มันน้อยมาก มีแค่ที่เราส่งงานให้เขาดู หรือเขาทักมาถามงานเรา แต่ก็แค่นานๆที
อีกอย่างที่ทำให้เรากับเขาต้องอยู่ด้วยกันอีก คืออยู่เวรทำความสะอาดวันเดียวกัน พอวันไหนที่เพื่อนคนอื่นในเวรไม่มาแล้วเหลือแค่เรากับเขามันอึดอัดไม่ต่างจากเหตุการณ์อื่นๆเลย
ล่าสุดเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา กลุ่มของเราทั้ง8คน ต้องเดินทางไปถ่ายสารคดี ณ สถานที่ท่องเที่ยวที่กลุ่มเราเลือกไว้ มันเป็นงานวิชาหนึ่งที่ครูมอบหมายค่ะ ขี่รถมอเตอร์ไซค์ข้ามอำเภอ คือที่ ที่เราไปกันมันไกลมากๆ ซึ่งก็เหมือนเดิม ไปกันเป็นคู่ๆ แต่ครั้งนี้เราต้องมาซ้อนท้ายมากับเพื่อนคนดังกล่าว เพราะบ้านเรากับเขาอยู่ใกล้กันที่สุด
ตอนไปแม่เราต้องพาเราไปส่งที่บ้านเขาก่อนเพื่อที่จะไปด้วยกัน เราเคยไปบ้านเพื่อนคนนี้แล้วครั้งนึงตอนไปทำงานที่มีเพื่อนคนอื่นอยู่ด้วย ครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่2 และเราก็จำบ้านเขาไม่ได้ค่ะ ไปยืนรออยู่หน้าบ้านคนอื่นT-T
พอรวมกับเพื่อนคนอื่นเสร็จเราก็จอดกดเงินที่ตู้ธนาคารกัน ตอนนั้นเราก็กดของตัวเองออกมาเผื่อ แล้วจะให้เงินค่าน้ำมันกับเพื่อนคนนี้ด้วย แต่เขาปฏิเสธหนักมาก เราเลยไม่ได้ให้ไป ยังไงเราก็คิดว่าค่อยหาทางให้ครั้งอื่น
ทั้งวันที่ถ่ายสารคดีกันทุกอย่างก็เป็นไปได้ดีค่ะ ถึงจะเป็นช่วงพายุเข้าแต่ระหว่างที่ถ่ายฝนไม่ตกเลย ของจริงมันอยู่ช่วงขากลับ เขามีเสื้อกันฝนแต่เราไม่ได้ซื้อ พอมันยิ่งตกหนักขึ้นๆ เขาก็บอกว่าจะแวะให้ สรุปก็ได้มาค่ะ เขาบอกอีกว่าจะไปจอดให้ที่เซเว่น แม่เราจะได้ไม่ต้องขี่ไปรับในซอยบ้านเขา อีกอย่างเขาจะแวะซื้อน้ำด้วย
พอถึงเซเว่นเราก็นึกว่าจะซื้อน้ำที่เพื่อนหมายถึง คือซื้อน้ำในเซเว่น สรุปเป็นร้านชานมข้างเซเว่นแต่ร้านไม่ได้ปิดแค่เจ้าของร้านไม่อยู่ เขาเลยอดชานมไปเลย เอ็นดูอะ
ตอนที่ถึงเซเว่นเราเพิ่งทักบอกให้แม่ออกมารับ เลยคิดว่าคงอีกนานกว่าจะถึง เราบอกให้เพื่อนกลับก่อนเลยก็ได้ ใจนึงก็รู้ว่าอีกนานกว่าแม่จะมา อีกอย่างเราก็กลัวว่าฝนจะตกแล้วเขาจะเปียกเอา แต่ที่คิดว่าใช่สุดๆคือเรารู้สึกอึดอัดที่อยู่กับเขาแค่2คน
รออยู่สักพักใหญ่ๆถึงแม่เราจะมา ก่อนกลับเราก็บอกเขาว่า "กลับบ้านดีๆนะ" แบบเดียวกับที่เคยบอกตอนเลิกเรียน แต่เมื่อวันนั้นที่เราบอกว่ากลับบ้านดีๆ เขายิ้มได้น่ารักมาก
ก่อนกลับบ้านเรากับแม่ก็แวะเซเว่นซื้อของ เราเลยทักไปบอกเขาในแชทว่า 'ถึงบ้านแล้วรีบอาบน้ำนะเดี๋ยวไม่สบาย' อีกสักประมาณชั่วโมงกว่าๆเขาถึงมาตอบกลับข้อความของเราว่า '...ด้วย' ที่จุดๆเป็นชื่อของเรานะคะ แค่นั้นแหละค่ะ
พออีกวันก็มีที่เพื่อนในกลุ่มแท็กสตอรี่ที่ไปถ่ายสารคดีด้วยกันเขาก็มากดใจสตอรี่เรานะ เราเลยไปกดสตอรี่เขาบ้าง
พอมาอีกทีวันจันทร์ หรือก็คือวันนี้เราเริ่มมองหน้าเขาไม่ติดนิดนึง เพราะเมื่อวันเสาร์รู้สึกเหมือนเพื่อนคนนี้เขาแคร์เราแปลกๆทั้งคำพูดคำจา ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาพูดคำหยาบกับเราเลยตั้งแต่รู้จักกันมา พูดเป็นประโยคยาวๆ ยังนับนิ้วได้
ช่วงเที่ยงหลังกินข้าวเสร็จเราก็มาที่ห้องละหมาด ตอนที่เพื่อนทั้งกลุ่มไปละหมาดกันเราก็นึกขึ้นได้ เราไปนั่งใกล้ๆกระเป๋าของเพื่อนคนนี้แล้วแอบหากระเป๋าเงินของเขา พอเปิดดูในนั้นพอจะมีแบงค์ร้อยอยู่หลายใบเราเลยเนียนๆใส่แบงค์ร้อยของเราไว้หลังสุด ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะรู้แล้วยังT-T
คาบบ่ายที่มีสอบย่อยวิชาคณิต เราก็ชอบแอบมองเขาตอนทำ เขาเป็นคนที่เก่งพวกคำนวณมากๆ แก้โจทย์เร็วด้วย ในขณะที่เราไม่เก่งคำนวณเลย
เมื่อตอนเย็นก่อนกลับบ้านเพื่อนในกลุ่มก็เหลือกัน4คน กำลังยืนหลบฝนกัน ซึ่ง2ใน4 ก็มีเขากับเรา ระหว่างที่รอพวกเราก็ยืนคุยกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องของเพื่อนในห้องที่เขาคบกันเองและเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ คือคนนึงเป็นเพื่อนในกลุ่มเราค่ะ เรากูถามกันว่าวันนี้สองคนนั้นงอนกันรึเปล่า เพราะเห็นว่าไม่คุยกันเลย แล้วก็มาถึงตอนที่เราพูดขึ้นว่าถ้ามีแฟนอยู่ห้องเดียวกัน เราก็อยากมีโมเม้นอ่านหนังสือทำการบ้านกับแฟน ซึ้งเพื่อนคนนั้นก็เห็นด้วย เราก็มองเขานิดๆ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยต่อ
พอพูดถึงเรื่องวิชาเรียน เมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่มีสอบชีวะ เราก็พูดว่าเราทำไม่ได้แน่เลย แต่เขาก็พูดแนวๆชมเราอะค่ะ เราก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เพราะตอนที่ได้ยินเรารู้สึกหูมันอื้อไปหมด เวลาเพื่อนคนอื่นชมเราก็รู้สึกดีแบบ เออเพื่อนชม แต่กับเพื่อนคนนี้มันต่างออกไปจริงๆค่ะ
ส่วนเรื่องเพศ อย่างที่บอกเราเป็นพุทธ เขาเป็นอิสลาม แต่จำที่เคยเล่าไปได้ไหมคะ เรื่องเพื่อนในห้องที่เป็นผู้หญิงทั้งคู่คบกัน ซึ่งคนนึงที่คบคือเพื่อนในกลุ่มเรา แบบว่าเขาเป็นอิสลามทั้งคู่เลยอะค่ะ เอาจริงๆในโรงเรียนเรา พวกทอม, สาวหล่อก็เป็นพวกก๊ะๆเยอะอยู่ บางทีก็ซอยสั้นแต่ใส่ผ้าคลุม
เพื่อนคนนี้เขาก็อ่านนิยาย หรือนิยายแชทที่เป็นวาย ชายชาย นะคะ เพื่อนในกลุ่มเราก็อ่านกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกแบบนี้กับเพื่อนในกลุ่มทั้งๆที่ ได้คุยกันน้อยมาก แต่วันนี้เราแอบมองเข่บ่อยเลยค่ะ มองตรงๆเลยก็มี เพราะคิดว่าคงไม่เป็นไร แบบมองเพื่อนปกติ
เพื่อนคนนี้เราไม่แน่ใจว่าเขาจะคิดยังไง แต่เราก็ไม่ได้อยากจะยอมรับหรอกค่ะ ว่าคิดเกินเพื่อนกับเขา มันอาจแค่ความรู้สึกดีๆชั่วครู่ เราขอแค่ได้มองเขาทุกๆวัน กินข้าวโต็ะเดียวกัน ยังอยู่ในกลุ่มเดียวกัน เดินไปหน้าโรงเรียนตอนเลิกเรียนพร้อมกัน คอยบอกเขาว่ากลับบ้านดีๆทุกวัน
ได้แค่นี้ก็ดีแล้วค่ะ
พอได้เขียนระบายมันออกมา เรารู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
รู้สึกแปลกๆ กับเพื่อนในกลุ่มที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน
เรื่องที่เราจะมาเล่า เรารู้สึกอึดอัดมาก และคิดว่าคงปรึกษากับเพื่อนที่อยู่ใกล้ไม่ได้ หวังว่าอย่างน้อยเราก็ได้ระบายความในใจให้กับคนที่มาอ่านกระทู้นี้นะคะ ขอบคุณค่ะ
เราเริ่มรู้ตัวว่าชอบผู้หญิงตอนม.3 แต่เราเพิ่งมาเปิดเผยจริงๆตอนขึ้นม.4 ช่วงม.4 เราก็มีคุยกับผู้หญิงในโรงเรียนบ้าง2-3คน แต่ก็คุยกันได้ไม่นาน ไม่ถึงขึ้นคบกัน ส่วนหนึ่งที่ไปกันไม่รอดคงเพราะ พวกเธอๆเป็นทอม, สาวหล่อ ซึ่งไม่ใช่สเปคเราเลย ภายนอกเราออกแนวผู้หญิงทั่วๆไป ผมยาวติดโบว์ของโรงเรียน ออกจะเจ้าสำอางด้วยซ้ำ
เรามาอยู่โรงเรียนใหม่ตอนขึ้นม.4 ในสายการเรียนหนึ่ง ซึ่งโรงเรียนใหม่ที่เรามาอยู่เป็นโรงเรียนในภาคใต้ที่มีทั้งนักเรียนพุทธ และนักเรียนอิสลาม ที่เราต้องบอกเพราะนี่เป็นส่วนหนึ่งในเรื่องของเราค่ะT-T
เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนในกลุ่มเป็นอิสลามกันหมดเลย มีแค่เราคนเดียวที่เป็นพุทธ ส่วนในกลุ่มที่เราอยู่ด้วยมี8คน รวมเรา ผู้หญิง7 คน ผู้ชายที่เป็นกะเทย1คน เพื่อนๆน่ารักกันมาก
ในกลุ่มเราเวลาเดินด้วยกัน หรือเวลาที่ครูให้ทำงานคู่ก็จะอยู่กับคู่ประจำของตัวเอง แบบเพื่อนทั่วๆไปเลยค่ะ เพื่อนที่เราบอกว่ารู้สึกแปลกๆด้วยไม่ใช่คนที่เราอยู่คู่กับเขานะคะ แต่เป็นอีกคน
คือว่าปกติเราก็ชอบเดินจับมือ ซบไหล่ อยู่ใกล้ๆเพื่อนๆคนอื่นในกลุ่ม ฟีลเพื่อนผู้หญิงทั่วไปเลยค่ะ แต่มีอยู่คนนึงที่เราไม่กล้าทำทั้งหมดที่พิมพ์มากับเขา
บุคลิกภายนอกเขาเป็นคนนิ่งๆ พูดน้อย ดูไม่ล่กในขณะที่เราอยู่ล่กๆตลอดเวลา เราคุยกับเขาน้อยมาก เวลาอยู่รวมกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม เราจะพูดมากกับคนอื่นๆยกเว้นเพื่อนคนนี้ เขาก็เช่นกัน มันเหมือนมีเส้นอะไรบางๆกั้นอยู่ เดิมทีเราก็ไม่ค่อยกล้าเข้าหาคนอื่นอยู่แล้ว เขายิ่งดูเงียบๆด้วย เราเลยไม่กล้า มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.4 จนมาถึงม.5 ซึ่งเราก็เพิ่งเลิกคุยกับคนล่าสุดไปด้วยเหตุผลเดิมๆ แต่พอมาตอนม.5 เรากับเพื่อนคนนี้ก็พัฒนาขึ้นบ้าง คือเรากับเขาเดินออกจากโรงเรียนไปยืนรอแม่หน้าโรงเรียนด้วยกัน ที่จริงมันก็มีเพื่อนคนอื่นด้วยนั่นแหละค่ะ มีเพื่อนคนอื่นด้วยก็ดีไป แต่พอวันที่เราต้องเดินออกกับเขาแค่2คน มันจะน่าอึดอัดทันที เพราะทุกอย่างจะตกอยู่ในความเงียบ และพอถึงหน้าโรงเรียนเราจะพูดกันแค่ว่า "กลับบ้านดีๆ" ไม่เขาก็เราจะเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน หรือไม่ก็เขาจะถามเราขึ้นมาก่อนว่า "แม่มาแล้วยัง" แค่นี้จริงๆค่ะ ส่วนในแชทไม่ต้องพูดถึง มันน้อยมาก มีแค่ที่เราส่งงานให้เขาดู หรือเขาทักมาถามงานเรา แต่ก็แค่นานๆที
อีกอย่างที่ทำให้เรากับเขาต้องอยู่ด้วยกันอีก คืออยู่เวรทำความสะอาดวันเดียวกัน พอวันไหนที่เพื่อนคนอื่นในเวรไม่มาแล้วเหลือแค่เรากับเขามันอึดอัดไม่ต่างจากเหตุการณ์อื่นๆเลย
ล่าสุดเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา กลุ่มของเราทั้ง8คน ต้องเดินทางไปถ่ายสารคดี ณ สถานที่ท่องเที่ยวที่กลุ่มเราเลือกไว้ มันเป็นงานวิชาหนึ่งที่ครูมอบหมายค่ะ ขี่รถมอเตอร์ไซค์ข้ามอำเภอ คือที่ ที่เราไปกันมันไกลมากๆ ซึ่งก็เหมือนเดิม ไปกันเป็นคู่ๆ แต่ครั้งนี้เราต้องมาซ้อนท้ายมากับเพื่อนคนดังกล่าว เพราะบ้านเรากับเขาอยู่ใกล้กันที่สุด
ตอนไปแม่เราต้องพาเราไปส่งที่บ้านเขาก่อนเพื่อที่จะไปด้วยกัน เราเคยไปบ้านเพื่อนคนนี้แล้วครั้งนึงตอนไปทำงานที่มีเพื่อนคนอื่นอยู่ด้วย ครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่2 และเราก็จำบ้านเขาไม่ได้ค่ะ ไปยืนรออยู่หน้าบ้านคนอื่นT-T
พอรวมกับเพื่อนคนอื่นเสร็จเราก็จอดกดเงินที่ตู้ธนาคารกัน ตอนนั้นเราก็กดของตัวเองออกมาเผื่อ แล้วจะให้เงินค่าน้ำมันกับเพื่อนคนนี้ด้วย แต่เขาปฏิเสธหนักมาก เราเลยไม่ได้ให้ไป ยังไงเราก็คิดว่าค่อยหาทางให้ครั้งอื่น
ทั้งวันที่ถ่ายสารคดีกันทุกอย่างก็เป็นไปได้ดีค่ะ ถึงจะเป็นช่วงพายุเข้าแต่ระหว่างที่ถ่ายฝนไม่ตกเลย ของจริงมันอยู่ช่วงขากลับ เขามีเสื้อกันฝนแต่เราไม่ได้ซื้อ พอมันยิ่งตกหนักขึ้นๆ เขาก็บอกว่าจะแวะให้ สรุปก็ได้มาค่ะ เขาบอกอีกว่าจะไปจอดให้ที่เซเว่น แม่เราจะได้ไม่ต้องขี่ไปรับในซอยบ้านเขา อีกอย่างเขาจะแวะซื้อน้ำด้วย
พอถึงเซเว่นเราก็นึกว่าจะซื้อน้ำที่เพื่อนหมายถึง คือซื้อน้ำในเซเว่น สรุปเป็นร้านชานมข้างเซเว่นแต่ร้านไม่ได้ปิดแค่เจ้าของร้านไม่อยู่ เขาเลยอดชานมไปเลย เอ็นดูอะ
ตอนที่ถึงเซเว่นเราเพิ่งทักบอกให้แม่ออกมารับ เลยคิดว่าคงอีกนานกว่าจะถึง เราบอกให้เพื่อนกลับก่อนเลยก็ได้ ใจนึงก็รู้ว่าอีกนานกว่าแม่จะมา อีกอย่างเราก็กลัวว่าฝนจะตกแล้วเขาจะเปียกเอา แต่ที่คิดว่าใช่สุดๆคือเรารู้สึกอึดอัดที่อยู่กับเขาแค่2คน
รออยู่สักพักใหญ่ๆถึงแม่เราจะมา ก่อนกลับเราก็บอกเขาว่า "กลับบ้านดีๆนะ" แบบเดียวกับที่เคยบอกตอนเลิกเรียน แต่เมื่อวันนั้นที่เราบอกว่ากลับบ้านดีๆ เขายิ้มได้น่ารักมาก
ก่อนกลับบ้านเรากับแม่ก็แวะเซเว่นซื้อของ เราเลยทักไปบอกเขาในแชทว่า 'ถึงบ้านแล้วรีบอาบน้ำนะเดี๋ยวไม่สบาย' อีกสักประมาณชั่วโมงกว่าๆเขาถึงมาตอบกลับข้อความของเราว่า '...ด้วย' ที่จุดๆเป็นชื่อของเรานะคะ แค่นั้นแหละค่ะ
พออีกวันก็มีที่เพื่อนในกลุ่มแท็กสตอรี่ที่ไปถ่ายสารคดีด้วยกันเขาก็มากดใจสตอรี่เรานะ เราเลยไปกดสตอรี่เขาบ้าง
พอมาอีกทีวันจันทร์ หรือก็คือวันนี้เราเริ่มมองหน้าเขาไม่ติดนิดนึง เพราะเมื่อวันเสาร์รู้สึกเหมือนเพื่อนคนนี้เขาแคร์เราแปลกๆทั้งคำพูดคำจา ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาพูดคำหยาบกับเราเลยตั้งแต่รู้จักกันมา พูดเป็นประโยคยาวๆ ยังนับนิ้วได้
ช่วงเที่ยงหลังกินข้าวเสร็จเราก็มาที่ห้องละหมาด ตอนที่เพื่อนทั้งกลุ่มไปละหมาดกันเราก็นึกขึ้นได้ เราไปนั่งใกล้ๆกระเป๋าของเพื่อนคนนี้แล้วแอบหากระเป๋าเงินของเขา พอเปิดดูในนั้นพอจะมีแบงค์ร้อยอยู่หลายใบเราเลยเนียนๆใส่แบงค์ร้อยของเราไว้หลังสุด ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะรู้แล้วยังT-T
คาบบ่ายที่มีสอบย่อยวิชาคณิต เราก็ชอบแอบมองเขาตอนทำ เขาเป็นคนที่เก่งพวกคำนวณมากๆ แก้โจทย์เร็วด้วย ในขณะที่เราไม่เก่งคำนวณเลย
เมื่อตอนเย็นก่อนกลับบ้านเพื่อนในกลุ่มก็เหลือกัน4คน กำลังยืนหลบฝนกัน ซึ่ง2ใน4 ก็มีเขากับเรา ระหว่างที่รอพวกเราก็ยืนคุยกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องของเพื่อนในห้องที่เขาคบกันเองและเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ คือคนนึงเป็นเพื่อนในกลุ่มเราค่ะ เรากูถามกันว่าวันนี้สองคนนั้นงอนกันรึเปล่า เพราะเห็นว่าไม่คุยกันเลย แล้วก็มาถึงตอนที่เราพูดขึ้นว่าถ้ามีแฟนอยู่ห้องเดียวกัน เราก็อยากมีโมเม้นอ่านหนังสือทำการบ้านกับแฟน ซึ้งเพื่อนคนนั้นก็เห็นด้วย เราก็มองเขานิดๆ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยต่อ
พอพูดถึงเรื่องวิชาเรียน เมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่มีสอบชีวะ เราก็พูดว่าเราทำไม่ได้แน่เลย แต่เขาก็พูดแนวๆชมเราอะค่ะ เราก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เพราะตอนที่ได้ยินเรารู้สึกหูมันอื้อไปหมด เวลาเพื่อนคนอื่นชมเราก็รู้สึกดีแบบ เออเพื่อนชม แต่กับเพื่อนคนนี้มันต่างออกไปจริงๆค่ะ
ส่วนเรื่องเพศ อย่างที่บอกเราเป็นพุทธ เขาเป็นอิสลาม แต่จำที่เคยเล่าไปได้ไหมคะ เรื่องเพื่อนในห้องที่เป็นผู้หญิงทั้งคู่คบกัน ซึ่งคนนึงที่คบคือเพื่อนในกลุ่มเรา แบบว่าเขาเป็นอิสลามทั้งคู่เลยอะค่ะ เอาจริงๆในโรงเรียนเรา พวกทอม, สาวหล่อก็เป็นพวกก๊ะๆเยอะอยู่ บางทีก็ซอยสั้นแต่ใส่ผ้าคลุม
เพื่อนคนนี้เขาก็อ่านนิยาย หรือนิยายแชทที่เป็นวาย ชายชาย นะคะ เพื่อนในกลุ่มเราก็อ่านกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกแบบนี้กับเพื่อนในกลุ่มทั้งๆที่ ได้คุยกันน้อยมาก แต่วันนี้เราแอบมองเข่บ่อยเลยค่ะ มองตรงๆเลยก็มี เพราะคิดว่าคงไม่เป็นไร แบบมองเพื่อนปกติ
เพื่อนคนนี้เราไม่แน่ใจว่าเขาจะคิดยังไง แต่เราก็ไม่ได้อยากจะยอมรับหรอกค่ะ ว่าคิดเกินเพื่อนกับเขา มันอาจแค่ความรู้สึกดีๆชั่วครู่ เราขอแค่ได้มองเขาทุกๆวัน กินข้าวโต็ะเดียวกัน ยังอยู่ในกลุ่มเดียวกัน เดินไปหน้าโรงเรียนตอนเลิกเรียนพร้อมกัน คอยบอกเขาว่ากลับบ้านดีๆทุกวัน
ได้แค่นี้ก็ดีแล้วค่ะ
พอได้เขียนระบายมันออกมา เรารู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ