คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 55
ไม่รู้ว่ามองถูกไหม แต่ผมเข้าใจสิ่งที่ จขทก ต้องการสื่อนะครับ
จขกท ต้องการเปรียบเทียบว่า เงินเดือน 1 แสน vs คุณภาพชีวิต ในเมืองไทย มันไม่ได้ถือว่าเยอะ
โดยไม่ได้เน้นไปเปรียบเทียบกับ คนส่วนใหญ่ ว่ามากน้อยแค่ไหน
คนที่ได้เงินเดือนน้อยกว่านี้ เลยค่อนข้างมีอารมณ์ เลยพยายามบอกว่า สังคมเหลื่อมล้ำนะ 1 แสนนั่นคือมากแล้ว
สรุปคุยกันคนละประเด็นเดียวกัน นั่นเอง
.......................
เรื่องสังคมเหลื่อมล้ำเราก็ต้องแก้ไขครับ เห็นใจมากๆ สำหรับคนที่ได้เงินเดือนน้อย ต้องประหยัดมากจนขยับตัวลำบาก ซึ่งวิธีการแก้ไขนั้นก็ต้องแก้ไขกันที่โครงสร้าง ทั้งระดับมหภาค คือการเมืองการปกครอง ลงมาจนถึงระดับครอบครัวและบุคคลเลย
แต่เชื่อเถอะครับว่า ถ้าเรามีเงินเดือนแสนนึงจริงๆ แม้เราจะรู้สึกว่าสบายกว่าแต่ก่อน (ที่เงินเดือนไม่ถึงแสน) แต่ถ้าลองได้วางแผนชีวิตหลายๆอย่าง ก็จะรู้ว่า ไม่สามารถทำอะไรได้อิสระเหมือนที่เราเคยเข้าใจ นอกจากเราจะไม่วางแผนอะไรในชีวิตเลย ใช้เงินให้เกือบหมด 1 แสนไปทุกเดือน แบบนั้นก็สบายครับ แต่ถึงจุดๆหนึ่งจะรู้ว่ามันไม่ถูกและจะเริ่มกังวลว่าเราควรต้องวางแผนเก็บเงินเพื่ออะไรต่อมิอะไร ถึงตอนนั้นก็จะเข้าใจว่า 1 แสน มันมีกำลังประมาณไหนครับ
.........................
สำหรับมุมมองของผม ผมมองว่า 1 แสนกับคุณภาพชีวิต ก็ต้องระวังการใช้จ่าย ถ้าต้องวางแผนชีวิตหลายๆด้าน มันพอแหละ แต่ยังต้องคิดเยอะหน่อย และเห็นด้วยว่าความเหลื่อมล้ำมันมากเกินไปจริงๆ พวกที่ได้เฉลี่ยระดับ 1 ล้านขึ้นไปโดยที่ใช้อำนาจหรือวิธีในทางที่ผิด มันทำให้คนอีกหลายร้อยหลายพันคน มีคุณภาพชีวิตที่ไม่ดี จากอำนาจหรือการกระทำของเขา
พูดง่ายๆว่า ในปัจจุบัน ถ้าคุณมองคนคนนึงที่ขยันทำงานอย่างสุจริตและได้เงินเดือน 1 แสน ก็อยากให้เข้าใจคนพวกนี้ที่เพิ่งถีบตัวเองขึ้นมาแบบลอยคอเหนือน้ำ เท่านั้น ถ้าจะเล่นเรื่องความเหลื่อมล้ำ ไปเล่นกับพวกที่ได้เยอะๆจากอำนาจหรือวิธีการผิดๆ พวกนี้มันได้เยอะแบบที่เราแทบคิดไม่ถึงเลยว่า คนเงินเดือน 1 แสน ดูง่อยๆไปเลยครับ
จขกท ต้องการเปรียบเทียบว่า เงินเดือน 1 แสน vs คุณภาพชีวิต ในเมืองไทย มันไม่ได้ถือว่าเยอะ
โดยไม่ได้เน้นไปเปรียบเทียบกับ คนส่วนใหญ่ ว่ามากน้อยแค่ไหน
คนที่ได้เงินเดือนน้อยกว่านี้ เลยค่อนข้างมีอารมณ์ เลยพยายามบอกว่า สังคมเหลื่อมล้ำนะ 1 แสนนั่นคือมากแล้ว
สรุปคุยกันคนละประเด็นเดียวกัน นั่นเอง
.......................
เรื่องสังคมเหลื่อมล้ำเราก็ต้องแก้ไขครับ เห็นใจมากๆ สำหรับคนที่ได้เงินเดือนน้อย ต้องประหยัดมากจนขยับตัวลำบาก ซึ่งวิธีการแก้ไขนั้นก็ต้องแก้ไขกันที่โครงสร้าง ทั้งระดับมหภาค คือการเมืองการปกครอง ลงมาจนถึงระดับครอบครัวและบุคคลเลย
แต่เชื่อเถอะครับว่า ถ้าเรามีเงินเดือนแสนนึงจริงๆ แม้เราจะรู้สึกว่าสบายกว่าแต่ก่อน (ที่เงินเดือนไม่ถึงแสน) แต่ถ้าลองได้วางแผนชีวิตหลายๆอย่าง ก็จะรู้ว่า ไม่สามารถทำอะไรได้อิสระเหมือนที่เราเคยเข้าใจ นอกจากเราจะไม่วางแผนอะไรในชีวิตเลย ใช้เงินให้เกือบหมด 1 แสนไปทุกเดือน แบบนั้นก็สบายครับ แต่ถึงจุดๆหนึ่งจะรู้ว่ามันไม่ถูกและจะเริ่มกังวลว่าเราควรต้องวางแผนเก็บเงินเพื่ออะไรต่อมิอะไร ถึงตอนนั้นก็จะเข้าใจว่า 1 แสน มันมีกำลังประมาณไหนครับ
.........................
สำหรับมุมมองของผม ผมมองว่า 1 แสนกับคุณภาพชีวิต ก็ต้องระวังการใช้จ่าย ถ้าต้องวางแผนชีวิตหลายๆด้าน มันพอแหละ แต่ยังต้องคิดเยอะหน่อย และเห็นด้วยว่าความเหลื่อมล้ำมันมากเกินไปจริงๆ พวกที่ได้เฉลี่ยระดับ 1 ล้านขึ้นไปโดยที่ใช้อำนาจหรือวิธีในทางที่ผิด มันทำให้คนอีกหลายร้อยหลายพันคน มีคุณภาพชีวิตที่ไม่ดี จากอำนาจหรือการกระทำของเขา
พูดง่ายๆว่า ในปัจจุบัน ถ้าคุณมองคนคนนึงที่ขยันทำงานอย่างสุจริตและได้เงินเดือน 1 แสน ก็อยากให้เข้าใจคนพวกนี้ที่เพิ่งถีบตัวเองขึ้นมาแบบลอยคอเหนือน้ำ เท่านั้น ถ้าจะเล่นเรื่องความเหลื่อมล้ำ ไปเล่นกับพวกที่ได้เยอะๆจากอำนาจหรือวิธีการผิดๆ พวกนี้มันได้เยอะแบบที่เราแทบคิดไม่ถึงเลยว่า คนเงินเดือน 1 แสน ดูง่อยๆไปเลยครับ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
รายได้เฉลี่ยคนไทย ปี 2565 อยู่ที่ 248,000 บาทต่อปี หรือตกเดือนละ 2หมื่นบาท จากตัวเลขนี้หมายความว่า ถ้าเอาค่าเฉลี่ยรายได้คนเมือง ระดับคนมีรายได้สูงเกิน 1 แสนบาท มาถัวเฉลี่ย ลงในค่าเฉลี่ย เงินเดือนไทย ซึ่งมีคนกลุ่มนี้มากขึ้นเท่าไร ยิ่งทำให้คนที่มีรายได้ต่ำกว่า 2 หมื่นมากขึ้นเป็นเงาตามตัว
ดังนั้นมันมี 2 ประเด็นในสิ่งที่ จขกท. ตั้งกระทู้มาคือ
1. การกระจายรายได้และความเหลื่อมล้ำในสังคมไทยมีสูงมาก เมื่อเทียบกับสังคมประเทศพัฒนาแล้ว ที่รายได้อาชีพ แต่ละอาชีพ จะไม่มีทางต่างกันถึง 5-10 เท่าแบบในประเทศไทย
2. ถ้าความรู้สึกของ จขกท. บอกว่าสมัยนี้รายได้เกินแสน มีมากขึ้นจนเป็นเรื่องปกติ ยิ่งหมายความว่า คนไทย รู้สึกว่าชนชั้นรายได้สูง ไม่ได้สนใจคนรายได้น้อยในประเทศเท่าที่ควร จึงไม่แปลกใจที่ความแตกแยกในสังคม จึงสูงขึ้นมาตลอด จนนักการเมืองสามารถเอาประเด็นนี้มาปั่นให้เป็นผลประโยชน์ของตัวเองได้โดยง่าย เพราะความเห็นอกเห็นใจของคนรวย กับคนจนในสังคมมีน้อยเกินไป
ส่วนตัวผมเองเคยทำงานเป็นผู้บริหารบริษัทข้ามชาติ เห็นเงินเดือนตั้งแต่ระดับ พนักงานชั่วคราว จนถึงระดับผู้บริหารระดับสูง จึงสามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี ว่ากระบอกเงินเดือนในประเทศไทย มันถ่างมาก ๆ เช่นรายได้ผู้จัดการหนึ่งคน ประมาณ 2 แสน สามารถจ่ายค่าจ้างระดับคนงานได้ถึงเกือบ 20คน หรือรายได้ระดับผู้อำนวยการหนึ่งคนสามารถจ่ายคนงานได้เกือบ 50 คน เหตุเพราะ คนระดับผู้ชำนาญการ หรือระดับบริหารเงินเดือนต้องอิงกับ ต่างประเทศไม่เช่นนั้นหาคนมีความรู้ความสามารถมาทำงานได้ยาก แต่คนทำงานชั้นแรงงานซึ่งมีจำนวนสูงมาก ๆ รายได้อิงกับค่าแรงขั้นต่ำในประเทศ และนี่คือที่มาของปัญหาค่าแรงในประเทศไทย
จงดีใจที่คุณได้รายได้เกินแสนเพื่อตัวคุณเอง แต่จงอย่ายินดีที่คุณมีรายได้เกินแสนเพราะเพื่อนร่วมชาติ อีก 90 % เขาไม่สามารถมีรายได้เฉกเช่นเดียวกับคุณครับ
ดังนั้นมันมี 2 ประเด็นในสิ่งที่ จขกท. ตั้งกระทู้มาคือ
1. การกระจายรายได้และความเหลื่อมล้ำในสังคมไทยมีสูงมาก เมื่อเทียบกับสังคมประเทศพัฒนาแล้ว ที่รายได้อาชีพ แต่ละอาชีพ จะไม่มีทางต่างกันถึง 5-10 เท่าแบบในประเทศไทย
2. ถ้าความรู้สึกของ จขกท. บอกว่าสมัยนี้รายได้เกินแสน มีมากขึ้นจนเป็นเรื่องปกติ ยิ่งหมายความว่า คนไทย รู้สึกว่าชนชั้นรายได้สูง ไม่ได้สนใจคนรายได้น้อยในประเทศเท่าที่ควร จึงไม่แปลกใจที่ความแตกแยกในสังคม จึงสูงขึ้นมาตลอด จนนักการเมืองสามารถเอาประเด็นนี้มาปั่นให้เป็นผลประโยชน์ของตัวเองได้โดยง่าย เพราะความเห็นอกเห็นใจของคนรวย กับคนจนในสังคมมีน้อยเกินไป
ส่วนตัวผมเองเคยทำงานเป็นผู้บริหารบริษัทข้ามชาติ เห็นเงินเดือนตั้งแต่ระดับ พนักงานชั่วคราว จนถึงระดับผู้บริหารระดับสูง จึงสามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี ว่ากระบอกเงินเดือนในประเทศไทย มันถ่างมาก ๆ เช่นรายได้ผู้จัดการหนึ่งคน ประมาณ 2 แสน สามารถจ่ายค่าจ้างระดับคนงานได้ถึงเกือบ 20คน หรือรายได้ระดับผู้อำนวยการหนึ่งคนสามารถจ่ายคนงานได้เกือบ 50 คน เหตุเพราะ คนระดับผู้ชำนาญการ หรือระดับบริหารเงินเดือนต้องอิงกับ ต่างประเทศไม่เช่นนั้นหาคนมีความรู้ความสามารถมาทำงานได้ยาก แต่คนทำงานชั้นแรงงานซึ่งมีจำนวนสูงมาก ๆ รายได้อิงกับค่าแรงขั้นต่ำในประเทศ และนี่คือที่มาของปัญหาค่าแรงในประเทศไทย
จงดีใจที่คุณได้รายได้เกินแสนเพื่อตัวคุณเอง แต่จงอย่ายินดีที่คุณมีรายได้เกินแสนเพราะเพื่อนร่วมชาติ อีก 90 % เขาไม่สามารถมีรายได้เฉกเช่นเดียวกับคุณครับ
สมาชิกหมายเลข 5405107 ถูกใจ, Rabanastre ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5207702 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1090432 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6612237 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1369035 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 2618709 ถูกใจ, fukaze ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1848382 ถูกใจ, Ulquiorra Schiffer ถูกใจรวมถึงอีก 77 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 6
ที่สำคัญไม่ต้องให้ใครรู้ว่าเงินเดือนแสนกว่า สบายใจดี
สมาชิกหมายเลข 4539605 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 5207702 ถูกใจ, SpriteNE ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3315975 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6871705 หลงรัก, fukaze ถูกใจ, นาคสีส้ม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2259689 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4600447 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6336650 ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 5
สม้ยก่อนเงินเดือนข้าราชการ ระดับปริญญาตรี 7,680 บาท ทองคำราคาบาทละ 4,480 บาท
เดี๋ยวนี้เงินเดือนหมื่นห้าพันบาท ยังซื้อทองได้ไม่ถึงห้าสิบสตางค์เลยครับ
แต่ถ้าถามว่าเงินเดือนเท่าไหร่ ใช้อะไรวัด ส่วนตัวตอบว่า ความพอใจ
ความพอใจของแต่ละคนไม่เท่ากัน ความพอใช้ มาจากระดับเจำนวนเงินเท่าไหร่ลดความดึงเครียดและตอบสนองความต้องการของบุคคลคนน้นได้
ถ้าเลยจุดนั้นไปก็จะเรียกว่าความพอเพียง ...
ดังนั้นหนึ่งแสนบาท บางคนจึงบอกว่าเยอะ บางคนจึงบอกว่าน้อย ท้ายที่สุดต่างกันครับ
เดี๋ยวนี้เงินเดือนหมื่นห้าพันบาท ยังซื้อทองได้ไม่ถึงห้าสิบสตางค์เลยครับ
แต่ถ้าถามว่าเงินเดือนเท่าไหร่ ใช้อะไรวัด ส่วนตัวตอบว่า ความพอใจ
ความพอใจของแต่ละคนไม่เท่ากัน ความพอใช้ มาจากระดับเจำนวนเงินเท่าไหร่ลดความดึงเครียดและตอบสนองความต้องการของบุคคลคนน้นได้
ถ้าเลยจุดนั้นไปก็จะเรียกว่าความพอเพียง ...
ดังนั้นหนึ่งแสนบาท บางคนจึงบอกว่าเยอะ บางคนจึงบอกว่าน้อย ท้ายที่สุดต่างกันครับ
แสดงความคิดเห็น
ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงมองว่า เงินเดือน 1 แสนต้นๆเยอะ ถ้า 10 ปี + ก่อนก็ใช่ แต่ยุคนี้ถือว่ากลางๆ นะ
แต่คนรอบดิฉันมองว่าข้างเงินเดือน 1 แสนต้นๆ เหมือนเยอะมาก จึงมาขอยืมเงินบ้าง ให้เลี้ยงเป็นเจ้ามือในโอกาสต่างๆ เมื่อปฏิเสธก็มองว่า ขี้เหนียวบ้างล่ะ (ซึ่งก็ไม่ปฏิเสธว่าขี้เหนียวจริง แต่ไม่เคยไปเบียดเบียนให้เป็นภาระใคร) แต่เห็นแก่ตัว รู้สึกไม่โอเค แต่คงไปเปลี่ยนความคิดใครไม่ได้ คงทำใจ คิดบวก และบ่นระบายออกบ้างครั้งเท่านั้น