พระสงฆ์บางองค์ที่ท่านอาจจะผ่านการภาวนามาจนเชี่ยวชาญและมีฤทธิ์มีคุณวิเศษเกิดขึ้น
ท่านจะทราบได้อย่างไรครับว่าสิ่งที่ไปรู้ไปเห็นมานั้นเป็นของจริง  หรือแม้แต่หัวข้อธรรมที่ผุดระลึกขึ้นได้เองนั้นถูกต้อง

ท่านอาจจะบอกว่าท่านมีครูบาอาจารย์ มีสายปฏิบัติเดียวกัน  ที่มาช่วยยืนยันว่าที่ไปรู้ไปเห็นมานั้นตรงกัน  เห็นเหมือนกัน
แต่ก็สงสัยอีก  ว่าจะทราบได้ยังไงว่าท่านเหล่านั้นไม่ได้กำลังสร้างนิมิตสะกดจิตกันเอง  
รู้เห็นตรงกัน  แต่เป็นมิจฉาทิฏฐิกันทั้งศิษย์และอาจารย์  
ก็ในเมื่อสายพระอุปัชฌาจารย์ที่สั่งสอนนั้นไม่มีทางสืบย้อนไปถึงพระอรหันต์ครั้งพุทธกาลได้แล้ว 
บรรดาอาจารย์ที่เป็นสัทธรรมปฏิรูปในประวัติศาสตร์ก็มีเยอะแยะ  แถมบางท่านก็มีฤทธิ์ด้วย

พระเกจิบางท่านถึงกับบอกว่าในสมาธินั้นได้พบกับพระพุทธเจ้า พบกับพระอัครสาวก มาช่วยแสดงธรรม
แต่เรื่องนี้ก็ทำให้เกิดข้อสงสัยมากมาย   หาข้อสรุปไม่ได้อีกนั่นแหละ

ประเด็นนี้เท่ากับเน้นถึงความจำเป็นในการศึกษาพระปริยัติธรรมหรือเปล่าครับ  ถึงจะปฏิบัติหนักแค่ไหนก็เลี่ยงไม่ได้ที่ต้องอ่านพระไตรปิฎก