ผมเสียความมั่นใจเพราะคนรอบตัวบอกว่าผมโรคจิตที่ชอบเด็ก อยากขอความคิดเห็นจากทุกคน

ต้องบอกก่อนเลยว่าถ้าในเชิงชู้สาวผมยังคงชอบคนอายุใกล้ๆกันอยู่ แต่ถามว่าชอบเด็กมั้ยนั้น ใช่ผมชอบแต่ไม่ถึงขั้นชอบแบบชู้สาว แค่ชอบแบบเด็กน่ารักน่าเอ็นดู ตัวผมเองก็อยากมีน้องสาวหรือลูกสาวเพราะที่บ้านมีพี่น้องเป็นชายล้วน
แต่ประเด็นที่ทำผมเสียความมั่นใจคือ ผมถูกคนรอบข้างกล่าวหาว่าโรคจิตชอบกินเด็ก เป็นไอ้โลลิค่อน ถึงขั้นที่ห้ามผมเข้าใกล้เด็ก จนผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วการที่ผมมองเด็กว่าน่ารักน่าเอ็นดูมันแปลกขั้นที่ถูกหาว่าโรคจิตขนาดนั้นเลยหรอ ทั้งๆที่ผมเจอเด็กที่น่ารักผมก็บอกน่ารักเด็กที่ไม่น่ารักผมก็บอกไม่น่ารักมันต่างจากคนปกติตรงไหน แต่อาจจะต่างจากคนอื่นที่ผมก็อยากมีน้องสาวหรือลูกสาวไว้เอ็นดูเหมือนคนอื่นบ้างก็เท่านั้นเอง ผมโดนคนรอบตัวกล่าวหาจนบางทีผมก็คิดนะว่าหรือผมจะเป็นโรคจิตจริงๆ ซึ่งมันทำให้ผมในตอนนี้คือกลัวเด็กไปแล้ว ไม่กล้าเข้าใกล้หรือกล้าพูดคุยด้วยเลยแต่ในใจลึกๆก็ยังอยากไปเล่นไปดูแลเด็กๆอยู่ ผมจะไม่บอกว่าใจผมบริสุทธิ์เพราะผมเสียความมั่นใจไปแล้ว แต่ผมก็ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยหรือคิดทำร้ายเด็กๆที่ผมมองว่าน่ารักน่าเอ็นดูเลย ผมผวาทุกครั้งที่มีปฏิสัมพันธ์กับเด็กๆ ผมกลัวจะถูกว่าถูกกล่าวหาอีก
อีกเรื่องผมไม่รู้ว่าผมผิดหรือเปล่าแต่ผมก็เคยคบเด็กป.6ครั้งนึงและตอนนั้นผมอยู่ม.3อายุเราห่างกันสามปี แต่เรื่องนี้มันก็นานมากแล้วหลังจากเด็กคนนี้ผมก็ไม่ได้คบคนที่อายุน้อยกว่าอีกเลยจนทุกวันนี้ แต่ผมก็ยังคงโดนคนรอบข้างนำเรื่องนี้มากล่าวหาผมอยู่ทุกครั้งที่ผมใกล้เด็ก
ผมเคยอธิบายเหตุผลและความรู้สึกหลายรอบแต่ก็ยังถูกมองว่าผิดอยู่ดี

ตอนนี้ผมไม่มั่นใจแล้วว่าผมปกติหรือเปล่า อยากจะรบกวนขอความเห็นจากทุกคนหน่อยครับ ถ้าผมผิดจริงผมก็จะยอมรับมันและผมอาจจะเกลียดเด็กไปเลย