เราคบกับแฟนค่ะ ราวๆ2-3ปีได้ เจอกันบางครั้งคะ เพราะทำงานคนละที่ แต่ก็เขาทักคุยอยู่ประจำ ถึงบ้านรึยัง เลิกงานรึยัง ด้วยอาชีพพยาบาลเราก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้างค่ะ แต่ส่วนใหญ่ก็คุยกัน ก่อนนอนก็คุยกันนิดๆหน่อยๆ เพราะเพลียกับงาน
ขอบอกเลยว่าเราเป็นคนเอาแต่ใจค่ะ แต่ไม่ถึงขั้นฉันอยากได้อะไรก็ได้ แต่ช่วงนี้รู้สึกขี้น้อยใจบ่อยๆค่ะ คงเพราะเดือนเกิดแหละ เลยอยากจะขออะไรสักอย่างกับเขา เขาก็ถามว่าอยากได้อะไร เราก็บอกว่าอยากเจอกัน แบบ กินข้าว ดูหนังงี้ เที่ยว เขาก็รับปาก เราเกิดช่วงกลางเดือน ด้วยความที่เขารับปากถึงแม้จะไม่ตรงกับวันเกิดก็รอค่ะ แพลนลางานไว้แล้ว(เราหยุดวันอาทิตย์ ส่วนเขาหยุดวันเสาร์ค่ะ) พอใกล้ถึงวัน เขาก็บอกว่า เลื่อนเป็นวันเสาร์แทนได้มั้ย ตอนแรกนัดเย็นวันศุกร์ค่ะ เพราะเพื่อนนัดไว้ ด้วยความที่เขาก็นานๆทีสามารถลาหยุดได่เหมือนกัน เลยกะว่าจะไปทีเดียว เพราะเคยไปกัน2คนแล้วรู้สึกเว่หว่างมากค่ะ (เราเลิกงาน6โมงค่ะ กะจะเที่ยวทั้งคืน) แล้วเขาบอกว่าเลิกงาน1ทุ่ม ตอนแรกก็ไม่ได้สะกิดใจอะไาเลยค่ะ จนเขาบอกว่า "ไม่รู้ว่างานที่ออฟฟิตจะเยอะมั้ย" เป็นประโยคที่รู้สึกปรี๊ดมากค่ะ แบบ ขอแค่ครั้งเดียว ปีละครั้ง ล่ะเรายอมให้คุณตั้งเท่าไหร่ เป็นฝ่ายยอม อดทนมาตลอด รู้สึกโมโหมันมาก เขาก็พยายามเบี่ยงว่าวันเปิดจะเอาของขวัญอะไร คือไม่ได้อย่างได้ของขวัญอ่ะ
เขาถามว่าจะนัดอีกตอนไหน คือแบบ เราบอกไปว่า ไม่นัดแล้ว นัดเเล้วเป็นงี้ ไม่ได้ลางานง่ายๆนะ ล่ะเขาก็เงียบ คือรู้ตัวแหละว่าเอาแต่ใจ แต่ขอแค่สักครั้ง
เขาเคยถามยุค่ะว่าอยากเจอพ่อแม่เขามั้ย ตอนไหน ย้อนคิดไป ดีนะ ที่ขอบอกไว้ว่าขอดูก่อน
ควรจะเดืนหน้าต่อดีมั้ย
ขอบอกเลยว่าเราเป็นคนเอาแต่ใจค่ะ แต่ไม่ถึงขั้นฉันอยากได้อะไรก็ได้ แต่ช่วงนี้รู้สึกขี้น้อยใจบ่อยๆค่ะ คงเพราะเดือนเกิดแหละ เลยอยากจะขออะไรสักอย่างกับเขา เขาก็ถามว่าอยากได้อะไร เราก็บอกว่าอยากเจอกัน แบบ กินข้าว ดูหนังงี้ เที่ยว เขาก็รับปาก เราเกิดช่วงกลางเดือน ด้วยความที่เขารับปากถึงแม้จะไม่ตรงกับวันเกิดก็รอค่ะ แพลนลางานไว้แล้ว(เราหยุดวันอาทิตย์ ส่วนเขาหยุดวันเสาร์ค่ะ) พอใกล้ถึงวัน เขาก็บอกว่า เลื่อนเป็นวันเสาร์แทนได้มั้ย ตอนแรกนัดเย็นวันศุกร์ค่ะ เพราะเพื่อนนัดไว้ ด้วยความที่เขาก็นานๆทีสามารถลาหยุดได่เหมือนกัน เลยกะว่าจะไปทีเดียว เพราะเคยไปกัน2คนแล้วรู้สึกเว่หว่างมากค่ะ (เราเลิกงาน6โมงค่ะ กะจะเที่ยวทั้งคืน) แล้วเขาบอกว่าเลิกงาน1ทุ่ม ตอนแรกก็ไม่ได้สะกิดใจอะไาเลยค่ะ จนเขาบอกว่า "ไม่รู้ว่างานที่ออฟฟิตจะเยอะมั้ย" เป็นประโยคที่รู้สึกปรี๊ดมากค่ะ แบบ ขอแค่ครั้งเดียว ปีละครั้ง ล่ะเรายอมให้คุณตั้งเท่าไหร่ เป็นฝ่ายยอม อดทนมาตลอด รู้สึกโมโหมันมาก เขาก็พยายามเบี่ยงว่าวันเปิดจะเอาของขวัญอะไร คือไม่ได้อย่างได้ของขวัญอ่ะ
เขาถามว่าจะนัดอีกตอนไหน คือแบบ เราบอกไปว่า ไม่นัดแล้ว นัดเเล้วเป็นงี้ ไม่ได้ลางานง่ายๆนะ ล่ะเขาก็เงียบ คือรู้ตัวแหละว่าเอาแต่ใจ แต่ขอแค่สักครั้ง
เขาเคยถามยุค่ะว่าอยากเจอพ่อแม่เขามั้ย ตอนไหน ย้อนคิดไป ดีนะ ที่ขอบอกไว้ว่าขอดูก่อน