พ่อกับแม่หย่ากันตั้งแต่เด็ก ปกติแล้วพ่อจะเลี้ยงมาช่วงๆวัยกำลังโตค่ะ เพราะแม่เราต้องแยกไปทำงานต่างจังหวัด ปกติเราจะเป็นคนติดแม่มากกว่าพ่อ พ่อเราเลี้ยงเราค่อนข้างเข้มงวดมากๆไม่ให้ความเป็นส่วนตัวอะไรเลยค่ะ มีระเบียบวินัยจนเราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกอึดอัดมากๆ
พ่อกับแม่หย่ากันเพราะพ่อเราเป็นคนที่ทำงานอะไรแล้วไม่ประสบความสำเร็จเลยค่ะ แล้วก็มีหนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผ่านมาหลายปีแม่เราทนไม่ไหวเลยเลิกกันแต่ยังไม่ได้หย่าค่ะเพราะพ่อไม่ยอมหย่า แต่เวลาผ่านไปเหมือนจะมีหนี้ที่พ่อให้แม่เป็นคนค้ำแล้วแม่เราต้องเป็นคนจ่ายพอเจอแบบนี้แม่เราเลยไปหย่าค่ะคุยกับญาติฝั่งพ่อจนได้หย่ากันค่ะ หลังจากหย่าเรากับน้องอยู่กับแม่ทั้งสองคนค่ะ ส่วนพ่อกลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้วไม่เจอกันอีกเลยค่ะ
หลังจากที่เราใช้ชีวิตโดยไม่มีพ่อแล้วเรารู้สึกดีมากค่ะไม่อึดอัดไม่ต้องร้องไห้ทุกวัน ชีวิตหลังจากนั้นบ้านเราก็ไม่ขัดสน แม่ส่งเรากับน้องเรียนได้โดยไม่มีปัญหาอะไร แล้วเมื่อไม่กี่ปีแม่ก็มีแฟนใหม่ค่ะแต่เหมือนแม่ไม่กล้าบอกเราเพราะกลัวเราจะคิดมาก แต่สุดท้ายเขาก็มาบอกค่ะ เราก็รู้สึกดีนะคะที่แม่เราจะได้ไม่ต้องเหงามีคนคอยอยู่ด้วย หลังจากแม่บอกเราสักพักเขาก็มาคุยเรื่องซื้อบ้านใหม่ค่ะ เขาจะซื้อบ้านที่ต่างจังหวัดอยู่กับแฟนใหม่เขาเราก็ไม่ได้ออกความเห็นอะไรส่วนตรงนี้ค่ะ แต่แฟนใหม่ของแม่ค่อนข้างเป็นคนที่ดีค่ะ ดีกว่าพ่อเยอะมากจริงๆค่ะ เรายอมรับเขาแต่เราไม่เคยพูดความรู้สึกอะไรแบบนี้ให้แม่ฟังเลย
พักหลังมานี้เรารู้สึกว่าเราคิดถึงพ่อมากขึ้นแม้จะผ่านไปเป็นสิบๆปีแล้วทั้งๆที่เมื่อก่อนยังรู้สึกดีที่ไม่มีเขา เราคิดถึงว่าเขาจะเป็นยังไงบ้างสบายดีไหมมีข้าวกินรึป่าว เพราะปัจจุบันเขาบวชเป็นพระตลอดชีวิตค่ะหลังจากหย่ากับแม่ไป เขามีทักมาสุกสันต์วันเกิดส่งธรรมะมาให้บางแต่ไม่บ่อยเลยค่ะ เราได้แค่ตอบว่าขอบคุณที่เขาส่งมาให้ แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรต่อ พ่อเราไม่ได้มาสุกสันต์วันเกิดเราสองปีแล้วค่ะ เราอยากจะถามเขาหลายๆอย่างเพราะเมื่อก่อนเราไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะถามจะคุยกันตรงๆเลยสักครั้ง แต่มันติดตรงที่เราไม่กล้าส่งไปค่ะ เราไม่กล้ายุ่งกับเขาเพราะกลัวแม่เราจะเสียใจหรือรู้สึกว่าทำเราขาดพ่อรึป่าว เพราะตอนนี้แม่อยู่กับแฟนใหม่ที่บ้านต่างจังหวัดค่ะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกันกับแม่เพราะแม่ต้องทำงานแถวนั้นส่วนเราต้องเรียนอยู่ที่กรุงเทพค่ะ ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้มันเหมือนเป็นแผลในใจค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ
ควรทำยังไงดีคะ
พ่อกับแม่หย่ากันเพราะพ่อเราเป็นคนที่ทำงานอะไรแล้วไม่ประสบความสำเร็จเลยค่ะ แล้วก็มีหนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผ่านมาหลายปีแม่เราทนไม่ไหวเลยเลิกกันแต่ยังไม่ได้หย่าค่ะเพราะพ่อไม่ยอมหย่า แต่เวลาผ่านไปเหมือนจะมีหนี้ที่พ่อให้แม่เป็นคนค้ำแล้วแม่เราต้องเป็นคนจ่ายพอเจอแบบนี้แม่เราเลยไปหย่าค่ะคุยกับญาติฝั่งพ่อจนได้หย่ากันค่ะ หลังจากหย่าเรากับน้องอยู่กับแม่ทั้งสองคนค่ะ ส่วนพ่อกลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้วไม่เจอกันอีกเลยค่ะ
หลังจากที่เราใช้ชีวิตโดยไม่มีพ่อแล้วเรารู้สึกดีมากค่ะไม่อึดอัดไม่ต้องร้องไห้ทุกวัน ชีวิตหลังจากนั้นบ้านเราก็ไม่ขัดสน แม่ส่งเรากับน้องเรียนได้โดยไม่มีปัญหาอะไร แล้วเมื่อไม่กี่ปีแม่ก็มีแฟนใหม่ค่ะแต่เหมือนแม่ไม่กล้าบอกเราเพราะกลัวเราจะคิดมาก แต่สุดท้ายเขาก็มาบอกค่ะ เราก็รู้สึกดีนะคะที่แม่เราจะได้ไม่ต้องเหงามีคนคอยอยู่ด้วย หลังจากแม่บอกเราสักพักเขาก็มาคุยเรื่องซื้อบ้านใหม่ค่ะ เขาจะซื้อบ้านที่ต่างจังหวัดอยู่กับแฟนใหม่เขาเราก็ไม่ได้ออกความเห็นอะไรส่วนตรงนี้ค่ะ แต่แฟนใหม่ของแม่ค่อนข้างเป็นคนที่ดีค่ะ ดีกว่าพ่อเยอะมากจริงๆค่ะ เรายอมรับเขาแต่เราไม่เคยพูดความรู้สึกอะไรแบบนี้ให้แม่ฟังเลย
พักหลังมานี้เรารู้สึกว่าเราคิดถึงพ่อมากขึ้นแม้จะผ่านไปเป็นสิบๆปีแล้วทั้งๆที่เมื่อก่อนยังรู้สึกดีที่ไม่มีเขา เราคิดถึงว่าเขาจะเป็นยังไงบ้างสบายดีไหมมีข้าวกินรึป่าว เพราะปัจจุบันเขาบวชเป็นพระตลอดชีวิตค่ะหลังจากหย่ากับแม่ไป เขามีทักมาสุกสันต์วันเกิดส่งธรรมะมาให้บางแต่ไม่บ่อยเลยค่ะ เราได้แค่ตอบว่าขอบคุณที่เขาส่งมาให้ แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรต่อ พ่อเราไม่ได้มาสุกสันต์วันเกิดเราสองปีแล้วค่ะ เราอยากจะถามเขาหลายๆอย่างเพราะเมื่อก่อนเราไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะถามจะคุยกันตรงๆเลยสักครั้ง แต่มันติดตรงที่เราไม่กล้าส่งไปค่ะ เราไม่กล้ายุ่งกับเขาเพราะกลัวแม่เราจะเสียใจหรือรู้สึกว่าทำเราขาดพ่อรึป่าว เพราะตอนนี้แม่อยู่กับแฟนใหม่ที่บ้านต่างจังหวัดค่ะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกันกับแม่เพราะแม่ต้องทำงานแถวนั้นส่วนเราต้องเรียนอยู่ที่กรุงเทพค่ะ ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้มันเหมือนเป็นแผลในใจค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ