คือเรามักจะเป็นคนปลอบเพื่อนๆ ไม่ว่าเพื่อนจะเป็นอะไร. แต่เวลาเรามีเรื่องไม่สบายใจ เราบอกเพื่อน
เพื่อนก็บอกให้ทำใจตลอด แล้วก็หายไปเลย เราเป็นฝ่ายที่ทักหาเพื่อนก่อนตลอด เป็นคนที่ชวนคุยตลอด
ถ้าวันไหนเราไม่ทักหา เพื่อนก็จะหายไปเลย รู้สึกน้อยใจมาก เหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว แต่ถ้าไม่คุยกับเค้าอ่ะ เราก็ไม่มีเพื่อนคุยแล้ว เวลาไปรรเราจะไม่มีคนนั่งกินข้าวด้วย เราก็เรียนไม่ค่อยเก่งด้วยเราก็เลยจำเป็นที่จะต้องเก็บเพื่อนพวกนี้ไว้ ไม่ใช้แค่คนเดียวเพื่อนเรา3คนไม่มีใครแคร์ความรู้สึกเราเลยมันน้อยใจมาก.
แล้วเราก็เริ่มติดเกมเพาะคนในเกมแคร์ความรู้สึกของเรามากกว่าเพื่อนที่คบกันมาตั้ง9ปี คนในเกมคุยแล้วสบายใจ ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง ก็ทำให้เรายิ้มได้
เพื่อนที่เราคบมา9ปีเราไม่เคยไว้ใจพวกเค้าเลย เพาะมันมีการนินทาเพื่อนในกลุ่มด้วยกันเอง มีหลายเรื่องที่เราเก็บไว้ ไม่ได้เล่าให้ใครฟังเพาะไม่ไว้ใจ . เราลองเล่าเรื่องเรากลัวตาของตุ๊กตาให้เพื่อนคนนึงในกลุ่มฟังแต่เค้ากับเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นหน้าตาเสย ขะหนาด เรื่องแค่นี้ยังเอาไปบอกคนอื่นอ่ะ เราก็เลยไม่ไว้ใจ .
ถ้าเป็นแบบนี้เราขอติดเกมต่อไปดีกว่า
เวลาคุยกับคนในเกม มีความสุขกว่าเวลาคุยกับเพื่อน