ความหวัง            ....ความหวังหวังวาดไว้............วิไล "ธรรมสถิต"แนบเนื้อใน............สนิทแล้ ปรากฏดั่งสุริยะไข..................ขับมืด แสงสู่ถิ่นทั

. ..... วล วลี พิถี พิถัน ตะบันบี้ จะพลีผันขมีมัน คำนั้นนี้ จะนี่จะนั่น ฉะนั้นฉะนี้ ทุกวันทุกวี่ ฉะนี้ไฉน ตะบันตะบี้พร่ำ ล่ำพิร่ำพิไรจ้ำจี้จ้ำไชไย ใจให้ใฝให้ฝัน เฉลยไฉนฉะนี้ ฉะนั้นตะบี้ตะบันจะไผ่จะฝ

@ หนุ่มสาว วาดหวังใด "พระ" อวยชัย สมประสงค์ คงมั่น ในมรรคา ธรรมา เป็นดาวใจ ไปเถอะ ! ไปในทาง แผ้วถาง "รัก-รับใช้" ผู้เจ็บ ผู้หมองไห

ลูกรักเอย อย่ากังวล ให้หม่นจิต ลองพินิจ สรรพสิ่ง งามไฉน แม้ต่ำต้อย ด้อยค่า เราอวยชัย แล้วเราไย จะทิ้งเจ้า เฝ้าชิงชัง ลูกรักเอย เรานี้ พลีชีวิต ไถ่โทษผิด เพื่อเจ้า สุขดั่งหวัง อย่ายึดติด ชีวี ไม่จีรั

(รับ) เราเป็นนักบุญ  พระโปรดพระคุณ แต่นิรันดร์กาล กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘  @ จากธุลีเถ้า พระสรรค์สร้างเรา ดั่งเงาทรงชัย ยกย่องยิ่งล้ำ มอบอำเภอใจ อีกสิทธิ์เนาใน แดนไท้ธาตรี @ ดุ

@ หนุ่มสาว วาดหวังใด "พระ" อวยชัย สมประสงค์ คงมั่น ในมรรคา ธรรมา เป็นดาวใจ ไปเถอะ ! ไปนำทาง แผ้วถาง รัก-รับใช้ ผู้เจ็บ ผู้หมองไหม้ สุขถ้วนทั่วกัน...นั

@ เข้าพรรษา สาธุชน พึงเตรียมตน ทบทวน หวนตรองตรึก ชีวา     ผ่านมา มีดีชั่ว หมองมัว ด้วยเหตุไฉน     ไยมิลด เลิก ละ กระทำกิ

@ นางนวลสะบัดบิน......สลัดสิ้น ฤ สื่งใด โลกีย์กิเลสไย...............ไฉนเฝ้าพะวงหวัง @ นางนวลสินวลล้ำ......เพราะเพียรนำพระธรรมยัง การกิจประจักษ์ขลัง......พลังช่วยประโยชน์ชน ยัง ก. คงอยู่ มีอยู่ อิ

....สรรพสิ่ง........มี “รัก”........อยู่ด้วย ทรงช่วย...........อวยชัย........รักษา สัมผัส..............รู้ได้.............ทุกครา ชีวา.................ปวงข้าฯ ......เปรมปรีดิ์ ....ดารา...

@ ค่ำเช้า เจ้าผ่านฅน ไยจน แล้งน้ำใจ สวรรค์บ่ไกล ยากฝัน แท้พบพลัน ทันที เพียงมี รักเมตตา วิญญาณ์ รักรับใช้ ผู้ทุกข์ท้น เจ็บไข้ ต่ำต้อยประสบสันต์ ร่ายสุภาพ