ครอบครัวหนูได้พรากลูกแมวไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

คือพ่อแม่หนูออกไปธุระ แล้วลูกแมวจรที่มาอาศัยอยู่บ้านมันแอบบนรถ พอไปถึงข้างนอก รถจอดทำธุระ แม่หนูก็เห็นมันโดนลงจากรถยนต์ แล้วคือพ่อกับแม่หนูพยายามจะจับมันกลับมาด้วยแล้ว แต่มันไม่ให้จับมาแต่ไหนแต่ไร ลูกแมวพึ่งเกิดได้ประมาณ1เดือนกว่าๆ ตอนแรกมี3ตัว คลอดที่บ้านหนู แต่เดิมแม่ไม่ชอบแมวเพราะหนูแพ้ขนแมว แต่หนูก็สงสาร พยายามจะเลี้ยงมันแต่ก็มันไม่ให้เข้าใกล้เลย จนรู้ว่ามันคลอดลูก3ตัว มันเลี้ยงลูกตัวเองได้ไม่ดีมากนัก แต่หนูก็พยายามจะให้อาหาร แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผลตอบรับที่ดีเลย แม่แมวก็เลี้ยงลูกตามมีตามเกิด ลูกแมวสีขาวล้วนขนสวยมาก 2ตัวได้ตายไปหนูก็รู้สึกเหงาๆทั้งๆที่มันอยู่ในพื้นที่ของเราแท้ๆแต่เราไม่สามารถช่วยเหลือมันได้เลย พอมาถึงตอนนี้ลูกแมวตัวสุดท้ายที่กำลังโตน่ารัก เห็นวิ่งรอบๆบ้าน อยู่เลย กลับมาจากโรงเรียนวันนี้เจอเเต่เรื่องแย่ๆ ขับรถกลับบ้านก็เหยียบตะปู กลับมาบ้านถึงรู้ว่าลูกแมวได้พรากจากแม่ของมัน ได้ยินเสียงแม่มันร้องหาคือแบบยิ่งเหงา ตอนนี้หนูอายุ19 เป็นซึมเศร้าไม่รู้ว่าจะหาทางออกให้ตัวเองยังไงดี ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับแมวเลย พึ่งได้ตั้งกะทู้แรกก็คือแมวเลยคับ ลูกแมวตาสองสี ขนขาว ขนปุย นอยอะคับมันรู้สึกซึมๆที่ลูกมันตัวสุดท้ายก็ไม่เหลือให้เลียขน เราก็เป็นลูกคนเดียว ยิ่งคิดมาก ยิ่งเป็นintrovert ตอนนี้ยังอยู่หลังบ้านยังเงียบๆไม่อยากตอบหรืออยากคุยอะไรกับใครแล้ว ถ้าพออาการที่ดิ่งอารมณ์ที่ตัวเองนึกถึงอดีตแม่ตัวเองแล้วร้องไห้หนักทุกครั้ง เราอยากปลอบแม่แมว เราอยากเป็นที่พึ่งให้นาง เราอยากปลอบนาง ร้องไห้ละพอล่ะคับthx